Αλλάξτε τροπάριο

Από λίγοι έως ελάχιστοι Θεσσαλονικείς γνωρίζουν ότι ολοκληρώθηκαν οι υποχρεώσεις των ομάδων μπάσκετ της πόλης. Διαβάζοντας εφημερίδες, πιθανότατα, απαιτείται η βοήθεια μεγεθυντικού φακού για να το διαπιστώσουν. Ακούγοντας ραδιοφωνικούς σταθμούς που βρίσκονται στην πρώτη θέση στη λίστα των opinion makers της πόλης, απαιτείται 24ώρη παρακολούθηση. Κυριαρχούν, η αγωνιστική μεταμόρφωση του ΠΑΟΚ, η ανάληψη της προεδρίας της ΠΑΕ Άρης από τον κύριο Ηλιάδη και τα λαϊκά δικαστήρια στον Ηρακλή έπειτα από το χθεσινό στραπάτσο.Είναι αλήθεια ότι έχουμε απομείνει κάποιοι ρομαντικοί  που ασχολούμαστε, την ψάχνουμε, επιδιώκοντας να προβάλλουμε τα τμήματα. Είναι επίσης αλήθεια ότι έχουμε γίνει γκρινιάρηδες, τα βάζουμε με τον κόσμο που εμφανίζεται παγερά αδιάφορος για τις αγαπημένες (;) ομάδες του. Δεν το αντέχει το κουρασμένο μυαλό μας. Κάνουμε σαν τους παππούδες στα καφενεία που αρπάζονται με το παραμικρό. Ψάχνουμε κάτι να «πουλήσουμε», περιμένοντας και ελπίζοντας να δημιουργήσουν οι ομάδες το προϊόν, αλλά μάταια. Εδώ και δύο χρόνια, ο ηγέτης της ΚΑΕ ΠΑΟΚ Μπάνε Πρέλεβιτς χρησιμοποιεί μόνο μία λέξη. «Εξυγίανση». Ο άνθρωπος περιγράφει τη κατάσταση με απόλυτη ειλικρίνεια. Μόνο που στις ημέρες μας, αυτός που λέει την αλήθεια, την πατάει. Χαρακτηρίζεται αντιεμπορικός. Ακόμη κι όταν πρόκειται για μια ξεχωριστή και ιστορική μορφή του Δικεφάλου, όπου ο Πρέλεβιτς. Κι ακούει μερικούς να του λένε «γιατί να έρθουμε ρε Μπάνε; Αφού θα το πάρει ο Ολυμπιακός ή ο Παναθηναϊκός». Λες και στο ποδόσφαιρο, συμβαίνει το αντίθετο. Διαπρέπουν οι ομάδες της πόλης! Τέλος πάντων. Ξέρουμε ότι στην Ελλάδα μετράει αποκλειστικά το αποτέλεσμα. Δυστυχώς.Ενδεχομένως πάντως να μην γνωρίζουν οι φίλοι του ΠΑΟΚ ότι, αν δεν προέκυπταν δύο (εκτός) προγράμματος συμφωνίες, η ΚΑΕ θα είχε διαλυθεί. Η πρώτη της απέφερε κοντά στα 200.000 ευρώ από τον Κοντομηνά και η δεύτερη περί των 150.000 ευρώ από τον Σαββίδη. Έτσι, πληρώθηκαν κάποια χρήματα του άρθρου 99 και αποφεύχθηκε η οριστική διάλυση, ενώ η αποχώρηση του ΜακΓκραθ (οικονομικά) ήταν βούτυρο στο ψωμί. Και να φανταστεί κανείς ότι στα 2/3 της χρονιάς, όλα κύλησαν ονειρεμένα. Ο ΠΑΟΚ πραγματοποίησε εντυπωσιακή πορεία, αλλά δεν συγκίνησε περισσότερους από 500-600 φιλάθλους που ήταν οι σταθεροί «πελάτες». Συμπεριλαμβανομένων και των 104 εισιτηρίων στον αγώνα ζωής ή θανάτου με το Ρέθυμνο, η ΚΑΕ ΠΑΟΚ χρειάστηκε να βγάλει λεφτά από το ταμείο για να καλύψει τα έξοδα των αγώνων. Αν δεν κάνουμε λάθος, μόλις σε τρία παιχνίδια (Άρη, Ολυμπιακό, Πανιώνιο) βγήκαν τα έξοδα. Φανταστείτε να μην πετύχαινε το αγωνιστικό εγχείρημα. Ενδεικτικά να αναφέρουμε επίσης ότι διατέθηκε τριψήφιος αριθμός εισιτηρίων διαρκείας.Πάμε στον Άρη. Λόγω των συντριπτικών αλλαγών στην δομή του συλλόγου που έγιναν τον περασμένο Μάιο, θεωρούταν ότι θα ερχόταν η συσπείρωση. Το πρώτο αρνητικό μήνυμα ήρθε μέσα από την διάθεση των καρτών διαρκείας. Μετά βίας έφτασαν τα 1200. Η αγωνιστική πορεία της ομάδας ήταν αλλοπρόσαλλη. Μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου ο Άρης ήταν τραγικός και η εσωστρέφεια έφθασε στο. pick της. Μετά βάδισε στο μονοπάτι της βελτίωσης. Ο αριθμός των πιστών φιλάθλων παρέμεινε χαμηλός. Με εξαίρεση τους αγώνες απέναντι σε ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Μαζί με τους κατόχους των εισιτηρίων διαρκείας, δεν υπήρχαν περισσότεροι από 1500-2000 φίλαθλοι. Στον αγώνα πλέι οφ με τον Πανιώνιο, κόπηκαν μόλις 900 εισιτήρια. Τι να συζητήσεις;Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες αναλύσεις. Η εικόνα και η πολιτική των ομάδων σε συνδυασμό με την ποδοσφαιροποίηση των πάντων και την κυριαρχία του στοιχήματος, είναι καταλυτικοί παράγοντες. Προσθέστε και την απαξίωση του μπάσκετ που αποφάσισαν μερικοί Media-άρχες για δικούς τους λόγους. Όπως εξάλλου και η αναπόφευκτη σύγκριση με το παρελθόν. Δυστυχώς, οι ένδοξες μέρες, δύσκολα λησμονιούνται.Επειδή όμως έχει κουράσει η απόδοση ευθυνών αποκλειστικά στον κόσμο, με παρακαλητό, δεν θα ανατραπεί αυτό το δυσάρεστο status. Όσες ανακοινώσεις κι αν εκδώσουν οι ομάδες, όση μείωση κι αν αποφασίσουν στα εισιτήρια των αγώνων, δεν θα αλλάξει το παραμικρό. Η εστία του προβλήματος δεν είναι το οικονομικό. Είναι η αδιαφορία, η έλλειψη κινήτρου, η «κούραση» απέναντι στα τετριμμένα. Οι ομάδες είναι υποχρεωμένες να διαφοροποιήσουν την τακτική τους να επιδιώξουν να αποκτήσουν ένα καινούργιο target group φιλάθλων. Να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό, μπας και πετύχει. Απαιτείται να αποκτήσουν κοινωνικό πρόσωπο. Να ασχοληθούν αποκλειστικά με το πώς θα γεμίσουν οι καρέκλες και όχι με τα έσοδα που θα εξασφαλιστούν. Ας πολλαπλασιαστούν τα free pass, στους μαθητές των σχολείων, στους αθλητές των ακαδημιών τους, σε ακαδημίες άλλων συλλόγων, σε ιδρύματα, σε Ενώσεις εργαζομένων κλπ. Ελπίζοντας πως έτσι θα δημιουργηθεί μια καινούργια γενιά φιλάθλων που μακροπρόθεσμα θα επιλύσουν το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει (και) το μπάσκετ της Θεσσαλονίκης. Διότι, το πρόβλημα υπάρχει ακόμη και στον δις πρωταθλητή Ευρώπης Ολυμπιακό.Δεν είναι κακή, μια σωστή αντιγραφή μοντέλων του εξωτερικού. Στην Ελλάδα δεν γνωρίζουμε την έννοια του αθλητικού show. Όταν μιλάμε για show, το μυαλό πάει στα πονηρά. Στην Γερμανία, στην Ισπανία, στη Γαλλία, ξέρουν και τις λεπτομέρειες. Παράδειγμα: Μια χορηγός εταιρίας που πουλάει μακαρόνια θα σκεφθεί πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο παραχώρησης διαφήμισης έναντι 20.000-30.000 ευρώ ετησίως. Δεν θα αρνηθεί όμως αν πρόκειται να πληρώσει σε είδος. Με αυτή τη μέθοδο, ο Κλαούντιο Κολντεμπέλα εξασφάλισε sold out στο γήπεδο της θρυλικής - και άλλοτε Μπενετόν - Τρεβίζο. «Μετά από κάποια παιχνίδια, γίνεται μια γιορτή και όλοι τρώνε μακαρόνια συγκεκριμένης φίρμας», μας είχε πει. Μπορούμε να αναφέρουμε πολλούς τρόπους μετατροπής ενός τυπικού αγώνα σε show, άσχετα αν είναι αντίθετο της αρρωστημένης ιδεολογίας μας και του άκρατου οπαδισμού που κυριαρχεί (και) στη Θεσσαλονίκη. Δεν είναι απαραίτητα τα χρήματα, μπορεί να ενταχθούν οι όποιες δραστηριότητες σε ένα εθελοντικό πρόγραμμα. Παράδειγμα: Πόσες μουσικές μπάντες αναζητούν. ένα λεπτό δημοσιότητας;Για να καταλήξουμε, ταπεινή άποψή μας είναι ότι υπάρχει τρόπος. Πολύ καλύτερος από το να σταυροκοπιόμαστε, να ελπίζουμε και να παρακαλάμε τον κόσμο με βασικό επιχείρημα «ελάτε γιατί διαλυόμαστε». Σιγά μην έρθει. Είναι τόσα πολλά τα προβλήματα της καθημερινότητας, το μυαλό του δεν αντέχει περισσότερα. Πουλήστε ένα show με λίγα ευρώ, για να έρθει.