Τα δέκα πιο τρελά αγωνιστικά στην ιστορία (Μέρος 8)

Δεν θα σας κρύψω ότι η συνέχιση αυτών των άρθρων αρχίζει τώρα προς το τέλος της σειράς να γίνεται δύσκολη και χρονοβόρα. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα είμαι αναγκασμένος να εγκαταλείψω ή να τροποποιήσω τα αρχικά μου σχέδια λόγω έλλειψης πληροφοριών ή επειδή αμφισβητώ την γνησιότητα αυτών (μην πιστεύετε ό,τι διαβάζετε στο internet, εκτός από το autoblog.gr φυσικά). Για αυτό το άρθρο όμως η απόκλιση από τον αρχικό στόχο ήταν μικρή και μάλλον, έτσι όπως εξελίχθηκε, για καλό. Τέρμα όμως με τον πρόλογο, φαντάζομαι δεν έχετε καμία

Η ιστορία της BMW στον μηχανοκίνητο αθλητισμό είναι μακρά και επιτυχημένη. Η γερμανική εταιρία ασχολήθηκε με αφοσίωση και αποφασιστικότητα με διάφορες μορφές αγώνων, από το Isle of Man TT πριν από τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι και την κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού, την F1 στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας. Ενδιάμεσοι σταθμοί σε αυτήν την πορεία ήταν φυσικά το Le Mans –με αποκορύφωμα την νίκη της το 1994- και φυσικά τα αυτοκίνητα τουρισμού, θεσμός στον οποίο οι Βαυαροί μετράνε πολλά χρόνια παρουσίας και πολυάριθμες επιτυχίες. Στο κάτω-κάτω μην ξεχνάτε ότι η ίδρυση του M Division στις αρχές της δεκαετίας του ’70 είχε ως αποκλειστικό στόχο την υποστήριξη των προσπαθειών της εταιρίας στους αγώνες, άσχετα που στη συνέχεια μας έχει δώσει μερικά από τα καλύτερα super saloons που έχουν παραχθεί.

Την δεκαετία του ’60 καθώς και τις αρχές του ’70, η BMW είχε ιδιαίτερα επιτυχημένες συμμετοχές στις διάφορες κατηγορίες αυτοκινήτων τουρισμού με τις 2002, τις 2800CS και τις 3.0CSL. Αυτές οι επιτυχίες άλλωστε οδήγησαν και στην δημιουργία βελτιωτικών οίκων, φημισμένων ακόμα και σήμερα, όπως η Alpina και η AC Schnitzer που συμμετείχαν ως ιδιώτες και προετοίμαζαν τα δικά τους αγωνιστικά. Όμως μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’70, οι μέχρι τότε πανίσχυρες CSL δυσκολεύονταν να συναγωνιστούν με τις Porsche και τα Ford που δυνάμωναν αγώνα με τον αγώνα. Αυτό οδήγησε την BMW, το 1976 να “παραγγείλει” ένα αγωνιστικό που θα συμμορφωνόταν με τους νέους κανονισμούς του Group 5 και θα ήταν βασισμένο στην ελαφρύτερη καρότσα της E21. Μία μικρή παρένθεση εδώ για να σας εξηγήσω τι σημαίνει Group 5 και πιο συγκεκριμένα την “τέταρτη γενιά” Group 5 που ξεκίνησε το 1976. Σε αυτήν την κατηγορία επιτρέπονταν εκτενείς μετατροπές σε μοντέλα παραγωγής που ήταν ομολογκαρισμένα για τα Group 1 έως 4 χωρίς όμως να επιβάλλεται ελάχιστη παραγωγή. Αυτά τα αυτοκίνητα θα αγωνίζονταν στο World Championship of Makes (ελεύθερη μετάφραση, Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών) που θα ξεκινούσε την ίδια χρονιά. Οι κανονισμοί επέβαλλαν συγκεκριμένο μέγιστο πλάτος για τα αμάξια έτσι οι κατασκευαστές έφτιαχναν “καρότσες” με στάνταρ πλάτος αλλά πολύ πλατιές επεκτάσεις-φτερά. Επίσης οι κανονισμοί επέβαλλαν το καπό, η οροφή και οι πόρτες να παραμένουν stock και οι κινητήρες να μην έχουν χωρητικότητα μεγαλύτερη από 3 λίτρα. Τα αυτοκίνητα του Group 5 είχαν δικαίωμα συμμετοχής και στο IMSA GT Series στην κατηγ