ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΛΥΣΙΑΣ Στις μέρες μας συνέχεια ακούμεαπό τα media για τον οικονομικό πόλεμο στον οποίο ζούμε και στον οποίοκαλούμαστε να επιβιώσουμε. Στην καθημερινότητα μας, το βλέπουμε και υπάρχουνάπειρα παραδείγματα. Κάνει κάποιος μια βόλτα στην περιοχή του, και βλεπει ότιυπάρχουν πολλά μαγαζιά που κλείνουν τοένα μετά το άλλο. Στις δουλειές των φίλων, των συγγενών μας, κάθε μέρα ξυπνάνε με....τοίδιο άγχος, αν την μέρα που τους ξημερώνει θα έχουν την δουλειά τους ή θα.......
είναιάνεργοι. Κι αν συμβεί κάτι τέτοιο, πως θα καταφέρουν να μπορέσουν νακαλύψουν τις βασικές ανάγκες των παιδιών τους;

Όποτε ανοίγω την τηλεόραση και έχει ειδήσεις, το μόνο που θέλω είναι να τηνκλείσω αμέσως. Δεν μου αρέσει να ακούω πως η Ελλάδα καταρρέει μέρα με την μέρα.Κουράζομαι ακούγοντας τους ορισμούς που χρησιμοποιούν, όπως τα χαράτσια τασπρεντς και τα λοιπά. Με θλίβει όταν μαθαίνω πως κάθε μέρα αυξάνονται οιάνεργοι στην χώρα μας. Και τέλος αναρωτιέμαι, αν όλο αυτό που συμβαίνει αξίζειστην νέα γενιά που σε 10 χρόνια θα προσπαθεί να επιβιώσει με μισθούς τωντετρακοσίων ευρώ, και πως τις συνέπειες των λαθών των προηγούμενων γενεώνπρόκειται να τις πληρώσει η νέα γενιά χωρίς να έχουν φταίξει σε τίποτα στο κάτωκάτω.

Ποιοι είναι υπεύθυνοι για αυτή την κατάσταση; Δεν θέλω να βρεθώ θεατής σε ένα κόσμο που καταρρέει. Από όσοξέρω η δημοκρατία είναι ο καθένας να εκφράζει την γνώμη του ελεύθερα και οάλλος να την ακούει.Πότε λοιπόν μας άκουσαν; Κάθε μέρα βγαίνουν στην τηλεόραση συνάνθρωποι μας και λένεπως δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε για την τροφή τους. Προσφάτως ξεσηκωθήκαμε αγανακτισμένοι και πήγαμε ως ένδειξηδιαμαρτυρίας έξω από την Βουλή. Κανένας από τουςτριακοσίους δεν μας υπολόγισε, κανέναςδεν ήρθε να ακούσει τα παράπονα πουείχαμε και να τα λάβουν υπ’ όψιν τους,ώστε να πάρουν κάποια καλύτερα μέτρα για να μπορούμε να τα βγάλουμε εις πέρας.

Και τι ζητάμε; Τίποτα παραπάνω από αυτά που δικαιούμαστε. Στα κανάλια, σταλόγια των πολιτικών και στα νέα μέτρα κυριαρχεί μια λέξη μειώσεις. Μειώσεις στις δημόσιες δαπάνες στα δικαιώματα μαςδηλαδή. Ποιές είναι αυτές;

Η εκπαίδευση. Φέτος δεν έδωσαν βιβλία ,τα οποία μέσα από τους φόρους που πληρώνουμε όλοι , μας ανήκουν. Είχανε φτάσειστο τέλος του 1ου τριμήνου και ακόμα να πάρουν τουλάχιστον τα μισά βιβλία, τα παιδιά μας.

Η υγεία. Πλέον οι συνταγογραφήσεις για τα φάρμακα που παίρνει ο καθένας μαςέχουν μειωθεί ενώ και αυτά τα έχουμε πληρώσει. Του χρόνου λένε θα δώσουν ταμισά απ’ όσα έδωσαν φέτος, δηλαδή που θα φτάσουμε; Θα πηγαίνουμε να κάνουμε έναεμβόλιο και θα πηγαίνουμε εμείς την ένεση; Δεν σας ακούγεται γελοίο;

Οι συντάξεις, οι μισθοί. Και σε αυτές μειώσεις. Σκέφτηκε κανείς πώς αυτός πουτου στερείται το εισόδημα δεν θα μπορέσει να ζήσει;

Έχουμε φτάσει σε σημείο να κοροϊδεύουν την πατρίδα μας και εμείς να τους λέμεκαι ευχαριστω.

Με ότι κάνουν δεν σκέφτονται πως η γενιά που τώρα είναι στο σχολείο και σε λίγοθα βγει και εκείνη στην ζωή είνα