Αν ήταν έτσι Κωστάκη, τότε θα είχαμε Τουρκέψει...

Το κείμενο μου για την απαράδεκτη απόφαση του μικρού και άγουρου (για το μέγεθος της μεγάλης ΑΕΚ) Κωστάκη Μανωλά, βρήκε πολλούς υποστηρικτές αλλά βρήκε και επικριτές. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν εκείνοι που βλέπουν τα πάντα με ψυχρό μάτι. Σχεδιάζουν την ζωή τους ακόμη και στην πιο απλή έκφραση της με την λογική της μπίζνας και μετρούν από το πιο μεγάλο μέχρι το πιο μικρό πράγμα με το κομπιουτεράκι.Τόσο συν τόσο μας κάνει τόσο. Θα τολμούσα να πω πως αυτοί οι άνθρωποι είναι πραγματιστές. Ζουν δηλαδή στην σαπίλα της πραγματικότητας. Έχουν αποδεχτεί το γαϊτανάκι που έχει στηθεί γύρω μας και παίζουν τον ρόλο της μαριονέτας, αν χρειαστεί για το καλό του συνόλου. Μόνο που το σύνολο άγεται και φέρεται από το κράτος το οποίο αποτελεί έρμαιο των διαθέσεων και των άγριων ορέξεων των μηχανών της ξενόφερτης εξουσίας.Αυτή η πάστα ανθρώπων που λοιδορεί και ειρωνεύεται τους άλλους, τους ρομαντικούς, τους μη υπάκουους στο σύστημα που μας έχουν φορέσει καπέλο, πιστεύοει πάντα ότι κάτι έχει να κερδίσει από το οτιδήποτε... Βάση συμφέροντος λειτουργούν και πιστεύουν πως κερδίζουν. Το μόνο ουσιαστικό κέρδος τους όμως είναι το παραμύθι που τους πετάνε τα κουτοπόνηρα κοράκια της εξουσίας για να τους γλυκάνουν. Με έκραξαν διάφοροι γιατί μίλησα - είπαν - με άλλη γλώσσα για τον Μανωλά. «Το ποδόσφαιρο είναι επαγγελματικό και ξύπνα ρε Αγγελίδη και δώστου και πάμε...» Ρε παιδιά ζήστε εσείς την δική σας στρατολογημένη ζωή με το χέρι να σας κινεί σαν πιόνια και αφήστε μας εμάς τους ολίγους ευτυχώς να είμαστε ακόμη ρομαντικοί, να πιστεύουμε σε αξίες και αξιοπρέπειες και να ζούμε γενικά την ζωή που ζούμε με τον τρόπο και την ιδεολογία που έχουμε επιλέξει...Για εσάς ο Μανωλάς και ο κάθε Μανωλάς δεν είναι παρά ένα πούλι στο τάβλι που παίζουν στην πλάτη σας. Στηθείτε στα τέσσερα και ισιώστε κορμί για να γίνει η πλάτη σας ευθεία σαν τραπεζάκι σαλονιού και να μην γέρνει το τάβλι... Για εμάς, είναι ένας παίκτης με όνομα βαρύ σαν ιστορία. Είναι ένας ποδοσφαιριστής που ανδρώθηκε (;;;) όπως σας έγραψα και χθες φορώντας την φανέλα της ΑΕΚ. Γιατί αν δεν υπήρχε ο δικέφαλος αετός και ο θείος του δεν ήταν ο Στέλιος Μανωλάς το γράφω ξανά για να το εμπεριστατώσετε, ο Κωστάκης ο Μανωλάς δεν θα υπήρχε σε κανέναν ποδοσφαιρικό χάρτη...Ο Μανωλάς είναι ένα όνομα ιστορικό για την ΑΕΚ. Στην ΑΕΚ είμαστε αγαπησιάρηδες, ερωτευόμαστε πρόσωπα και πράγματα, αυτή είναι η ψυχοσύνθεση μας, για αυτό είμαστε ΑΕΚ. Είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ. Απλά. Αν ήταν να γουστάραμε και εμείς το μπούγιο και την δύναμη θα ήμασταν Ολυμπιακοί, ή ΠΑΟΚ (για να εξουσιάζουμε μια δική μας πόλη και να κλαψουρίζουμε για το κατεστημένο των Αθηνών).Στην ΑΕΚ λοιπόν αρρωσταίνουμε που φεύγει ο Νίκος Πανταζής ή γουστάρουμε τον φροντιστή μας τον Νίκο Κορομηλά και τον έχουμε κομμάτι από την δική μας διαφορετική κατάσταση. Και αγαπάμε με πάθος τον Κορομηλά που εσείς οι λοιποί δεν τον έχετε καν ακουστά... Για εμάς είναι ένας ακόμη μικρός ή μεγάλος ήρωας...Εμείς ερωτευτήκαμε τον Μπάγεβιτς για αυτό και δεν μπορούμε να του συγχωρέσουμε την προδοσί