West McLaren Mercedes MP4-13

Το Autoblog.gr σας υποσχέθηκε μέσα από το άρθρο του με τους καλύτερους χρωματισμούς της F1, ένα αφιέρωμα στο μονοθέσιο με τα περισσότερα σχόλια. Αυτό αποδείχθηκε πως ήταν η McLaren MP4-13, το οποίο οδήγησε ο Mika Hakkinen το 1998, στο πρώτο από τα δυο πρωταθλήματα του.

Τι πρέπει να γνωρίζουμε για την MP4-13

Σχεδιαστές: Adrian Newey, Neil Oatley

Μήκος: 4,550 mm

Βάρος: 600 kg (μαζί με τον οδηγό)

Κιβώτιο: 6-τάχυτο ημι-αυτόματο

Κινητήρας:

Ελαστικά: Bridgestone

Ζάντες: Enkei 13″

Φρένα: AΡ Racing

Λιπαντικά: Mobil

Η σεζόν του 1998 ξεκινούσε με αρκετές αλλαγές στους κανονισμούς της Formula 1 με σημαντικότερες, τα νέα ελαστικά με αυλακώσεις και το στένεμα των διαστάσεων του μονοθεσίου, ώστε να μειωθεί η αεροδυναμικά παραγόμενη κάθετη δύναμη. Η MP4-13 ήταν το πρώτο δημιούργημα του Adrian Newey για την ομάδα, ο οποίος είχε ενσωματωθεί στη McLaren από την προηγούμενη χρονιά, και κινούνταν από την επαναστατική μονάδα της Mercedes με κωδικό FO 110G. Η Γερμανική εταιρεία ακολούθησε το παράδειγμα της Ford, μειώνοντας το βάρος του κινητήρα και δημιουργώντας ένα πανάλαφρο σύνολο μόλις 107kg, το οποίο δεν έχανε σε δύναμη, με τους ειδικούς να τον τοποθετούν ανάμεσα στους 760 και 780 ίππους. Το μυστικό δεν ήταν άλλο από την εκτεταμένη χρήση κράματος βηρυλλίου, που προσέφερε αντοχές στα μέρη του κινητήρα, κρατώντας όμως χαμηλά το βάρος. Η McLaren δεν άφησε τίποτα στην τύχη, με 12.000 εργατοώρες να επενδύονται στο μονοθέσιο και χαρακτηριστικότερη αλλαγή τις push-rod αναρτήσεις, που έπαιζαν μεγάλο ρόλο στην προσπάθεια δημιουργίας ενός “μαζεμένου” συνόλου. Άλλωστε ο Newey πάντα πίεζε προς αυτή την κατεύθυνση. Άλλο ένα σημαντικό συστατικό της επιτυχίας της MP4-13, ήταν η αλλαγή προμηθευτή ελαστικών σε Bridgestone, με την Ιαπωνική εταιρεία να δημιουργεί καλύτερα λάστιχα από την Goodyear, τουλάχιστο για τους πρώτους αγώνες της σεζόν. Οδηγοί ήταν οι ταλαντούχοι και διψασμένοι για διακρίσεις, Mika Hakkinen και David Coulthard. Ήδη από τις πρώτες δοκιμές, η MP4-13 έδειχνε πως θα είναι κορυφαίο μονοθέσιο από πλευράς ρυθμού. Όμως, ο ιδιαίτερος σχεδιασμός του Newey, ο επαναστατικός κινητήρας της Mercedes και κυρίως το 6-τάχυτο κιβώτιο, δημιουργούσαν προβλήματα αξιοπιστίας.

Στον πρώτο από τους 16 αγώνες για το πρωτάθλημα του 1998, στο Albert Park της Μελβούρνης, οι δυο McLaren-Mercedes πραγματικά διέλυσαν τον ανταγωνισμό. 1-2 στις κατατακτήριες δοκιμές, βρισκόμενες 0,757 του δευτερολέπτου μπροστά από τον τρίτο Schumacher με Ferrari και άνετη επικράτηση στον αγώνα, ξανά με 1-2, ρίχνοντας γύρο σε όλους τους αντίπαλους συνδυασμούς. Βέβαια πέρα από τρόμο, σκόρπισαν και διχόνοια στο grid. Μετά από λάθος συνεννόηση στα pit, ο Hakkinen μπήκε απρογραμμάτιστα σε αυτά χάνοντας την πρώτη θέση, την οποία του παραχώρησε αργότερα ο Coulthard, εγείροντας αντιδράσεις περί φτιαχτού αποτελέσματος.

Στο δεύτερο grand prix, αυτό της Βραζιλίας, ανακαλύφθηκε άλλο ένα μυστικό της ταχύτητας της MP4-13. Ένα ασύμμετρο σύστημα πέδησης, το περίφημο τρίτο πεντάλ, επέτρεπε στους οδηγούς της να χρησιμοποιούν τα εμπρός και πίσω φρένα ανεξάρτητα. Κάτι τέτοιο αποτελούσε παράβαση των κανόνων και η McLaren συμφώνησε να μην τρέξει το σύστημα, παραμένοντας όμως κυρίαρχη. Εύκολο 1-2 σε δοκιμές και αγώνα, με τον Coulthard να έπεται του Hakkinen και στις δυο περιπτώσεις.

Η MP4-13 με το χρωματισμό των χειμερινών τεστ, στο μουσείο της ομάδας.

Μέσα στις πίστες

Οι επόμενοι δυο αγώνες, σε Αργεντινή και Σαν Μαρίνο, δεν εξελίχθηκαν με τον καλύτερο τρόπο για την ομάδα, αφού έκαναν την εμφάνισή τους τα προβλήματα αξιοπιστίας των χειμερινών δοκιμών. Στα δοκιμαστικά, η pole position ήταν δεδομένη, με τον Coulthard να κατακτά και τις 2. Στον αγώνα όμως, ο Schumacher κατάφερε και κέρδισε μπροστά από τον Hakkinen στην Αργεντινή, με τον DC να τερματίζει έκτος έπειτα από προβλήματα στο κιβώτιο. Στο Σαν Μαρίνο είχαμε αντιστροφή των ρόλων, με τον Σκωτσέζο πρώτο, το Γερμανό δεύτερο και το Φινλανδό να εγκαταλείπει από κιβώτιο.

Το σερί της MP4-13 στις δοκιμές ήταν εντυπωσιακό, με τρία συνεχόμενα 1-2 σε Ισπανία, Μονακό και Καναδά και άλλες 2 pole σε Γαλλία και Βρετανία. Ο αγώνας στην Catalunya ήταν ένα απροβλημάτιστο 1-2, με τις γρήγορες καμπές της πίστας να δίνουν ακόμη μεγαλύτερο πλεονέκτημα στο πακέτο της McLaren. Στο Monaco ο Hakkinen έδωσε ρεσιτάλ οδήγησης, παίρνοντας με άνεση την δεύτερη συνεχόμενη νίκη του, τη στιγμή που ο Coulthard εγκατέλειπε από την δεύτερη θέση με πρόβλημα στον κινητήρα. Έως τώρα, όλοι γνώριζαν τις αρετές της MP4-13 στην αεροδυναμική, όμως ο ρυθμός στο Monte Carlo έδειξε πως το μονοθέσιο δεν υστερούσε ούτε σε μηχανική πρόσφυση, απαραίτητη για ένα καλό αποτέλεσμα στο Πριγκιπάτο.

Το Montreal ήταν με διαφορά ο χειρότερος αγώνας της σεζόν για την McLaren. Το κιβώτιο του Hakkinen δεν άντεξε στην έξτρα πίεση της δεύτερης εκκίνησης και διαλύθηκε, με τον DC να εγκαταλείπει εξαιτίας ενός προβλήματος με το γκάζι, κι ενώ οδηγούσε τον αγώνα. Στη συνέχεια του πρωταθλήματος, η Ferrari άρχισε να μαζεύει την χαώδη αυτή διαφορά. Τρίτη θέση για τον Hakkinen στη Γαλλία, με τον Coulthard να τερματίζει έκτος, έπειτα από προβλήματα στον ανεφοδιασμό. Δεύτερος ο Φινλανδός στη Βρετανία, με τον DC να μην βαθμολογείτε ξανά, κολλώντας στην αμμοπαγίδα μετά από οδηγικό λάθος.

Δέκατος αγώνας της χρονιάς ήταν το Αυστριακό grand prix, με τις μικτές συνθήκες που επικρατούσαν στα δοκιμαστικά, να βοηθούν τον Giancarlo Fisichella στην κατάκτηση της pole, σπάζοντας έτσι το απίστευτο σερί της MP4-13 που είχε έως τότε με το 9/9. Στον αγώνα, ο τρίτος Hakkinen έκανε εκπληκτική εκκίνηση, φτάνοντας σε μια άνετη νίκη, με τον Coulthard να ανεβαίνει από 14ος, στη δεύτερη θέση.

Με το πρωτάθλημα να οδεύει προς το τέλος του, η MP4-13 έκανε την καλύτερή της εμφάνιση στον αγώνα του Hockenheim. Άνετο 1-2 στις δοκιμές, όσο και στον αγώνα, με τους οδηγούς της να σταματούν για έναν μόνο ανεφοδιασμό και τον δεύτερο Coulthard να γράφει και τον ταχύτερο γύρο του αγώνα. Στην Ουγγαρία, ο Coulthard τερμάτισε δεύτερος, όμως τα επαναλαμβανόμενα προβλήματα με το κιβώτιο χτύπησαν ξανά τον Hakkinen, ο οποίος έσωσε μόλις τον 1 βαθμό της έκτης θέσης. Παρά τα όποια μηχανικά προβλήματα, η MP4-13 εξακολουθούσε να είναι το ταχύτερο μονοθέσιο. Η ομάδα του Ron Dennis κράτησε εξαιρετικό ρυθμό εξέλιξης μέσα στη χρονιά, τελειοποιώντας την αεροδυναμική και το set-up, με τη Mercedes να αναβαθμίζει κι εκείνη τον κινητήρα της. Μάλιστα, φήμες της εποχής ανέφεραν πως ο FO 110G ίσως άγγιξε τον μαγικό αριθμό των 800 ίππων προς το τέλος της σεζόν.

13ος αγώνας της χρονιάς και οι MP4-13 κλειδώνουν ξανά την πρώτη σειρά της εκκίνησης στο Spa του Βελγίου. Στον αγώνα όμως ο Hakkinen έκανε λάθος στην δεύτερη εκκίνηση, σπίναρε και χτύπησε με τον Johnny Herbert, κάτι που οδήγησε και τους 2 πιλότους στην εγκατάλειψη. Η ομάδα δεν κατάφερε να κερδίσει βαθμούς, αφού ούτε ο Coulthard τερμάτισε μετά από το περίφημο ατύχημά του με τον Schumacher. Επόμενη στάση η Monza, η έδρα της Ferrari. Εκεί, η MP4-13 έχασε για δεύτερη φορά την pole position , κάτι που θα επαναλαμβανόταν και στους 2 εναπομείναντες αγώνες. Μια ακόμη εξαιρετική εκκίνηση από τον Hakkinen του έδωσε την πρωτοπορία, όμως τα προβλήματα αξιοπιστίας έκαναν ξανά την εμφάνισή τους. Στον 16ο γύρο ο κινητήρας του Coulthard έσπασε και σαν να μην έφτανε αυτό, με ελάχιστους γύρους να απομένουν, ο Mika έπεσε από δεύτερος στην τέταρτη θέση, αφού αντιμετώπισε πρόβλημα με τα φρένα.

Πλέον, με δυο αγώνες να απομένουν, η McLaren απολάμβανε μια αρκετά καλή διαφορά από τη Ferrari, όμως στο πρωτάθλημα οδηγών οι Hakkinen και Schumacher ισοβαθμούσαν με 80, έχοντας από 6 νίκες ο καθένας. Προτελευταίος αγώνας για τη σεζόν 1998, ήταν το grand prix Λουξεμβούργου στο Nurburgring. Εκεί ο Φινλανδός, ίσος στον αγώνα της ζωής του, ενεπλάκη σε μια επική μάχη με τον Schumacher, με τους δυο να βρίσκονται σε ρυθμό κατατακτηρίων καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα και τον Hakkinen να κερδίζει στο τέλος, παίρνοντας κεφάλι και στη βαθμολογία.

Ο μεγάλος τελικός έλαβε χώρα στην Ιαπωνία, στην απαιτητική πίστα της Suzuka. Εκεί ο Φινλανδός κράτησε εξαιρετικό ρυθμό κατά τη διάρκεια του αγώνα, με την MP4-13 να μην αντιμετωπίζει προβλήματα και μετά κι από την εγκατάλειψη του Schumacher εξαιτίας κλαταρίσματος στο πίσω δεξιά ελαστικό, κατέκτησε τον πρώτο τίτλο της καριέρας.

Τα επιτεύγματα της MP4-13

1998 Πρωτάθλημα Κατασκευαστών

1998 Πρωτάθλημα Οδηγών

16 Αγώνες

156 Βαθμοί

9 Νίκες

5 Ένα-Δυο σε αγώνα

12 Pole Positions

9 Κλειδώματα πρώτης σειράς

9 Ταχύτεροι Γύροι

Η WEST McLAREN MERCEDES MP4-13, ήταν ένα από τα πιο κυρίαρχα μονοθέσια της σύγχρονης ιστορίας της Formula 1. Ταχύτατο και πρωτοποριακό, έδωσε στη McLaren τον πρώτο της τίτλο στη μετά Senna εποχή, όντας πιστό στη φιλοσοφία “make it or break it” που επικρατεί στο Woking. Εκείνος ο τίτλος ήταν ο όγδοος για την Βρετανική ομάδα, η οποία από το 1998 δεν έχει καταφέρει να κατακτήσει τον τίτλο στο πρωτάθλημα κατασκευαστών, παρά τα δυο πρωταθλήματα οδηγών που κέρδισε το 1999 και το 2008, γεγονός που κάνει την MP4-13 ακόμα πιο ιδιαίτερη για τους υποστηρικτές και τους ανθρώπους της ομάδας.

** Επειδή η μάχη για το ποιο μονοθέσιο θα γίνει αφιέρωμα ήταν κλειστή, η ομάδα του Autoblog.gr αποφάσισε να ετοιμάσει και δεύτερο άρθρο μέσα στις επόμενες εβδομάδες. Το όνομα της ομάδας ή του μονοθεσίου δεν θα αποκαλυφθεί, παρά τις όποιες πιέσεις!