Ferrari F50 GT, Ιστορία που δεν γράφτηκε…

Η ιστορία των μηχανοκίνητων sports είναι κυριολεκτικά γεμάτη από αυτοκίνητα που σχεδιάστηκαν, κατασκευάστηκαν και εξελίχθηκαν αλλά για διάφορους λόγους ποτέ δεν πάτησαν τις ρόδες τους σε πίστα για αγώνες. Από το τετρακίνητο Cosworth του 1969 και τις εξάτροχες BRM και Ferrari του 1977 μέχρι την Jaguar XJ13, η λίστα μπορεί να συνεχιστεί μέχρι να βαρεθείτε να

διαβάζετε. Ένα όμως από αυτά τα αυτοκίνητα/μονοθέσια/πρωτότυπα μου κέντρισε το ενδιαφέρον γιατί απλούστατα θα μπορούσε να είχε γράψει ιστορία, ήταν απολύτως νόμιμο και έφτασε μέχρι και το πρώτο test στο οποίο ήταν απροσδόκητα γρήγορο αλλά ο κατασκευαστής του, για λόγους που ποτέ δεν έγιναν ξεκάθαροι, αποφάσισε να μην το τρέξει σε αγώνες. Έκτοτε, έγινε ένα από τα πιο σπάνια και επιθυμητά αυτοκίνητα στην ιστορία. Ο λόγος για την Ferrari F50 GT.

Από που ξεκίνησαν όλα;

Πριν δούμε την αγωνιστική εκδοχή της F50, ας θυμηθούμε κάποια πράγματα για την «απλή» έκδοσή της. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1995 και κατασκευάστηκε για τον εορτασμό των 50 χρόνων ύπαρξης της φίρμας. Το μότο της ήταν «Ένα μονοθέσιο Formula 1 για τον δρόμο» και η αλήθεια είναι ότι οι μηχανικοί στο Maranello έκαναν ότι μπορούσαν για να φτιάξουν ένα αυτοκίνητο που θα ανταποκρινόταν στο σλόγκαν του. Παρότι ήταν cabrio με αφαιρούμενο hardtop, τα επίπεδα ακαμψίας της F50 ήταν εξωπραγματικά. Το chassis ήταν τύπου monocoque κατασκευασμένο φυσικά από ανθρακονήματα. Ο κινητήρας (V12 προερχόμενος από την F1, 4,7 λίτρων με πέντε βαλβίδες ανά κύλινδρο και κόφτη στις 8.500 σ.α.λ.) που ήταν τοποθετημένος διαμήκως στο κέντρο, αποτελούσε δομικό μέρος του chassis και η ανάρτηση ήταν τύπου pushrod με διπλά ψαλίδια και στους τέσσερις τροχούς και ηλεκτρονικά ελεγχόμενα αμορτισέρ. Το κιβώτιο ταχυτήτων ήταν έξι σχέσεων, χειροκίνητο και για την βέλτιστη κατανομή βάρους βρισκόταν πίσω από τον κινητήρα. Η χρήση εξωτικών υλικών ήταν ευρύτατη και έφτανε μέχρι και τους τροχούς που ήταν από κράμα μαγνησίου αλλά αυτό ήταν που κράτησε το βάρος χαμηλά και τις επιδόσεις σε άκρως ανταγωνιστικό επίπεδο. Αυτό όμως που κατά τη γνώμη μου «χαντάκωσε» την F50, εκτός από την αμφιλεγόμενη εμφάνιση, ήταν η F40! Κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει ότι ήταν ένα εξαιρετικό αυτοκίνητο με επιδόσεις, οδική συμπεριφορά και τεχνολογία που δύσκολα έβρισκε κανείς εκείνη την εποχή αλλά μόνο και μόνο που διαδέχθηκε την F40, αυτό το μεγαλειώδες όχημα, το όνειρο ακόμα και τόσα χρόνια μετά πολλών petrol heads έκανε την αποστολή του απίστευτα δύσκολη…

Το θέμα μας όμως δεν είναι ούτε η F40, ούτε η έκδοση δρόμου της F50. Το θέμα μας είναι η GT: τι ήταν, πώς και γιατί κατασκευάστηκε και γιατί δεν έτρεξε ποτέ. Η GT κατηγορία, δημιουργήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’50 και από την αρχή μέχρι και το 1965 οπότε και η Ferrari κατασκεύασε το τελευταίο της GT αγωνιστικό, η ιταλική φίρμα κυριάρχησε σε αυτή. Μετά από το 1965, οι ομάδες που ήθελαν να τρέξουν με Ferrari, μετέτρεπαν τα αυτοκίνητα δρόμου της εταιρίας σε αγωνιστικά, μερικές φορές με μία «μικρή βοήθεια» από το εργοστάσιο (όπως