Αποδοχές και ανταγωνιστικότητα ή μήπως διαφθορά και ανταγωνιστικότητα;

Γράφει ο Δημήτρης ΤρικεριώτηςΟ πολιτικός πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου δήλωσε τον Απρίλιο του 2011 ότι «ημερομηνία εξόδου από την κρίση δεν υπάρχει». Ο τεχνοκράτης πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος δήλωσε προχθές ότι θα συνεργαστεί «σκληρά» με τους πολιτικούς ώστε να καταστήσουν «το 2012 έτος εξόδου της χώρας μας από αυτήν τη δεινή οικονομική κρίση»...

Και αφού επανέλαβε τις γνωστές δυσκολίες του PSI και της νέας δανειακής σύμβασης κατέληξε: «εάν δεν κλείσουμε το χάσμα ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας σε σχέση με τις άλλες χώρες της ευρωζώνης δεν θα μπορέσουμε να βγούμε από την κρίση»
Πώς, όμως, αντιλαμβάνεται την αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας στη χώρα ουραγό της Ευρώπης και 90ης στον κόσμο; Ο κ. Παπαδήμος επανέλαβε τη..........
γνωστή λίστα των τομέων στους οποίους η πολιτική εξουσία αποτυγχάνει με θαυμαστό τρόπο τα δύο τελευταία χρόνια: «αγορές εργασίας, προϊόντων, υπηρεσιών και επαγγελμάτων, δημόσια διοίκηση, φορολογικό σύστημα, υποδομές και λειτουργία της δικαιοσύνης».
Δεν διευκρίνισε όμως πώς εκείνος σκοπεύει να επιτύχει κάτι περισσότερο τη στιγμή που κι ο τελευταίος πολίτης γνωρίζει πλέον πολύ καλά ότι η διαφθορά και το πελατειακό κράτος θα ακυρώνουν κάθε προσπάθεια για αλλαγές πλην εκείνης του κόστους εργασίας στον ανυπεράσπιστο ιδιωτικό τομέα, που βέβαια μόνη της δεν θα φέρνει παρά περισσότερη ύφεση και δυστυχία. Μήπως, τελικά, πραγματική κόκκινη γραμμή και για αυτήν την συγκυβέρνηση είναι η προστασία του διεφθαρμένου κρατισμού;
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν είναι η τρόικα που πιέζει για τον κατώτατο μισθό και την ακόμα μεγαλύτερη συμπίεση του κόστους εργασίας. Αλλά το θέμα δεν είναι κει. Το θέμα είναι στην ουσία του επιχειρήματος και της συζήτησης για την ανταγωνιστικότητα. Φταίνε πράγματι τα 700-800 ευρώ του κατώτατου μισθού και αν τα ελαττώσουμε θα βελτιωθεί σημαντικά η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας; Ποια εμπειρία το τεκμηριώνει αυτό; Ποια είναι τα επιστημονικά οικονομικά στατιστικά δεδομένα; Ή μήπως η αιτιολόγηση του επιχειρήματος έχει μόνο θρησκευτική και ηθική βάση; Να τιμωρηθούν οι Έλληνες κι ας μην είναι οικονομικά επωφελής αυτή η τιμωρία.
Ευτυχώς που οι αριθμοί είναι διαθέσιμοι στον καθένα. Αρκούν η επεξεργασία και η κοινή λογική. Στον επίσημο ιστότοπο της eurostat υπάρχει το κείμενο «Στατιστικά στοιχεία για τις κατώτατες αποδοχές». Το κείμενο ομαδοποιεί 20 χώρες της ΕΕ σε 3 κατηγορίες ανάλογα με το ύψος των κατώτατων αποδοχών, τον Ιούλιο του 2011. Η πρώτη μέχρι 400 ευρώ μηνιαίως: Βουλγαρία, Ρουμανία, Λιθουανία, Εσθονία, Λετονία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Τσεχική Δημοκρατία και Πολωνία. Η δεύτερη 550 - 900 ευρώ ευρώ μηνιαίως: Πορτογαλία, Μάλτα, Σλοβενία, Ισπανία και Ελλάδα. Η τρίτη ομάδα περιλαμβάνει έξι κράτη μέλη στα οποία οι κατώτατες αποδοχές ήταν άνω των 1000 ευρώ μηνιαίως: Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Ιρλανδία και Λουξεμβούργο.
Οι κατώτατες αποδοχές έχουν υπολογίστεί, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις διαφορές στα επίπεδα τιμών, σε ισοτιμίες αγοραστικής δύναμης. Αυτή η αναπ