R.I.P. Marco Simoncelli

Τέτοιες ώρες δεν είναι για πολλά-πολλά λόγια. Οταν ένα 24χρονο παλικάρι χάνει τη ζωή του με έναν τόσο τραγικό τρόπο, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να συλλυπηθείς τους δικούς του ανθρώπους και να προσευχηθείς για τη ψυχή του.

Δυστυχώς, ο Ψηλός δεν είναι πια ανάμεσά μας. Εφυγε για να συναντήσει τον Σόγια Τομισάβα, τον Νταϊτζίρο Κάτο και την υπόλοιπη παρέα των αδικοχαμένων αναβατών εκεί ψηλά, στους ουρανούς.

Ενα παιδί που όταν έκανε ντεμπούτο στο MotoGP,

πολλοί έβλεπαν ως τον μελλοντικό διάδοχο του Βαλεντίνο Ρόσι για να εκπροσωπεί επάξια τα εθνικά χρώματα της Ιταλίας στα χρόνια που θα έρθουν.

Τελικά η μοίρα του επεφύλασσε διαφορετική πορεία. Στον 2ο γύρο του αγώνα στην Μαλαισία, έπεσε για τελευταία φορά από τη μοτοσικλέτα του, στο διάβα δύο συναθλητών του, οι οποίοι δεν θα μπορούσαν να είχαν κάνει τίποτα για να τον αποφύγουν

Κατά τραγική ειρωνεία, ο ένας από αυτούς ήταν ο φίλος του, ο Ρόσι. Ο άνθρωπος που τόσο πολύ τον στήριξε ακόμα και όταν δεχόταν ομαδικά πυρά από άλλους αναβάτες νωρίτερα μέσα τη σεζόν, με την κατηγορία ότι προκαλεί συχνά ατυχήματα με το ριψοκίνδυνο στιλ οδήγησής του.

Μία τέτοια μονομαχία ήταν αυτή που του κόστισε τη ζωή. Μια μάχη για μια θέση σε έναν αγώνα, κατέληξε να γίνει μια μάχη για την ίδια του τη ζωή. Και σε αυτή, δεν ήταν δυνατόν να βγει νικητής.

Η τελευταία εικόνα που μένει, είναι του άψυχου κορμιού του να κείτεται στη μέση της πίστας, με το κράνος να έχει βγει από το κεφάλι του λόγω της σφοδρότητας της σύγκρουσης.

Το μυαλό όσων παρακολουθούσαν την κούρσα πήγε αμέσως στο χειρότερο. Η επιβεβαίωση ήρθε απλώς ορισμένα λεπτά αργότερα.

Ενα τελευταίο χειροκρότημα και ένα τελευταίο δάκρυ για τον Ψηλό. Ολη η Ιταλία, όλοι οι άνθρωποι του μηχανοκίνητου αθλητισμού και όλος ο φίλαθλος κόσμος θρηνεί για τον χαμό του.

Θα σε θυμόμαστε για πάντα.