Και καλά τι;

Και έτσι ξαφνικά, χωρίς καμία προειδοποίηση, άλλος ένας μεγάλης αξίας παίκτης άνοιξε την πόρτα της εξόδου και έθεσε εαυτόν εκτός Εθνική Ομάδας. Στα χνάρια του Δημήτρη Διαμαντίδη και λοιπών πρωτοκλασάτων διεθνών παικτών βάδισε και ο Γιάννης Μπουρούσης, αλλά στηρίζοντας την απόφαση τους σε διαφορετικούς λόγους, σε διαφορετικές αιτίες και το κυριότερο προκάλεσε με αυτή σοβαρούς προβληματισμούς. Προβληματισμό για το πόσο εύκολα η Εθνική ομάδα αντιμετωπίζεται εργαλειακά για την άσκηση πιέσεων προς τους ιθύνοντες ης ομοσπονδίας.Προβληματισμό για τις ξεκάθαρες υπόνοιες για ευνοϊκή μεταχείριση προς μία συγκεκριμένη ομάδα (Παναθηναϊκό) από συγκεκριμένους ανθρώπους που διαμορφώνουν το σύνολο μίας κατάστασης στο ελληνικό μπάσκετ.Προβληματισμό για τη διάθεση αποχώρησης και τη μη διάθεση πάλης για την αλλαγή της κατάστασης που επικρατεί στο ελληνικό μπάσκετ. Αν δεν μπορούν πρωταγωνιστές και σταρ όπως ο Μπουρούσης, τότε ποιος μπορεί;Προβληματισμό για το πώς θίγεται ο εγωισμός ενός παίκτη από τη στάση των διαιτητών σε κάποια ματς και όχι για το σύνολο των προβλημάτων που απασχολούν το ελληνικό μπάσκετ. Γιατί δεν προχώρησε σε μία ανάλογη ενέργεια όταν τα 2/3 των ομάδων της Α1 δεν πλήρωσαν έναν συνάδελφο του στην ώρα που έπρεπε; Γιατί δεν το έκανε όταν τα ΜΑΤ έδερναν τους απεργούς συναδέλφους του; Γιατί δεντ ο έκανε βλέποντας άδεις τις κερκίδες στον τελικό του κυπέλλου;Τότε δεν προσέβαλαν τον ίδιο αναγκάζοντας τον να παίξει για τον εαυτό τους και τους συμπαίκτες του μόνο; Ποιο το νόημα όμως να παίζει κάποιος μόνο για την πάρτι του; Γιατί δεν το έκανε βλέποντας την Πολιτεία να υποβαθμίζει μέρα με την μέρα όλο και περισσότερο το ελληνικό μπάσκετ; Το πρόβλημα του ελληνικού μπάσκετ δεν είναι μόνο η διαιτησία. Μακάρι α ήταν μόνο αυτό βασικά…Προβληματισμό για την εικόνα που θα παρουσιάζει η Εθνική μας Ομάδα από εδώ και στο εξής. Η αποδυνάμωση της συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς και η επιστροφή στα πέτρινα χρόνια μάλλον είναι γεγονός…