Χρόνια που πήγαν χαμένα…

Σίγουρα δύσκολα συνηθίζει ο ΑΕΚτζής στην ιδέα ότι εφέτος θα βλέπει τη Θύελλα Ραφήνας, τον Πανναξιακό ή τον ΠΑΟ Κρουσσώνα – με κάθε σεβασμό προς όλες αυτές τις ομάδες. Όμως, αν το ξανασκεφτεί, θα καταλάβει ότι αυτά τα δύο χρόνια (αν όλα πάνε καλά) δεν θα είναι χειρότερα από τα χρόνια που έζησε μετά το κλεμμένο πρωτάθλημα του 2008.Χαμένα αυτά τα χρόνια ήταν. Με εξαίρεση ένα κύπελλο που χάθηκε (το 2009) στον ασύλληπτο τελικό με τον Ολυμπιακό – που έφαγε, μαζί με τα πέναλτι, 18 γκολ εκείνο το βράδυ – και το κύπελλο με τον Ατρόμητο, που δεν έπρεπε να πάρει για πολλούς λόγους τότε η ομάδα, τι έχει να θυμάται ο ΑΕΚτζής;Μήπως τους διασυρμούς στην Ευρώπη από ομάδες μεσαίου βεληνεκούς; Την εξάρα από τον Ολυμπιακό και την τεσσάρα μέσα στο ΟΑΚΑ από τον Βόλο; Την τέταρτη θέση; Τις αλητείες των οργανωμένων και τις τιμωρίες; Τους ανίκανους και επικίνδυνους που πέρασαν από τη διοίκηση; Τα χρέη που πολλαπλασιάστηκαν; Το φιάσκο του Δημοσίου που αθώωσε de facto τον Ψωμιάδη και «πέταξαν» τα εκατομμύρια που έκλεψε; Ή την περσινή τραυματική σεζόν;Γιατί, λοιπόν, να είναι χειρότερα αυτά τα δύο χρόνια; Τουναντίον, με την ομάδα απαλλαγμένη από το βραχνά των οφειλών και τη διοίκηση για πρώτη φορά να πιστεύει αυτά που λέει και να θέλει να τα κάνει, είναι μια χρυσή ευκαιρία για ουσιαστική αναγέννηση.Μην τα ξαναλέμε: βασικό είναι το γήπεδο. Το σπίτι μας. Διότι και η ψυχολογία τότε θα αλλάξει και πρακτικά η ομάδα θα αποκτήσει έδρα – το ΟΑΚΑ, και με 20.000 κόσμο, άδειο μοιάζει.Όπως σημαντικό είναι να κατανοήσουν γρήγορα όλοι ότι ακόμη και τις ομάδες με τις οποίες θα παίξουμε εφέτος, δεν θα τις κερδίσει η φανέλα. Ας προσγειωθούμε και ας μη γινόμαστε Ολυμπιακοί. Χρειάζεται προσπάθεια. Και η ομάδα, στα δείγματα από τα φιλικά και με το υλικό που αντικειμενικά έχει, δείχνει ότι προσπαθεί απλώς να «κλειδώσει» την άνοδο με low budget και άπειρο προπονητή. Του χρόνου; Βλέπουμε – γιατί η Football League είναι ίσως πιο δύσκολο (και ενδιαφέρον) πρωτάθλημα και από τη Superleague.Ότι στην ΑΕΚ φτιάχνεται κάτι νέο, σε υγιείς βάσεις, το δείχνουν οι αντιδράσεις των αντιπάλων. Ξαφνικά θυμήθηκαν ότι υπάρχει ασυμβίβαστο της διοίκησης με τον ΟΠΑΠ, ότι δεν τηρήθηκαν εμπορικά κριτήρια (!) για τις χορηγικές συμφωνίες, ότι είναι σκάνδαλο η παραχώρηση (με τσουχτερό ενοίκιο…) του ΟΑΚΑ, ότι δεν δικαιούται το σωματείο κονδύλια από το ΕΣΠΑ για το νέο γήπεδο…Ουαί υμίν, υποκριτές και φαρισαίοι! Από πότε η Ελλάδα έγινε Σοβιετία για να ορίζονται τέτοιοι κανόνες στον ιδιωτικό τομέα;Κι όταν η συζήτηση με τους ίδιους φτάνει στο «κι εσείς δεν είστε αθώοι», μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τις αμαρτίες του ελληνικού ποδοσφαίρου στο σύνολό του; Ποιοι το κατάντησαν έτσι, άραγε; Ποιοι μάς οδήγησαν στο σημείο να τρώμε σφαλιάρες στην Ευρώπη, βγαλμένες από τη δεκαετία του ’80; Ποιοι μάς στέλνουν χαιρετίσματα από την παράγκα; Και μήπως κάποιοι που… τουιτάρουν και τους θεωρούν γραφικούς, έχουν στο βάθος δίκιο;Γι’ αυτό σας λέω: κι εγώ δεν ενθουσιάζομαι στην ιδέα να βλέπω την Κηφισιά, τον Μανδραϊκό και τον Ερμή Ζωνιανών. Δεν ενθουσιάζομαι με τα τσουχτερά διαρκείας. Ενθουσιάζομαι, όμως, στην ιδέα ότι κάτι καινούργιο γεννιέται. Και όσο πιο γρήγορα το καταλάβουν οι τιμητές των πάντων, τόσο το καλύτερο για το ελληνικό ποδόσφαιρο.