Ένα παράθυρο προς το μέλλον;

Ένα από τα ωραία πράγματα που συμβαίνουν αυτό τον καιρό στη χώρα είναι το έργο της Επιτροπής «Ελλάδα 2021». Σύμφωνα με την ιστοσελίδα της Επιτροπής, ο σκοπός της είναι να οργανώσει τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Επανάσταση και ένα συνολικό πρόγραμμα δράσεων για να μας επανασυστήσει την Ελλάδα, προβάλλοντας τα επιτεύγματά μας, αναδεικνύοντας τις δυνατότητές μας και θυμίζοντας όχι μόνο τους αγώνες αλλά και τις αδυναμίες και τα λάθη μας. Η Επιτροπή θα αξιοποιήσει την επέτειο για να μας ξαναγνωρίσει την ιστορία αλλά και για

να ανοίξει ένα παράθυρο για την Ελλάδα του μέλλοντος.

Σε αυτήν της την προσπάθεια ξεκινάει με μια μεγάλη προίκα: Το βάρος που φέρει το brand 1821 για τους Έλληνες είναι τόσο μεγάλο που εγγυάται την προσοχή και τη θετική μας προδιάθεση. Αρκεί βέβαια η Επιτροπή να ακολουθήσει τη βασική λογική του branding. Όπως έχω γράψει επανειλημμένως, brand σε μεγάλο βαθμό σημαίνει συνέπεια και εμπιστοσύνη: Εμπιστοσύνη ότι η μάρκα δεν θα προδώσει τα όσα πιστεύω ότι αντιπροσωπεύει, ούτε θα διαψεύσει τα όσα προσδοκώ από αυτή και την εμπειρία που αναμένω ότι θα έχω όταν έρθω σε επαφή μαζί της.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το 1821 είναι σαφώς προσδιορισμένο για τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων –η Παιδεία, οι εορτασμοί και οι κάθε είδους Τέχνες έχουν δημιουργήσει ένα πολύ συμπαγές brand. Άρα απαιτείται μεγάλη προσοχή ώστε η επιτροπή να μην έρθει σε σύγκρουση μαζί του και ένα rebranding (όπως κάθε βίαιο rebranding) είναι εξαρχής καταδικασμένο σε αποτυχία.

Ήδη παρουσιάστηκαν τα πρώτα προβλήματα: Η οργανωτική δεινότητα του ανθρώπου που συντόνισε τους υπέροχους αγώνες του 2004 αποτελεί εχέγγυο για μια καλή διοργάνωση. Για το ρόλο όμως του spokesperson της Επιτροπής, η ισχυρή και αμφιλεγόμενη προσωπικότητα μάλλον δεν συνάδει με τις προσδοκίες του κοινού.

Αντίστοιχα και το, ιδιαίτερα καλαίσθητο κατά τη γνώμη μου, σήμα: κατάλληλο για κάποια εκδήλωση της Στέγης κατά κάποιους, ή της Ακαδημίας Αθηνών κατά άλλους, ή για τη «θερινή σύναξη των Ελλήνων βιβλιοθηκάριων» όπως μου το περιέγραψε με μια μικρή δόση ειρωνείας κάποιος ειδικός, αυτό το σήμα μάλλον αποτυγχάνει να ακουμπήσει τις σωστές χορδές μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού.

Επίσης οι απρόσεχτες αναρτήσεις για τη «δικτατορία» του Καποδίστρια, την ερωτική ζωή του Καραϊσκάκη ή το αν «δουλεύουμε όλοι για να παράγουμε data για τους ιδιοκτήτες των 5 τεχνολογικών κολοσσών», μάλλον διασκορπίζουν το brand αντί να το αποστάζουν σε κάτι χρήσιμο και αποτελεσματικό. Χρειάζεται προσοχή λοιπόν, πριν να είναι πολύ αργά.