Γκόντας... ο άρχοντας

Οι παλιοί δημοσιογράφοι συνήθιζαν να χαρακτηρίζουν τους διαιτητές «άρχοντες των αγώνων». Είχαν τη λαϊκή σοφία, τις παραστάσεις, προφανώς γνώριζαν κάτι παραπάνω. Γι' αυτό εξάλλου τα ομαδικά αθλήματα στην Ελλάδα, πάσχουν από αξιοπιστία. Χρόνια τώρα. Και σφυρίγματα σαν αυτό που διαιτητή Γκόντα στη Δράμα, ρίχνουν επιπλέον νερό στον μύλο της αμφισβήτησης. Και θα σταθούμε στην ουσία του σφυρίγματος, γιατί έκρινε νικητή, καθόρισε αποτέλεσμα.2,2 δευτερόλεπτα πριν το τέλος, ο Αρης προηγούταν του ΚΑΟΔ με 81-80, είχε τη κατοχή της μπάλας και σε επεισόδιο που έλαβε χώρα μεταξύ του αθλητή του Αρη, Πάσαλιτς με τον αντίστοιχο του ΚΑΟΔ, Μίσελ, ο Γκόντας χρέωσε με τεχνική ποινή μόνο τον πρώτο και πήρε στη πλάτη του το βάρος ενός αποτελέσματος. Ο ΚΑΟΔ πήρε δύο πόντους από τη γραμμή των βολών, είχε τη τελευταία κατοχή και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος (84-81), αφού οι πολύπειροι παίκτες του Αρη, άφωνοι, δεν μπορούσαν να πιστέψουν το σφύριγμα του διαιτητή.Ο Γκόντας - όπως έλεγε μετά το παιχνίδι - ήταν ένα μέτρο από την εστία του επεισοδίου. Ο φακός της ΕΤ3 έδειξε τους ανθρώπους του ΚΑΟΔ να επιδιώκουν να ηρεμήσουν τον Μίσελ που με άγριες διαθέσεις κινήθηκε κατά του Πάσαλιτς και να τον σπρώχνουν με τη βία εκτός γηπέδου (και καλά έκαναν οι άνθρωποι αφού επιδίωξαν να προστατεύσουν την ομάδα τους), αλλά ο κύριος Γκόντας δεν το είδε. Παρότι ήταν στο ένα μέτρο! Είδε μόνο τον Πάσαλιτς να βρίζει. Τέτοιες αποφάσεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο κύριος που τις καταλογίζει νιώθει ανώτερος από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές, αφού καθορίζεται αποτέλεσμα.Ακόμη και παλιοί διαιτητές έλεγαν μετά το παιχνίδι. «δεν δίνεις τεχνική ποινή 2,2 δευτερόλεπτα πριν το τέλος, γιατί καθορίζεις αποτέλεσμα». Ε και; Ο Γκόντας την έδωσε. Στη χειρότερη περίπτωση να τιμωρηθεί με τη γνωστή σιωπηρή τιμωρία των δύο αγωνιστικών. Γιατί η ΚΕΔ δεν έχει τα καρύδια να «τελειώσει» τέτοιου είδους διαιτητικές συμπεριφορές. Να του δείξει δηλαδή ότι «κύριε, καθόρισες αποτέλεσμα. γεια σου».Πάμε στον Πάσαλιτς. Τα Όσκαρ αργούν, αλλά ο ίδιος εξασφάλισε αυτό της μπασκετικής αφέλειας για να μην γράψουμε κάτι πιο χοντρό. Διότι, όταν έχεις το «ματσάκι» στη τσέπη σου κι ακόμη δεν έχει... τραγουδήσει η χοντρή, αποφεύγεις τις εντάσεις, δεν προκαλείς, πόσο μάλλον όταν τα νεύρα είναι τεντωμένα. Στον Αρη έχουν κάθε δικαίωμα να είναι οργισμένοι με τον Γκόντα. Να μην ξεχάσουν όμως τη συμπεριφορά του παίκτη τους και να του επιβάλλουν ότι προβλέπει ο εσωτερικός κανονισμός.Σε ότι αφορά τις δηλώσεις του Βαγγέλη Αγγέλου που ουδόλως ασχολήθηκε με τον Γκόντα, το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε έναν γνήσιο άνθρωπο του μπάσκετ είναι να φοβάται να πει την αλήθεια. Να αποφεύγει να εκφράσει έστω το 1/10 των συναισθημάτων του, επειδή εκτιμά ότι θα τον «σημαδέψουν» οι άλλοι. Και ο Αγγέλου δεν είπε στη συνέντευξη Τύπου, όλα όσα ένιωθε μετά τον αγώνα με τον ΚΑΟΔ. Τα κράτησε για τον εαυτό του και τα μοιράστηκε με τους παράγοντες της ομάδας. Κακώς. Διότι, όταν είσαι βέβαιος ότι αδικήθηκες, φωνάζεις. Δεν κάθεσαι με σταυρωμένα τα χέρια, αλλά παλεύεις για τον ιδρώτα που έχυσαν οι παίκτες σου. Ενδεχομένως να σκέφτηκε «και να μιλήσω, τι θα κερδίσω;», γιατί στην Ελλάδα, ουδέποτε βρίσκεις το δίκιο σου. Χθες ήταν ο Γκόντας, αύριο θα είναι κάποιος άλλος.Σε αυτή την αλυσίδα που καταλήγει στην έλλειψη αξιοπιστίας, σπουδαίο ρόλο έχει και ο Τύπος. Δεν καυτηριάζει τέτοιου είδους γεγονότα, αλλά τα περνάει πολύ light. Παρά την προσφορά της μπασκετικής ομάδας του Αρη και του βεληνεκούς της, (δυστυχώς, πλέον) δεν έχει τον σεβασμό από τα Media. Και δικαιώνεται ένας παλιός πρόεδρος του Αρη που είπε κάποτε ότι «τον Αρη τον σέβονται περισσότερο στο εξωτερικό, παρά στην Ελλάδα».