Θανάσης Αλευράς : : «Θα ντρεπόμουν να παίξω μπροστά στον Φασουλή και τον Φιλιππίδη»

Το ραντεβού μας με τον Θανάση Αλευρά είχε κανονιστεί για το απόγευμα της Πέμπτης, λίγες ώρες πριν την παράσταση «Μάνα θα πάω στο Χόλιγουντ» στο θέατρο Ιλίσια, στο οποίο πρωταγωνιστεί φέτος ο Θανάσης Αλευράς σε μια σκηνοθετική σύμπραξη της Δήμητρας Παπαδοπούλου και του Φωκά Ευαγγελινού.Καθώς πλησιάζει, με το σακίδιο του στην πλάτη, δίνει την αίσθηση του καλού και επιμελούς μαθητή. Αφού μου ζητάει με φυσική ευγένεια «συγνώμη» για την πεντάλεπτη καθυστέρησή του, μου επισημαίνει ότι έχουμε αρκετό χρόνο επειδή έχει κάνει ήδη τις ασκήσεις για τη φωνή του πριν την παράσταση, κάτι που επιβεβαιώνει την αρχική μου εντύπωση για εκείνον. Στην πορεία της συζήτησης μας θα καταλάβω ότι τίποτα δεν ήρθε τυχαία στη ζωή του Θανάση. «Όσο περνάει ο χρόνος αρχίζω να πιστεύω όλο και λιγότερο στην τύχη. Αν ο τρόπος που σκέφτεσαι και λειτουργείς είναι καλός, θα συντονιστείς με καλά πράγματα. Αν σκέφτεσαι αρνητικά θα δημιουργήσεις αρνητικές καταστάσεις», ισχυρίζεται. «Γενικά, στη ζωή μου δεν ήρθε κάτι τυχαία. Ήμουν σίγουρος από πολύ μικρός για το τι ήθελα να κάνω και για αυτό και στοχοπροσηλωμένος. Ήταν οργανωμένο το σχέδιο. Σκεφτόμουν ότι θα τελειώσω το σχολείο, θα δώσω εξετάσεις στο Εθνικό Θέατρο, θα περάσω και θα φύγω στην Αθήνα για να γίνω ηθοποιός».Αυτή τη σιγουριά στον εαυτό του στην εμπνέει όταν συζητάς μαζί του. Σου μιλάει σχεδόν με ευγνωμοσύνη ακόμη και για τις δυσκολίες που πέρασε τα πρώτα χρόνια που ήρθε από τα Γιάννενα στην Αθήνα. «Η δυσκολία καμιά φορά είναι και κίνητρο για να ενεργοποιηθείς, να γίνεις εφευρετικός και παρών στα πράγματα. Αν μου ζητάς να το αξιολογήσω, θεωρώ ότι η περίοδος των πρώτων χρόνων που ήμουν οικονομικά στριμωγμένος, μάλλον καλό μου έκανε».Μπορεί όμως να κάνει καριέρα κανείς και να έχει δουλειά σε αυτό το χώρο, απλά και μόνο με το ταλέντο του; Ο ταλαντούχος ηθοποιός δεν τρέφει αυταπάτες. «Πιστεύω ότι το ταλέντο είναι το ένα πόδι. Το άλλο για να ορθοποδήσεις και να περπατήσεις είναι το μυαλό και οι επιλογές που κάνεις. Μπορεί να είσαι φοβερά ταλαντούχος αλλά συγχρόνως ένας αυτοκαταστροφικός άνθρωπος, ο οποίος δε θα καταφέρει τίποτα επειδή αυτά τα δυο θα έρχονται πάντα σε σύγκρουση. Μπορεί όμως να είσαι ένα μέτριο ταλέντο, που πιστεύεις πολύ σε σένα και να υπερισχύσει αυτή η πίστη με αποτέλεσμα να κάνεις εκπληκτική καριέρα».Αν και αρκετά νέος σε ηλικία, έχει συνεργαστεί με σημαντικούς θεατράνθρωπους. Με πρώτο και κυριότερο τον Γιώργο Κιμούλη. «Τον αγαπώ και τον θαυμάζω πολύ για την ευστροφία του και τις γνώσεις του στην ιστορία του θεάτρου. Αν εξαιρέσω το ανθρώπινο κομμάτι, για το οποίο ακούγονται διάφορα, αλλά δεν τον έχω συναναστραφεί εκτός δουλειάς για να τα επιβεβαιώσω, για μένα είναι μεγάλος δάσκαλος και έχω δουλέψει πολύ ωραία μαζί του».Σε μια εντελώς διαφορετική κατηγορία σκηνοθετών κατατάσσει τον Σταμάτη Φασουλή. «Είναι απλά μαγικός. Και επειδή γνωρίζει παρασκήνια στο θέατρο, μπορείς να ακούσεις απίστευτες ιστορίες για ιερά τέρατα όπως η Αλίκη Βουγιουκλάκη, ο Δημήτρης Χορν, η Έλλη Λαμπέτη… Έχει φοβερό χιούμορ και είναι περισσότερο φίλος με τους ηθοποιούς, παρά σκηνοθέτης. Σου αφήνει χώρο, ακούει τις ιδέες σου και χτίζετε μαζί το ρόλο».Εύλογα γεννιέται η απορία για το πως του φαίνεται που φέτος ο Φασουλής θα είναι κριτής στοYour Face Sounds Familiar, στο σόου που έκανε τον ίδιο γνωστό στο ευρύ κοινό και τον ανέδειξε νικητή. «Επειδή γνωρίζω τα παιδιά της παραγωγής του ΑΝΤ1 τους έχω πει ότι το σόου θα μοιάζει με Ακαδημία Θεάτρου! Ως ένα βαθμό, θα ντρεπόμουν να παίξω μπροστά στον Φασουλή και τον Φιλιππίδη (σ.σ. οι δύο της κριτικής επιτροπής του σόου). Ειδικά αν δεν τους γνώριζα. Εύχομαι μόνο να μην είναι σοβαροί και “ψαρώνουν” μαζί τους οι συμμετέχοντες. Αλλά είμαι σίγουρος ότι θα έχουν πλήρη συνείδηση του που βρίσκονται και θα κάνουν και πλάκα. Δεν τους φοβάμαι». Στην ερώτηση μου αν πιστεύει ότι θα είναι μια αυστηρή κριτική επιτροπή, με κοιτάζει με υπαινικτικό χαμόγελο. «Η αυστηρότητα δεν είναι κάτι που χαρακτηρίζει τον Σταμάτη. Πιστεύω ότι ακόμη κι όταν θέλει να πει κάτι αρνητικό, έχει τον τρόπο να σφάζει με το γάντι».Αν και μέχρι τότε, η πορεία του ήταν προσανατολισμένη στο θέατρο, θεώρησε τη συμμετοχή του στο Your Face Sounds Familiar μια καλή ευκαιρία να δουλέψει και να αναδείξει όλα τα εκφραστικά του μέσα. Μέσα από το show, άλλωστε, κατάφερε να συστηθεί και στο ευρύ κοινό και εκείνο με τη σειρά του να τον γνωρίσει καλύτερα και να διακρίνει το πηγαίο χιούμορ που διαθέτει.Θεωρεί τελικά οτι πιο πολύ τον βοήθησε στην καριέρα του το βραβείο Χορν ή το Your Face Sounds Familiar;«Και τα δυο. Το καθένα με τον τρόπο του. Το σόου με σύστησε σε μια Κυριακή σε όλο τον κόσμο και έμαθαν όλοι το όνομα μου, ενώ το βραβείο με σύστησε στο θεατρικό χώρο και στους συναδέλφους μου. Ήταν σαν ένα παράσημο για μένα. Ήταν επίσης ιδιαίτερα τιμητικό ότι πρώτη φορά πρότειναν ηθοποιό μέσα από μια επιθεωρησιακή παράσταση όπως ήταν οι “Ήρωες” της Ελένης Γκασούκα, για την οποία βραβεύτηκα. Βέβαια τόσες φορές που έχει ακουστεί για μένα, θα νομίζεις πια ότι πήρα και το Όσκαρ!¨ μου λέει με μια δόση χιούμορ πασπαλισμένη με ταπεινοφροσύνη. «Είναι σημαντικό, όμως, που έχει θεσμοθετηθεί αυτό το βραβείο. Γιατί, εκτός από την επαγγελματική του αξία, έχει και αμοιβή, η οποία βοηθάει και πρακτικά τον ηθοποιό. Η αλήθεια είναι ότι έχω κάνει πολλά ετερόκλητα πράγματα, που το καθένα με βοήθησε με διαφορετικό τρόπο στην πορεία μου και την εξέλιξή μου στην υποκριτική. Προσπαθώ απλά με ο, τι καταπιάνομαι τη δεδομένη στιγμή, να δίνω το μάξιμουμ των δυνατοτήτων μου». Ο ανταγωνισμός είναι άραγε κάτι που τον χαρακτηρίζει; «Ναι είμαι ανταγωνιστικός. Με την έννοια ότι όταν διαγωνίζομαι σε κάτι, θα προσπαθήσω να βγω πρώτος. Είναι ένα στοιχείο που έχω καλλιεργήσει από τότε που ήμουν αθλητής στο στίβο. Αν όμως δεν κερδίσω, δεν σημαίνει ότι θα ζηλέψω αυτόν που με πέρασε και θα σκυλιάσω» μου εξηγεί με μια αστεία γκριμάτσα σατιρίζοντας τον εαυτό του. Για να σοβαρέψει αμέσως και να προσθέσει… «Μετά την ήττα, ωστόσο, θα κάνω την αυτοκριτική μου για να δω τι πήγε στραβά και να το βελτιώσω».Ο Θανάσης δεν είναι από τους ανθρώπους που επαναπαύονται. Δουλεύει πολύ με τον εαυτό του και επιδιώκει συνεχώς να εξελίσσεται. Να ωριμάζει. «Δεν χρειάστηκε ποτέ να κάνω ψυχανάλυση. Γενικά η παρέα μου είναι πολύ ψυχαναλυτική», λέει γελώντας. «Από μικρό παιδί, όμως, είχα τέτοιους προβληματισμούς και ανησυχίες. Πίστευα πάντα ότι υπάρχει και μια άλλη εκδοχή της πραγματικότητας έτσι όπως την βλέπουμε και την αντιλαμβανόμαστε». Αυτές οι αναζητήσεις τον οδήγησαν τελικά στη μελέτη της αστροφυσικής και της φιλοσοφίας. «Μου αρέσει να διαβάζω τέτοιου είδους βιβλία. Με ξεκουράζουν, αλλά και συγχρόνως με βοηθούν. Αυτήν την περίοδο διαβάζω τη “Σχολή των Θεών” και με έχει συνεπάρει. Σε νεότερα από την επιστημονική κοινότητα, σε λίγο καιρό καταφθάνουν νέες ανακαλύψεις από τους κβαντικούς που θα αλλάξουν εντελώς τη θεώρηση που έχουμε για τον κόσμο» μου λέει με θεατρική επιτήδευση ανοίγοντας ορθάνοιχτα τα μάτια του.

people http://www.tvnea.com