Ιμπρα ή Μεξές;

Μου ζητάτε πολλοί φίλοι τη γνώμη μου για το ποιο ήταν τελικά πιο όμορφο γκολ ανάμεσα στα δυο «ψαλίδια» που είδαμε πρόσφατα, μιλάω για αυτό του Ιμπραϊμοβιτς (στο ματς της Σουηδίας με τους Αγγλους) κι αυτό του Μεξές (στο παιγνίδι της Μίλαν με την Αντερλεχτ). Από άγια περιέργεια ρώτησα στο ράδιο κάποιον που ξέρει από «ψαλίδια», το Νίκο Αναστόπουλο, ποιο θεωρεί αυτός πιο όμορφο. Ο Αναστό είπε αυτό του Ιμπραϊμοβιτς, γιατί, όπως εξήγησε, «από αυτόν αυτό μπορεί να το περιμένεις, αφού έχει βάλει κι άλλα τέτοια και είναι φανερό ότι τα ψάχνει». Η εξήγηση ομολογώ ότι με προβλημάτισε.Κοιτάζοντας τα δυο γκολ πρέπει να παραδεχτώ ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να μη δεις και στα δυο λεπτομέρειες που τα αποθεώνουν. Ο Ιμπραϊμοβιτς είναι πολύ μακριά από την μεγάλη περιοχή, οριζοντιώνεται και σηκώνεται πάρα πολύ: μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για κάποιον πάνω από 1.90. Η αντίδραση του Ιμπρα είναι εξαιρετική: έχει δει το μπλέξιμο που πάει να γίνει μεταξύ του Χαρτ και των αμυντικών του, ξέρει ότι μόνο έτσι μπορεί να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα, προσπαθεί να την περάσει από τον τερματοφύλακα γνωρίζοντας πως αν αυτό συμβεί οι πιθανότητες του να σκοράρει είναι τεράστιες αρκεί να βρει την εστία. Το ότι ο μπακ τρέχει να προλάβει τη μπάλα χωρίς τελικά να τα καταφέρει προσθέτει στη φάση όλο το απαραίτητο σασπένς που κάνει το γκολ ομορφότερο. Ο Μεξές από την άλλη δείχνει πρώτα από όλα σπάνια τεχνική κατάρτιση για αμυντικός.Το ότι δοκιμάζει να σκοράρει από το ύψος της μεγάλης περιοχής με αυτό  τον τρόπο μαρτυρά ότι ο τύπος και μπάλα ξέρει και έχει τεράστια εμπιστοσύνη στα πόδια του. Αν παρατηρήσετε ο Μεξές κοντρολάρει τη μπάλα με το στήθος βγαίνοντας από την περιοχή για να δημιουργήσει τον απαραίτητο χώρο ώστε να κάνει το ψαλίδι: η κίνηση δεν είναι ούτε συνηθισμένη, ούτε αυστηρά προβλεπόμενη – ένας άλλος παίκτης π.χ θα επιχειρούσε να κατεβάσει τη μπάλα, να τη «σβήσει». Ο Γάλλος θέλει να κάνει αυτό που τελικά έκανε: προκαλεί κατά κάποιο τρόπο την τύχη του. Το ότι υπάρχει ο τερματοφύλακας στη γραμμή της εστίας έτοιμος να επέμβει και το ότι ο Γάλλος γυρνάει το κορμί του υπό πίεση αμυντικού που τον μαρκάρει είναι δυο ακόμα λεπτομέρειες που πρέπει να λάβουμε υπόψην μας. Αν ο Ιμπρα λειτουργεί κυρίως με βάση το ένστικτο και τη σιγουριά, ο Μεξές μοιάζει να ψάχνει αυτή την εκτέλεση: μην ξεχνάτε ότι το γέμισμα που προηγείται προέρχεται από στημένη φάση. Ο Ιμπρά κυνηγάει, ο Γάλλος περιμένει – να μια ακόμα διαφορά. Ακούγοντας φίλους να επιχειρηματολογούν υπέρ του ενός ή του άλλου γκολ διαπίστωσα κι άλλα πολλά. Ο Ιμπραϊμοβιτς το τολμά σε ένα βράδυ που έχει ήδη σκοράρει, επομένως η αυτοπεποίθηση του είναι στα ύψη. Ο Μεξές ουσιαστικά κλειδώνει τη νίκη – πρόκριση της Μίλαν: το δικό του γκολ είναι πιο βαρύ – ας μην ξεχνάμε ότι το άλλο το σημειώνει ο Ιμπραϊμοβιτς κόντρα σε δυνατότερο αντίπαλο, αλλά σε φιλικό ματς. Αυτό το τελευταίο ήταν ένα καθοριστικό επιχείρημα υπέρ του Γάλλου, έως ότου εμφανιστεί η άποψη του Αναστόπουλου. Ο οποίος είπε πως οτιδήποτε περιμένουμε από κάποιον είναι τελικά περισσότερο θ