Η Διαφήμιση υπό πίεση

Προφανώς και ένα τέτοιο συμπέρασμα είναι ακραίο και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό όχι μόνο από εκπροσώπους του διαφημιστικού κλάδου, αλλά και από κανένα άνθρωπο με στοιχειώδεις γνώσεις της επιχειρηματικής πραγματικότητας. Ωστόσο υπάρχει και μια άλλη παράμετρος στην έρευνα αυτή, ιδιαίτερα ανησυχητική: σύμφωνα με ένα επιπλέον εύρημά της, την ίδια χαμηλή εκτίμηση για το επάγγελμα αυτό είχαν και… οι ίδιοι οι επαγγελματίες του κλάδου!

Έντεκα χρόνια μετά, η εικόνα δείχνει να μην έχει διαφοροποιηθεί σημαντικά, ίσως μάλιστα να έχει γίνει ακόμα πιο επιβαρυντική για τον κλάδο της διαφήμισης. Πώς

φτάσαμε λοιπόν από την «αστραφτερή» εικόνα του διαφημιστικού επαγγέλματος τη δεκαετία του 1990, στη σημερινή υποβάθμισή του;

Οι λόγοι είναι πολλοί και σύνθετοι και αφορούν τόσο στους ίδιους τους ανθρώπους του κλάδου, όσο και στις συνθήκες που διαφοροποιήθηκαν σε κοινωνικό, οικονομικό, επιχειρηματικό και πολιτισμικό επίπεδο. Υπάρχουν ευθύνες αναμφισβήτητα. Δεν θα τις αναλύσουμε εδώ, θα σταθούμε όμως σε εκείνες που έχουν να κάνουν με τις συνθήκες στις οποίες πλέον καλούνται οι άνθρωποι της διαφήμισης να δημιουργήσουν, να εμπνευστούν και να εμπνεύσουν. Συνθήκες που σε συνδυασμό με την πτώση των αμοιβών, δημιουργούν ένα «σπιράλ θανάτου» που σκοτώνει τη δημιουργικότητα. Και αναφέρομαι στην ασφυκτική πίεση κάτω από την οποία καλούνται οι άνθρωποι αυτοί να παράξουν έργο. Βέβαια, για να είμαστε και δίκαιοι, η πίεση υπάρχει σε όλους τους κλάδους και είναι πολύ μεγαλύτερη σήμερα απ’ ότι πριν 20 χρόνια. Ωστόσο για τη διαφήμιση η πίεση αυτή είναι καταστροφική.

Η δημιουργικότητα απαιτεί καθαρό μυαλό, απαλλαγμένο από τους μικρούς, καθημερινούς αντιπερισπασμούς. Απαιτεί ηρεμία, ελευθεριότητα, ριζοσπαστική σκέψη. Αντί αυτού, τι ισχύει σήμερα; Το ακριβώς αντίθετο.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα νέας έρευνας της Pitch, με δείγμα 1.029 εργαζόμενους σε agencies και marketers στο Ηνωμένο Βασίλειο και στις ΗΠΑ, το 11% των εργαζομένων στον τομέα της διαφήμισης παραιτήθηκε από το agency όπου εργαζόταν λόγω του στρες που προκαλεί η διαδικασία του pitch. Είναι απλά το αποτέλεσμα του «σπιράλ θανάτου» στο οποίο αναφερθήκαμε παραπάνω. Αναλυτικότερα, όπως επισημαίνεται στην ίδια έρευνα, το 50% των συμμετεχόντων ανέφερε ότι βιώνει στρες ή υπερκόπωση (burnout) κατά τη διάρκεια της διαδικασίας pitching είτε σε προσωπικό επίπεδο, είτε σε επίπεδο ομάδας. Ως εκ τούτου, το 17% εξ αυτών χρειάστηκε να λάβει άδεια μετ’ αποδοχών, το 11% να λάβει αναρρωτική άδεια με την έγκριση ιατρού και ένα ακόμα 11% να παραιτηθεί.

Επιπρόσθετα, βάσει της εν λόγω έρευνας, 7 στους 10 εργαζόμενους αισθάνθηκαν επιπλέον πίεση κατά τη διάρκεια του pitch λόγω της κατάστασης της οικονομίας, ένα 35% λόγω μη διατήρησης μιας σταθερής δομής, ένα 34% λόγω διαχείρισης της προόδου άλλων συνεργατών και ένα 69% λόγω της απογοήτευσης από την αλλαγή περιεχομένου του pitch από άλλα μέλη της ομάδας.

Ο άνθρωπος που δουλεύει στη διαφήμιση σήμερα είναι ένας πολυμορφικός manager που αναπτύσσει στρατηγική, δημιουργικές ικανότητες αλλά και soft skills, «παντρεύοντας» το creative με το account. Η ίδια η φύση της δουλειάς αυτής εμπεριέχει την πίεση. Δεν μπορεί να αλλάξει αυτό. Ας μην εντείνουμε όμως την πίεση αυτή με ανούσιους τρόπους και για αλλότριους της Επικοινωνίας στόχους. Για να διαφυλάξουμε την εικόνα τόσο του επαγγελματία της διαφήμισης, όσο και του ίδιου του κλάδου.