Αιδιοδοξοι και απαισιοδοξοι στις Βρυξελλες και το μελλον της Ενωσης

Tου Πέτρου Τρουπιώτη

Υπάρχει σήμερα αισιόδοξο μέλλον για την Ευρώπη , την ενωμένη Ευρώπη , η βρισκόμαστε μπροστά σε μια σειρά από αλλαγές που θα οδηγήσουν και μάλιστα γρήγορα σε κατάρρευση του οικοδομήματος της Ευρώπης (οποίου οικοδομήματος εν πέσει περιπτώσει έγινε ως σήμερα).
Το ερώτημα αυτό, που αποτελούσε κάποτε μια μύχια σκέψη των αντιπάλων της Ενωμένης Ευρώπης , όντος αλλά και εκτός της γηραιάς ηπείρου, μια συζήτηση που έκαναν οι Ευρωσκεπτικιστες και τίποτε άλλο, σήμερα δείχνει να απασχολεί –και ..........
μάλιστα σοβαρά- πολλούς στις Βρυξέλλες.
Μιλώντας και πάλι με αρκετά στελέχη της κομμιώσεων αλλά και ευρωβουλευτές καθώς και ανθρώπους που ασχολούνται με τα δρώμενα στην Ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, είδα το «εφιαλτικό « αυτό όνειρο περασμενων δεκαετιων , σημερα να μην είναι και τοσο μακρινο.
Μια σειρά από φανατικούς ευρωπαϊστές, που παλαιοτέρα , ακόμα και πριν λίγους μήνες σε συναντήσεις που είχαμε στις Βρυξέλλες και άλλου, αντιδρούσαν έντονα σε οποιαδήποτε τέτοια σκέψη η αναφορά μου λέγοντας μου ότι βρίσκομαι εκτός ευρωπαϊκής πραγματικότητας, σήμερα όχι μόνον το συζητούν , αλλά το θέτουν και αυτοί στο τραπέζι.
Κάτι που δείχνει σαφέστατα ότι το ζήτημα δεν είναι ανύπαρκτο η περιθωριακό. Είναι ένα θέμα που απασχολεί όλο και περισσότερο ανθρώπους που κινούνται και ζουν καθημερινά τους ρυθμούς των μηχανισμών της Ένωσης. Και νοιώθουν από πρώτο χέρι και άμεσα τους κραδασμούς που φαίνεται να δημιουργούνται από ενέργειες , κινήσεις ή και αδράνεια πολιτικών και κρατών της Ευρώπης.
Η όλο και πιο δυναμική παρέμβαση της Γερμανίας στα κοινοτικά δρώμενα, η όλο και αυξανομένη αντίθεση ανάμεσα σε βορρά και Νότο αλλά και η ανυπαρξία ισχυρών και με όραμα ηγετών όχι μόνον στα κράτη μελή αλλά και στην ιδία την «κομμισιον» και τα όργανα της , έχουν προκαλέσει έντονο προβληματισμό για το «που πάει η Ευρώπη».
Κάνεις βεβαία σήμερα δεν αναφέρει ότι μπορεί να γίνουν βήματα πίσω, ότι μπορεί να γυρίσουμε στην χαλαρή ΕΟΚ προ δεκαετιών ή ακόμα περισσότερο στην Ένωση Χάλυβα και Άνθρακα του 50. Όμως πολλοί φοβούνται ότι το κλίμα που δημιουργείται και η μη ύπαρξη αντιστάσεων αλλά και συγκεκριμένου φιλόδοξου προγράμματος για το μέλλον της Ένωσης , μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδη και ανασταλτικό παράγοντα για την ίδια την ευρωπαϊκή προοπτική.
Και δεν έχουν άδικο Γιατί μια Ευρώπη με δυο ευρώ για παράδειγμα ( όπως ονειρεύονται και προωθούν ορισμένοι Βόρειοι) , άλλο για τις πλούσιες χώρες του βορρά και άλλο για τις φτωχές του Νότου, με άλλη αντιστοιχία και δυναμική, αυτόματα δημιουργεί όχι μόνον μια Ευρώπη τριών πια ταχυτήτων , αλλά και προκαλεί ένα μεγάλο ρήγμα στο οικοδόμημα ,από το οποίο μπορεί να ξεχυθεί το ρεύμα της αμφισβήτησης..
Ο φόβος πολλών στις Βρυξέλλες (και όχι μόνον απαισιόδοξων ευρωπαίων ) είναι το ποια θα είναι η αντίδραση των πολιτών στα 27 κράτη μέλη τον επόμενο Μάιο, κατά τις ευρωεκλογές.
Αν δηλαδή οι πολίτες των περισσότερων χώρων που αντιμετωπίζουν προβλήματα λογά κρίσης θα θεωρήσουν την Ευρίπου υπεύθυνη γι αυτό και θα δείξουν με την ψήφο τους την σχετική τους διάθεση. Αν δηλαδή θα ψηφίσουν κόμματα που αντιτίθεται με την ιδέα της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, η ακόμα και με την νοσεί γενικότερα ή εν πέσει περιπτώσει που έχουν θέσεις και απόψεις που καμιά σχέση δεν έχουν με τις ευρωπαϊκές ιδέες και άξιες.
Κάτι τέτοιο θα είναι ένα πολύ αρνητικό μήνυμα και ένα μεγάλο πρόβλημα για την συνεχεία.
Και όπως φαίνεται πολλοί στις Βρυξέλλες επιδιώκουν να πείσουν τις κυβερνήσεις των ισχυρών κρατών –μελών να κινηθούν γρήγορα ώστε να αλλάξει το κλίμα. Να δείξουν στους όλους της Ευρώπης πως υπάρχει κοινό μέλλον και μάλιστα φωτεινό.
Το ερώτημα είναι αν από την μια ορισμένες κυβερνήσεις ευρωπαϊκών κρατών μπορούν να δουν το πρόβλημα, αν θέλουν να το αντιμετωπίσουν η αν ορισμένοι ευρωπαίοι ηγέτες πιστεύουν πως όσο το ζήτημα παραμένει τόσο πιο μεγάλη θα είναι η ανάγκη της Ευρώπης γι αυτούς.
[email protected]