Η αποχώρηση από έναν... Ολυμπιακό

Αν και το θέμα των διοικητικών εξελίξεων στην ομάδα του Παναθηναϊκού το κατέχουν και το γνωρίζουν οι φίλοι της ομάδας καλύτερα από εμένα, θα ήθελα να γράψω την άποψη μου, καθώς θεωρώ ότι ως τρίτος παρατηρητής της κατάστασης θα μπορέσω να προσφέρω μια γνώμη σχετικά ουδέτερη και χωρίς πάθος. Σίγουρα, τα συμπεράσματα για τα αποτελέσματα που θα προκύψουν με την αποχώρηση του μεγαλομετόχου της ΠΑΕ Παναθηναϊκός θα είναι ασφαλέστερα σε βάθος χρόνου. Κάποιες εικασίες όμως ή ίσως ο απολογισμός της παρουσίας της οικογένειας Βαρδινογιάννη στα διοικητικά της ΠΑΕ μέχρι σήμερα, μπορούν να γίνουν.Δεν θα μπω στην διαδικασία να κρίνω τον κ. Βαρδινογιάννη σε σύγκριση με τους άλλους μετόχους, ούτε θα μπω στην διαδικασία να βρω το μερίδιο ευθυνών που αναλογεί στον καθένα από τους μετόχους καθώς η κρίση για κάποιον παράγοντα ποδοσφαιρικής ομάδας πρέπει να γίνεται πρώτα με βάση τα έργα και της ημέρες του ιδίου. Επίσης για να είμαστε δίκαιοι, θα πρέπει να τονίσουμε με το ίδιο τρόπο τα θετικά και τα αρνητικά, ώστε ο καθένας να μπορέσει να δει όλη την εικόνα και να σχηματίσει την άποψή του.Το πρώτο σίγουρο είναι ότι στα χρόνια της διοίκησης από την οικογένεια Βαρδινογιάννη ο Παναθηναϊκός είχε διοικητική σταθερότητα. Τα 30 σχεδόν χρόνια στον προεδρικό θώκο μιας ομάδας είναι κάτι που δεν συναντάμε κάθε μέρα και στο διάστημα αυτό η οικογένεια Βαρδινογιάννη παρακολουθούσε από κοντά τα τεκταινόμενα στην ομάδα. Οι εκάστοτε αποφάσεις μπορεί να κρίθηκαν ως σωστές ή ως λανθασμένες εκ του αποτελέσματος (άλλωστε ποιος θα μπορούσε να είναι αλάθητος μέσα σε μια τόσο μακρόχρονη πορεία), σίγουρα όμως δεν αφέθηκαν τα πράγματα στην μοίρα τους σε καμία περίπτωση.Επίσης στα χρόνια της προεδρίας της οικογένειας Βαρδινογιάννη, είδαμε την μεγαλύτερη και ίσως μοναδική δυναμική προσπάθεια από την διοίκηση ενός ποδοσφαιρικού συλλόγου να αντιμετωπίσει τους "ταραξίες" που υπήρχαν στους κόλπους της ομάδας (με την πρώτη προσπάθεια να χρονολογείται το 1981 με την ίδρυση της ΠΑ.ΛΕ.ΦΙ.Π.).Ίσως να μην υπήρχαν και οι πιο αγνοί σκοποί εκατέρωθεν στην χρόνια κόντρα μεταξύ οργανωμένων και διοίκησης, φάνηκε όμως μια προσπάθεια να καταπολεμηθούν τα κρούσματα βίας εντός των γηπέδων από την διοίκηση του Παναθηναϊκού.Περνώντας στα αγωνιστικά, η ομάδα του Παναθηναϊκού επί προεδρίας της οικογένειας Βαρδινογιάννη βρίσκεται σταθερά στην κορυφή των εκπροσώπων της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Τόσο η βαθμολογία της Uefa, τόσο όμως και τα αποτελέσματα σε ευρωπαϊκούς αγώνες του Παναθηναϊκού επί σειρά ετών, αποδεικνύουν του λόγου το αληθές (Αν και αυτό δεν αρέσει και πολύ σε εμάς τους φίλους του Ολυμπιακού, νομίζω θα ήταν καλύτερα να προσπαθούμε να κάνουμε οι ίδιοι περισσότερες επιτυχίες, παρά να προσπαθούμε να μειώσουμε αυτές του "αντιπάλου").Φυσικά δεν ήταν τα πάντα ρόδινα, καθώς ο αριθμός των εγχώριων τίτλων της ομάδας του Παναθηναϊκού σίγουρα αυξήθηκε κατά την ίδια περίοδο με πολύ αργό ρυθμό. Πολλοί θα ισχυριστούν ότι αυτό είναι απόδειξη της αναξιοκρατίας στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Πέραν όμως αυτών που δεν μπορώ