Χωρίς προκατάληψη

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Τα προβλήματα σήμερα στη χώρα μας είναι πάρα πολλά και το προσεχές έτος θα είναι ακόμη περισσότερα. Ο καθένας μας γνωρίζει με πόσες δυσκολίες τα φέρνει βόλτα, με τις ακούσιες έως θανάτου αφαιμάξεις στο εισόδημα του και με τις αυξήσεις στο κόστος ζωής. Όμως στις ιδιαίτερα κρίσιμες για τη ζωή και το μέλλον μας αυτές ημέρες δεν πρέπει να παύσουμε να είμαστε σκεπτόμενοι Έλληνες πολίτες, με όλη την ιστορική βαρύτητα που φέρνει η κληρονομιά μας. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα ψύχραιμα, χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς φανταστικές συνωμοσιολογίες, χωρίς .......ανεύθυνη κριτική και χωρίς αλλοίωση της συνείδησης μας από κομματικούς, ιδεολογικούς, συντεχνιακούς και άλλους ωφελιμιστικούς λόγους. Είναι η πρώτη ίσως φορά στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους, που οι συνθήκες μας οδηγούν να δούμε αντικειμενικά πρόσωπα και καταστάσεις.
Παραθέτω ορισμένα ζητήματα που θεωρώ ότι προσεγγίζουν την αντικειμενική πραγματικότητα:
Μετά την πρόσφατη αλλαγή πρωθυπουργού στο μέγαρο Μαξίμου επικρατεί ηρεμία και, έως σήμερα, αποφεύγονται οι εκ μέρους του Προέδρου της Κυβερνήσεως άστοχες δηλώσεις και οι ενέργειες με περαιτέρω αρνητικό για τον τόπο αποτέλεσμα. Τι να πρωτοθυμηθούμε από τον τέως πρωθυπουργό: Τον "τιτανικό"; Ότι είμαστε ένας λαός "τεμπέληδων"; Τα συνεχή και κραυγαλέα ψέματα του; Τα φαντασιοκοπήματα του; Την προκλητική κοροϊδία στους ηγέτες της ΕΕ με το δημοψήφισμα που εξήγγειλε; Ο άνθρωπος ήταν επικίνδυνος για την Ελλάδα.
Ο σημερινός πρωθυπουργός αξιοκρατικά είναι πολύ καλύτερος για την περίσταση από τον Γ. Α. Παπανδρέου. Έχει καλές σπουδές, γνωρίζει εξίσου καλά τα ελληνικά με τα αγγλικά και τα γερμανικά, έχει πραγματικά εργασθεί για πολλά χρόνια, είναι σοβαρός άνθρωπος και δείχνει ότι έχει ο ίδιος αντίληψη της κατάστασης και πως δεν έχει ανάγκη του οικογενειακού ή του παρεϊστικου περιβάλλοντος του, ούτε από δεκάδες καλοπληρωμένων συμβούλων. Μόλις ανέλαβε ο άνθρωπος και πριν ακόμη προβεί σε οποιαδήποτε ενέργεια κυκλοφόρησαν οι πρώτοι αφορισμοί από διάφορες πλευρές, από την άκρα αριστερά έως τους συντηρητικούς Χριστιανούς, κληρικούς και λαϊκούς. Είναι άδικο και απαράδεκτο να μην κρίνουμε τον άνθρωπο για τις πράξεις ή τις δηλώσεις του, αλλά να τον χαρακτηρίζουμε αρνητικά χωρίς τίποτε το χειροπιαστό.
Το πολιτικό σύστημα, που αγωνίζεται να επιβιώσει, προχωρεί σε βουλευτικές εκλογές, με το δεδομένο ότι η πλειοψηφούσα παράταξη στο Κοινοβούλιο απέτυχε ως Κυβέρνηση και πρέπει να προκύψει μια νέα, με νωπή εντολή από το λαό, που να διαχειριστεί την κρίσιμη κατάσταση. Λογικό ακούγεται. Όμως είναι δυνατό να πιστέψει κανείς ότι η Κυβέρνηση που θα προκύψει από τη νέα σύνθεση της Βουλής θα επιφέρει σημαντικές αλλαγές στη διαχείριση της κρίσης που θα έχουν ως αποτέλεσμα κάποιες ελαφρύνσεις στον αδύναμο οικονομικά πολίτη; Η ελπίδα και τα επινίκια θα κρατήσουν για λίγες ημέρες. Μετά ο λαός θα επανέλθει στην τραγική του πραγματικότητα. Η μελλοντολογία μας δεν αποτελεί προκατάληψη. Είναι μόνο συμπέρασμα τη