O Ζλάτκο, η πεθερά και το καναρίνι

Ο ερχομός της Μάριμπορ στην Αθήνα μου θύμισε το Ζλάτκο Ζάχοβιτς, σήμερα γενικό κουμάντο στην ομάδα και κάποτε μεγάλη μεταγραφή του Ολυμπιακού. Ομολογώ ότι δύσκολα μπορώ να θυμηθώ πιο περίεργο τύπο από τους πολλούς που έχουν έρθει στην Ελλάδα. Το Ζάχοβιτς τον είχε χρυσοπληρώσει ο Κόκκαλης – πρέπει να ήταν ο ακριβότερος παίκτης που απέκτησε ποτέ. Ηταν η εποχή που διάφοροι, εντός κι εκτός Ολυμπιακού, εχθροί του Μπάγεβιτς τον κατηγορούσαν ότι δεν θέλει ακριβούς ποδοσφαιριστές γιατί δε μπορεί να συνεννοηθεί μαζί τους. Όταν τελείωσε η σεζόν στην οποία ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε στα προημιτελικά από τη Γιουβέντους, ο Κόκκαλης ζήτησε από το Μπάγεβιτς να του πει δυο – τρεις παίκτες που θα δυνάμωναν την ομάδα ουσιαστικά. Ο Μπάγεβιτς σε μια σύσκεψη που είχε γίνει στην Ερυθραία στο σπίτι του Πέτρου Κόκκαλη είχε ζητήσει τον Κωνσταντίνου, τον Πατσατζόγλου και τον Κωστούλα – όλοι τότε κάτω από είκοσι δύο χρονών! Ο Κόκκαλης που είχε θυμώσει και γιατί ο Πέτρος και ο Θόδωρος Θεοδωρίδης τον συμβούλευαν να πουλήσει (!) παίκτες πριν αγοράσει, του είπε του Μπάγεβιτς να του ζητήσει ένα τουλάχιστον ακριβό. Ο Ντούσαν είχε δει το Ζάχοβιτς να κάνει όργια με τη φανέλα της Πόρτο κόντρα στον Ολυμπιακό και είπε το όνομά του σίγουρος ότι δεν πρόκειται να αποκτηθεί. Αλλά ο Κόκκαλης το ‘πε και το ‘κανε: για να τον αποκτήσει αγόρασε μέσω μιας εταιρίας του και το 10% της Πόρτο, της οποίας ήταν για χρόνια μέτοχος!  Μόνο που ο Ζάχοβιτς δεν ήθελε να ‘ρθει στην Αθήνα και το έδειχνε σε κάθε ευκαιρία. Είχε συμφωνήσει να πάει ελεύθερος τον Δεκέμβριο στη Βαλένθια, για να υπογράψει είχε πάρει το μισό χρόνο του συμβολαίου μπροστά, αλλά και πάλι δεν ήθελε. Σε μια τέτοια φάση του, στραβωμένο, τσακωμένο με όλους και σχεδόν απογοητευμένο τον είχα γνωρίσει, αρχές του Σεπτέμβρη του 2000. Θυμάμαι την ιστορία και γελάω πάντα. Μας έχει στείλει η Σοφία Κιντή να του κάνουμε μια συνέντευξη με τον αδικοχαμένο, μακαρίτη, φίλο αιώνιο όμως Κώστα Τσόγκα για το Active. O Τσόγκας ήταν ένα από τα καλύτερα παιδιά, δούλευε στην Ελευθεροτυπία, μιλούσε όλες τις παραλλαγές των γιουγκοσλάβικων και ήταν φίλος με όλους τους γιουγκοσλάβους της Αθήνας – όχι όμως και με τον μόλις αφιχθέντα Ζλάτκο. Η φωτογράφηση ήταν να γίνει στον Αστέρα Βουλιαγμένης, ο Ζάχοβιτς είχε τακτοποιηθεί κάπου στην Κηφισιά, όπου έψαχνε και σπίτι. Έρχεται μισή ώρα και βάλε καθυστερημένος και απαιτεί να μην φορέσει παπούτσια – ειλικρινά δε θυμάμαι το λόγο! Έπρεπε να φωτογραφηθεί με ένα λινό κουστούμι, παίζοντας το ρόλο ενός καλοκαιρινού άρχοντα. Αδύνατον να τον πείσεις να συνεργαστεί. Το επιχείρημά του ήταν ότι για να δείξει πραγματικά αρχοντικός έπρεπε να κάνει κάτι μη συνηθισμένο, να φοράει π.χ το κουστούμι με πλαστικές παντόφλες: μια ενδυματολόγος που ήταν μαζί μας είχε πάθει νευρική κρίση. Ο Τσόγκας, άνθρωπος πρακτικός και γρήγορος, είχε προνοήσει ώστε να ‘ρθει μαζί μας ο μανατζέρ του, ένας Ιταλός που ήταν και ο μόνος που άκουγε. Ο Ιταλός μας παρακάλεσε να κάνουμε πρώτα τη συνέντευξη και μετά τη φωτογράφιση ώστε να συνεννοηθεί με την ενδυματολόγο