Αμιγδαλέζα: Όταν το “αριστερό” ημισφαίριο του εγκεφάλου ρετάρει.

γράφει ο Κων/νος Σπ. Δρακάτος
Όταν τα αδέσποτα ζώα στον δρόμο, είναι μέτρο πολιτισμού ενός Λαού, τότε οι ΑΔΕΣΠΟΤΟΙ άνθρωποι τι είναι; Το ερώτημα απευθύνεται, ευθέως, σε αυτούς που έχουν το θράσος να προβάλλουν τα, δήθεν, “αριστερά” τους φρονήματα, σαν απόδειξη των ανθρωπιστικών τους ευαισθησιών.
Αυτοί λοιπόν, οι “ευαίσθητοι και αριστεροί” άνθρωποι αποφάσισαν να κλείσουν την γνωστή “Αμιγδαλέζα” και να αφήσουν, τους διαβιούντες (;) εκεί, “ελεύθερους”, αν ελεύθερος σημαίνει “άνθρωπος στον δρόμο”, χωρίς πατρίδα, χωρίς στέγη, χωρίς δουλειά, χωρίς φαί, χωρίς περίθαλψη, χωρίς ΟΝΟΜΑ, στην πραγματικότητα ανύπαρκτος, ως ύπαρξη.
Και το άκρον άωτον της “ευαίσθητης αναισθησίας” τους (κατά το “δημιουργική ασάφεια”): Αφού του “αμόλησαν” στην.....Ομόνοια, στην κυριολεξία ΑΔΕΣΠΟΤΟΥΣ, με όλα τα “χωρίς” που ανέφερα παραπάνω, βγήκε η αρμόδια υπουργός και δήλωσε, για να τα ακούσει, προφανώς, ο “χάχας” Λαός, ότι θα ενοικιάσουν, λέει, κλειστά ξενοδοχεία και διαμερίσματα για να τους εγκαταστήσουν εκεί!!! Και έτσι “καθάρισε” η “αριστερούλα”, κατά τα, αλήστου μνήμης, Σοβιετικά πρότυπα, κυρία υπουργός. Στο μεταξύ και μέχρι να βρεθούν τα καταλύματα, αν βρεθούν, που δεν θα βρεθούν γιατί δεν έχουμε λεφτά, οι άνθρωποι αυτοί θα απολαμβάνουν την, δήθεν, ελευθερία τους, τους δρόμους. Θα έλεγα: ντροπή σαςαν πίστευα ότι αυτή η λέξη υπάρχει στο πολιτικό λεξικό, αλλά δεν υπάρχει.

Τώρα να πούμε και το άλλο. Πράγματι η “Αμιγδαλέζα” ήταν ένα κολαστήριο, με την πλήρη έννοια του όρου. Πράγματι κάτι έπρεπε να γίνει με αυτούς τους ανθρώπους, αλλά ΟΧΙ αυτό που έγινε. Και αυτό που θα μπορούσε να γίνει ΑΜΕΣΑ και σχεδόν ΕΝΕΞΟΔΑ, θα ήταν να μετατραπεί αυτός ο χώρος από χώρο κράτησης, σε χώρο φιλοξενίας με ό,τι αυτό σημαίνει η λέξη, δηλαδή με ελεύθερη είσοδο και έξοδο των φιλοξενουμένων, με μόνιμο, εντός του χώρου, ΙΑΤΡΕΙΟ και ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ σε 24ωρη λειτουργία, ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ, ορισμένες ώρες, ακόμα και δωρεάν μέσα μεταφορά, από Αμιγδαλέζα σε Ομόνοια π.χ. και πίσω.
Την καθαριότητα και υγιεινή του χώρου, θα υποχρεούνταν να φροντίζουν οι ίδιοι οι φιλοξενούμενοι. Φυσικά, άπαντα τα απαιτούμενα υλικά, φάρμακα, τρόφιμα και είδη καθαριότητας, θα τα προσέφερε το κράτος, το οποίο θα είχε και την ευθύνη της οργάνωσης και καλής λειτουργίας του χώρου, με βάση κάποιον Κανονισμό. Εννοείται ότι αυτοί που θα επέλεγαν να κάνουν χρήση αυτού του χώρου φιλοξενίας θα καταγράφονταν, θα είχαν κάρτα με την φωτογραφία και λοιπά στοιχεία τους και θα ελέγχονταν τόσο κατά την είσοδο και έξοδο όσο και την εν γένη συμπεριφορά τους, εντός του χώρου, στα πλαίσια του Κανονισμού. Τέλος, η φιλοξενία θα παρήχετο για ορισμένο χρόνο, μετά την παρέλευση του οποίου, θα υποχρεούνταν είτε να φύγουν από την Ελλάδα, είτε να παρατείνουν την παραμονή τους, πάλι για ορισμένο χρόνο, εφ' όσον θα είχαν, στο μεταξύ, εξασφαλίσει σταθερή εργασία και διαμονή και δεν είχαν υποπέσει σε ποινικά αδικήματα. Όλα αυτά θα τα ΓΝΩΡΙΖΑΝ, εκ των προτέρων και θα υπέγραφαν ότι συμφωνούν, όσοι θα επέλεγαν να κάνουν χρήση.
Κάπως έτσι νοούνται, κατ' εμέ, τα “φιλάνθρωπα αισθήματα” και όχι έτσι όπως τα “υλοποίησε” η κυρία υπουργός, που δείχνουν την κακή λειτουργία του “αριστερού” ημισφαιρίου του εγκεφάλου της, αφήνοντας στην Ομόνοια ΑΔΕΣΠΟΤΟΥΣ, ανθρώπους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.
Και λίγα είπα