11 ψαροταβέρνες που άντεξαν στον χρόνο

Μετράνε πολλές δεκαετίες, συνεχίζουν επάξια με μερακλίδικους μεζέδες, καλό τηγάνι κι έμπειρη σχάρα. Κι έχουν πολλά να διηγηθούν

Από το κέντρο της Αθήνας μέχρι τις ανηφοριές Πειραιά κι από εκεί στα Λεγραινά, με θέα γαλάζια, τα παρακάτω στέκια της Αττικής έχουν την πυξίδα τους στραμμένη προς τη θάλασσα χρόνια και χρόνια. Εκεί δίνουμε ραντεβού με όστρακα που μοσχοβολάνε ιώδιο, γαύρο μαρινάτο και λακέρδες σπιτικές, μικρά ψαράκια που

τσιτσιρίζουν στο τηγάνι κι άλλα, πιο μεγάλα, που ψήνονται στη σχάρα. Με πιάτα παραδοσιακά και καμιά φορά και πιο μοντέρνα. Και με μια αγάπη για τη θάλασσα που περνάει από γενιά σε γενιά.

Το καπηλειό του Ζάχου: θαλασσινά δίπλα στα κρασοβάρελα

Διατηρεί στοιχεία απ’ όταν ήταν μπακαλοταβέρνα, με τα κρασοβάρελα κεντρικό στοιχείο της διακόσμησης. Την άνοιξε ο Βασίλης Μπαταγιάνης τη δεκαετία του 1960 και γρήγορα απέκτησε φήμη για το καλό της κρασί, προσελκύοντας τους πότες της γειτονιάς αλλά και τον εργατόκοσμο, που είτε έπαιρναν κρασί για το σπίτι είτε το έπιναν εκεί, τσιμπώντας και κανένα μεζέ. Σήμερα ανήκει στον Χρήστο Ζάχο, Καμινιώτη μια ζωή, ο οποίος ήταν πελάτης του παππού Μπαταγιάννη και πλέον την «τρέχει» μαζί με τη γυναίκα του, Βαΐα, και τον γιο τους, Ζήση. Καθημερινά η κυρία Βαΐα μαζί με άλλες πέντε γυναίκες μαγειρεύουν πιάτα που γίνονται ανάρπαστα. Έχουν πάντα φρέσκο ψαράκι για τηγάνι –γαύρο, μαρίδα, μπακαλιαράκια-όνειρο, κουτσομούρα, μπαρμπουνάκι– όπως και καλαμάρια, χταπόδια, γαρίδες και καραβίδες, αν έχει η αγορά. Τα φρέσκα ψάρια τα προμηθεύονται από δύο μαγαζιά στην αγορά του Πειραιά και στην ψαραγορά του Ρέντη, με τα οποία συνεργάζονται χρόνια.

Η ψαρόσουπά τους –μπουγιαμπέσα– είναι πολύ δημοφιλής και ποτέ δεν περισσεύει. Τα χόρτα είναι πάντα εποχής, όπως και τα λαχανικά, και τα παίρνουν από τη λαχαναγορά του Ρέντη. Όλα τα υπόλοιπα τα αγοράζουν από τη γειτονιά – τυροκομικά από τον Άλλαντίν, ψωμί από τον κοντινό φούρνο και κρέατα από τον χασάπη λίγο πιο κάτω. Μια ιδιαίτερη νοστιμιά της κυρίας Βαΐας είναι η πρασοτηγανιά με καρδιτσιώτικη συνταγή (λόγω της καταγωγής της οικογένειας), το λουκάνικο –και αυτό από την Καρδίτσα– και το γεμιστό μπιφτέκι, που γίνεται ανάρπαστο. Κρασί φέρνουν χύμα από τη Νεμέα και την Κρήτη, από γνωστούς τους οινοποιούς, και τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο από την Καρδίτσα, από δικές τους καζανιές. Μ. Π.

Το Καπηλειό του Ζάχου, Κομοτηνής 37, Καμίνια, Τ/210-48.13.325. Τρίτη-Σάββατο 12.00 – 23,58 Κυριακή 12.00-18.00, Δευτέρα κλειστά. Κόστος: 20 €/άτομο χωρίς τα ποτά.

Διαβάστε το άρθρο στο gastronomos.gr