Ας κοπιάσουν

Γράφει ο Γιάννης Βαρουφάκης

Το ότι κάποιοι γερμανοί πολιτικοί κατέγραψαν αυτά που σκέφτονταν από καιρό, είναι φυσιολογικό και θεμιτό. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά προτιμώ την ειλικρίνεια από την διγλωσσία. Έτσι κι αλλιώς δεν το κρύβουν εδώ και καιρό. Ας το γράψουν κιόλας. Στο μυαλό τους η Ελλάδα φαντάζει ως ένα δυσβάστακτο, όλο και αυξανόμενο, βάρος. Αν πρέπει να το σηκώνουν, στέλνοντας όλο και περισσότερα δισεκατομμύρια στην Αθήνα (ανεξάρτητα του αν η δική μας κυβέρνηση δικαιούται να τα χρησιμοποιήσει υπέρ της ελληνικής οικονομίας), είναι λογικό να απαιτήσουν, μετά από ένα σημείο, να αποκτήσουν και......
επίσημα εκτελεστική εξουσία στους...... κόλπους της ελληνικής κυβέρνησης, του ελληνικού κράτους.
Το θέμα είναι ότι όταν αυτή η σκέψη καταγράφηκε σε κείμενο, το οποίο κατόπιν διέρρευσε στους Financial Times, έδωσε το πάτημα στους δικούς μας πολιτικούς, στον Υπουργό Οικονομικών συγκεκριμένα, να παρουσιάσουν ένα δικό τους σπαρακτικό μονόπρακτο με τους ίδιους στον ρόλο των πατριωτών που εξανίστανται για την κατάφορη παραβίαση της εθνικής μας κυριαρχίας.
Ανοησίες! Και από τις δύο μεριές. Τόσο τη δική μας όσο και τη γερμανική. Από την μία, η γερμανική απελπισία δικαιολογείται μόνο ως αναλυτική αποτυχία των πολιτικών που την επιδεικνύουν. Και, από την άλλη, οι θυμωμένες διαμαρτυρίες των δικών μας πολιτικών μόνο ως απόδειξη της καλής τους σχέσης με την υποκρισία μπορεί να ερμηνευτούν.
Ξεκινώντας από εμάς, τι περιμένατε κύριοι και κυρίες πολιτικοί μας ηγέτες; Μπορεί το Μνημόνιο να μην το διαβάσατε, όμως δεν καταλάβατε ότι με την υπογραφή του η χώρα έμπαινε (καλώς ή κακώς) σε Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο; Και τι σημαίνει αυτό; Δεν σημαίνει ότι οι ξένοι ελεγκτές ουσιαστικά αποκτούσαν εκτελεστική αλλά και (έμμεσα) νομική εξουσία στον τόπο μας; Δεν καταλάβατε ότι η εθνική ανεξαρτησία απωλέσθη την ώρα που εσείς αποδεχθήκατε την λογική των τεράστιων δανείων σε συνδυασμό με την λιτότητα που με μαθηματική ακρίβεια θα μείωνε το εθνικό εισόδημα από το οποίο υποτίθεται ότι θα αποπληρώνονταν αυτά τα δάνεια; Το να διαμαρτύρεστε τώρα για την γερμανική έλλειψη ευαισθησίας ως προς την… εθνική μας ανεξαρτησία αποτελεί απόδειξη είτε ανοησίας είτε υποκρισίας. (Διαλέξτε ποιο από τα δύο σας χαρακτηρίζει!)
Όσο για την γερμανική πλευρά, δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι καλύτερα ούτε εκεί. Πολύ φοβάμαι ότι και οι γερμανοί πολιτικοί ηγέτες (τουλάχιστον όσοι προσυπογράφουν το εν λόγω κείμενο) ταλαντεύονται επικίνδυνα μεταξύ της υποκρισίας και της παντελούς απώλειας αίσθησης της πραγματικότητας. Πράγματι, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να μην κάνουν κουβέντα για τις αμαρτωλές, υπό πτώχευση, γερμανικές τράπεζες, επέλεξαν να στείλουν σε ένα πτωχευμένο κράτος τεράστια δάνεια υπό τον όρο λιτότητας που εγγυάται ότι θα αδυνατεί να τα αποπληρώσει. Επί πλέον, ώστε να μπορούν οι ίδιοι να πείσουν τους βουλευτές τους στο Βερολίνο να εγκρίνουν τα δάνεια αυτά, επέβαλαν στους έλληνες πολιτικούς στόχους που ούτε οι θεοί του Ολύμπου δεν θα μπορούσαν να πετύχουν. Κι όταν η καλπ