Για το μεγάλο σκηνοθέτη Λούτσιο Ντάλα…

Σε τρεις μέρες ο Λούτσιο Ντάλα θα γίνονταν 70 χρονών και θα γιόρταζε τα γενέθλια του με μια μεγάλη συναυλία στη Γενεύη – δεν πρόλαβε.Δεν πρόλαβε επίσης να γράψει ένα τραγούδι για το θάνατό του, κάτι σαν το «4-3-43» που ήταν η πρώτη του μεγάλη επιτυχία στις αρχές της δεκαετίας του 70. Πάντα έβρισκα ενδιαφέρουσες τις ιστορίες που κρύβονταν πίσω από τα τραγούδια – αληθινές ή ψεύτικες - και στην περίπτωση του τραγουδοποιού από τη Μπολόνια ομολογώ ότι αυτές μου άρεσαν πιο πολύ και από τα σουξέ του. Ισως γιατί είναι η απόδειξη ότι το παιγνίδι της έμπνευσης παίζεται πάντα με άγραφτους κανόνες: η έμπνευση είναι συχνά μια ερωτική ιστορία στην οποία οι λεπτομέρειες μετράνε πιο πολύ από την πλοκή.Ο Ντάλα ξεκίνησε την καριέρα του τη δεκαετία του ΄60 – λίγο σαν ηθοποιός, λίγο σαν τζαζίστας, λίγο σαν σκηνοθέτης: αυτό είχε σπουδάσει κι αυτό το καταλάβαινες και στα τραγούδια του. Το «4-3-43» το έγραψε και το τραγούδησε για το Φεστιβάλ του Σαν Ρέμοοι στίχοι ήταν της ιταλίδας ποιήτριας Πάολα Πολοτίνα που σήμερα είναι καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια. Το τραγούδι είχε τίτλο «Gesu Bambino – Μικρέ Ιησού) και ξεσήκωσε μια θύελλα αντιδράσεων από την πλευρά των καθολικών κυρίως γιατί το θέμα του ήταν ένα πιτσιρίκι που γεννιέται από μια ανύπαντρη μητέρα που έχει ερωτευτεί ένα αμερικάνο στρατιώτη που πέθανε. Ο Ντάλα, για να παίξει με τα νεύρα των συντηρητικών άλλαξε τον τίτλο δίνοντας του για τέτοιο την ημερομηνία της γέννησής του που καμία σχέση δεν έχει με το τραγούδι! Τερμάτισε τρίτος αλλά ήταν ο αληθινός θριαμβευτής.Στην Ελλάδα τον γνωρίσαμε από τις συναυλίες που έκανε στο Λυκαβηττό, από το «Αnna e Marco», από το «Piazza Grande» αληθινό must στα πολιτικά φεστιβάλ, από τις συνεργασίες του με το Διονύση Σαββόπουλο που στο «Ξενοδοχείο» του έβαλε τη διασκευή στα ελληνικά του «L anno che verra».O Σαββόπουλος είχε διασκευάσει το τραγούδι πολλά χρόνια πριν το προσθέσει στη δισκογραφία του και μάλιστα το ‘χει τραγουδήσει και μαζί με το Ντάλα σε ένα από τα περάσματα του Ιταλού από την Ελλάδα. Η διασκευή είχε επιτυχία γιατί ο Ελληνας τραγουδοποιός πρόσθεσε νοσταλγικούς στίχους σε μια μελωδία που ήδη σκάλιζε μνήμες, όμως ο Ντάλα δεν είχε γράψει το τραγούδι αιχμάλωτος κάποιας νοσταλγίας αλλά για να απαντήσει μελωδικά σε ένα μεγάλο πρώην συνεργάτη του, τον Ρομπέρτο Ροβέρσι που τον κατηγόρησε για στροφή στην εμπορικότητα.Ο Ροβέρσι είχε πει βιοτριλικά ότι «ο Ντάλα είναι πλέον ελεύθερος να υμνήσει το τίποτα» κι ο τραγουδοποιός του απάντησε με ένα τραγούδι που λέει ότι «ο χρόνος θα τα αλλάξει όλα» και ότι «το καινούργιο είναι πως αυτός για αυτές τις αλλαγές προετοιμάζεται».Ο κόσμος στις συναυλίες του ξεσπούσε σε χειροκροτήματα όταν άκουγε το Ντάλα να τραγουδάει για αλλαγές που θα ‘ρθουν και θα ναι συνταρακτικές, όμως ο τραγουδοποιός από τη Μπολόνια σπανίως κολάκευσε τα λαϊκά αισθήματα.Το ΄79 και το ΄80 κλείνει τη δεκαετία με εντυπωσιακό τρόπο, πουλάει εκατομμύρια δίσκους με επιτυχίες όπως το «Come e profondo il Mare» ή το «Cara», αλλά η στροφή του στο mainstream του χαρίζει ορ