Για μια ΑΕΚ χωρίς… ονοματεπώνυμο!

Στο παρελθόν υπήρξε η ΑΕΚ του Νεστορίδη. Η ΑΕΚ του Μίμη Παπαϊωάννου. Η ΑΕΚ του Μπάρλου. Η ΑΕΚ του Μαύρου. Η ΑΕΚ του Μπάγεβιτς. Η ΑΕΚ του Μανωλά. Η ΑΕΚ του Μελισσανίδη. Η ΑΕΚ του Ντέμη. Kατά καιρούς τα πρόσωπα άλλαζαν, αλλά η ΑΕΚ αντί να ψάχνει μια ομαδική δημιουργική προσπάθεια, που σε κάθε περίπτωση δεν θα ξεπερνούσε εκείνο που η ίδια η ομάδα σημαίνει, αναζητούσε το νέο πρόσωπο που θα λατρέψει. Και – ίσως και δυστυχώς για εκείνη - πάντα το έβρισκε.Το πόσο κακό κάνει στον εαυτό της η ΑΕΚ, γίνεται αντιληπτό κάθε φορά που κάποιο από τα πρόσωπα που λάτρεψε, δοκίμασε να επιστρέψει. Η ίδια η ΑΕΚ δεν κατάφερε απλά να «κάψει» καθέναν από αυτούς, αλλά και να διαλύσει την υστεροφημία τους. Συνέβη με τον Μπάγεβιτς, έστω κι αν υπήρχαν και ξεχωριστές παράμετροι στη σχέση των δύο πλευρών.Εγινε με τον Στέλιο Μανωλά (καμία σχέση δεν έχει ο ανιψιός Κώστας) όταν η ΑΕΚ δοκίμασε να τον κάνει τεχνικό διευθυντή. Πολύ περισσότερο έγινε με τον Ντέμη Νικολαΐδη, τότε που αντί η κοινωνία της ΑΕΚ, όλο το περιβάλλον της ομάδας, να ασχολείται με την προσπάθεια της οικονομικής εξυγίανσης, βασικό θέμα ήταν το τραγούδι του Φοίβου.Όπως συνέβη με τους προηγούμενους, η ΑΕΚ έγινε αυτή τη φορά η ΑΕΚ του... Μαύρου. Δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει σε λίγους μήνες από τώρα. Αν, όμως, όπως λένε η ιστορία επαναλαμβάνεται, είναι πιθανό σε λίγο καιρό από τώρα να πάψει και πάλι να έχει σημασία η ομάδα και να αρχίσουμε να ασχολούμαστε με το αν η φανέλα δεν έχει πολλές μαύρες ρίγες ή με το αν ο Θωμάς άφησε μουστάκι.Και τότε ξέρετε τι θα γίνει; Ο λατρεμένος Μαύρος θα «καεί» κι εκείνος, η συγκινητική προσπάθειά του θα αποδειχθεί απλώς χαμένος χρόνος για την ΑΕΚ και ο σύλλογος θα αρχίσει και πάλι να ψάχνει το επόμενο πρόσωπο.Το θέμα για τον οργανισμό ΑΕΚ θα πρέπει να πάψει να είναι ο Μαύρος. Δεν είναι εκείνος το ζητούμενο. Το θέμα είναι η ομάδα. Η εφορία. Τα λεφτά που χρωστάει. Το γήπεδο που δεν έχει. Το ότι ξεκινά προετοιμασία και δεν υπάρχουν παίκτες.Ότι με τα σημερινά δεδομένα το αγωνιστικό τμήμα δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστικό για καμία ομάδα της Σούπερ Λίγκας και πως η εταιρία όπως έχει καταντήσει δεν έχει καμία αξία. Δεν είναι ο Μαύρος που έχει σημασία…Για μια ομάδα που δεν ζει από τα δισεκατομμύρια ενός, η προσωποποίηση είναι λογικό να γυρίζει μπούμερανγκ. Το κακό για την ΑΕΚ, ειδικά τώρα που χρειάζεται πολύ συγκεκριμένα πράγματα, δηλαδή χρήματα όχι για να βελτιωθεί αλλά για να σωθεί, είναι ότι ποτέ δεν ήταν… σκέτη! Και τελικά κανείς δεν έδινε σημασία στην ίδια, αλλά σε εκείνον που την ακολουθούσε και τελικά την ξεπερνούσε…