Οι Mπερδεμένοι Tης Showbiz:Άλλο θέλουν, άλλο κάνουν κι άλλο είναι...

Γράφει ο Γιώργος Δέδες:

Συχνά οι άνθρωποι -γενικώς αλλά και, πιο συγκεκριμένα, στη showbiz- μπερδεύονται ανάμεσα στο ποιοι ή πού είναι και το πού θέλουν να πάνε. Το μπλέξιμο αυτό είναι άλλοτε αισθητικό κι άλλοτε πιο βαθύ, όμως πάντα φαίνεται... Δες τις παρακάτω περιπτώσεις και θα καταλάβεις:

Γιώργος Λιάγκας
Από την περίοδο του lifestyle δελτίου ειδήσεων του Star Channel αντιμετώπιζε πάντα με υπεροψία τα θέματα σχετικά με ηθοποιούς, τραγουδιστές και γενικότερα αυτό που λέμε showbiz. Ακόμα και την περίοδο που το δελτίο είχε φτάσει να παίζει μόνο gossip θέματα, ο κεντρικός παρουσιαστής ήθελε να πιστεύει πως αυτός ανήκει κάπου αλλού.

Τα τελευταία χρόνια κάνει μια επιτυχημένη πρωινή εκπομπή και όχι μόνο αυτή ασχολείται με θέματα της showbiz αλλά και ο ίδιος ουσιαστικά ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Ακόμα και τώρα, όμως, ο Γιώργος Λιάγκας δεν έχει καταφέρει να νιώσει καλά σε αυτό που κάνει - κι αυτό φαίνεται πολύ συχνά. Άλλες φορές μιλάει με απαξίωση για θέματα της εκπομπής του κι άλλες έχει το ύφος του ανθρώπου που νιώθει άβολα γι’ αυτό που καλείται να κάνει. Όλα αυτά μπορεί να είναι κατανοητά για έναν άνθρωπο, που, ίσως, να έχει χάσει τον δρόμο του κάποια στιγμή. Αλλά για κάποιον που είναι μέσα σε αυτό σύστημα σχεδόν 10 χρόνια, σημαίνει πως μάλλον κάτι δεν πάει καλά είτε με τις επιλογές του είτε με τη δυναμική του να ακολουθήσει την πορεία που ο ίδιος έχει φανταστεί για τον εαυτό του.

Δεν είναι κακό να κάνεις πρωινό και να κάνεις gossip, όπως δεν είναι και απαραιτήτως καλό να κάνεις πολιτικό ρεπορτάζ. Το θέμα είναι να νιώθεις καλά με αυτό που κάνεις και να το κάνεις με ήθος κι αισθητική. Είναι πραγματικά περίεργο ο Γιώργος Λιάγκας να λέει πως δεν θέλει να πει τη γνώμη του για την Πάολα, γιατί δεν είναι της αισθητικής του, όταν παρουσιάζει αυτή την εκπομπή, με αυτά τα θέματα και ζει μια ζωή μέσα σε όλο αυτό που ο ίδιος απαξιώνει. Και μην ακούσω καμία βλακεία για την ελευθερία της γνώμης. Ξέρω πολύ καλά πότε κάποιος λέει τη γνώμη του και πότε μιλάει αφ' υψηλού, διαχωρίζοντας τη θέση του από μια κατάσταση κι όχι από ένα πρόσωπο. Αν, λοιπόν, τόσο τον πιέζει αυτή η πραγματικότητα που ζει και στην οποία εργάζεται νιώθοντας συχνά «ξένος» μέσα σ’ όλα αυτά με τα οποία ασχολείται, καλό είναι να ασχοληθεί με κάτι άλλο. Με λιγότερα λεφτά, λιγότερη δημοσιότητα, λιγότερο τηλεοπτικό χρόνο και λιγότερες εσωτερικές συγκρούσεις.

Μελίνα Ασλανίδου
Μέχρι να εμφανιστεί στο «The Voice» ήταν μια συμπαθητική παρουσία στη μουσική σκηνή με κλήση προς τον λεγόμενο έντεχνο χώρο. Πάντα, όμως, στις δημόσιες εμφανίσεις διακρίναμε ένα στιλιστικό... μπλέξιμο και κάποιες πινελιές που έδιναν ως αποτέλεσμα μια μπερδεμένη εικόνα. Και το «The Voice» ήταν η στιγμή που απελευθέρωσε πλήρως αυτό το μπέρδεμα της Μελίνας Ασλανίδου. Από πέρυσι, η τραγουδίστρια έχει κάνει τεράστια άλματα προς μια ακόμα πιο ασαφή εικόνα σε σχέση με τα λεγόμενά της. Γιατί η εμφάνισή της είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με τα βαρύγδουπα σχόλιά της και τα ποιητικά της λόγια, που παραπέμπουν σε μία καλλιτέχνιδα που τείνει στους μουσικούς των μικρών σκηνών, οι οποίοι ασχολούνται με την ερμηνεία και την ποιότητα και όχι με την εικόνα τους.

Δεν είμαι σε καμία περίπτωση κατά της ομορφιάς, της περιποίησης και του προσεγμένου styling όταν αφορά ανθρώπους που είναι πάνω στη σκηνή - όποιο ρεπερτόριο και αν υπηρετούν αυτοί. Η Μελίνα Ασλανίδου, όμως, έχει υιοθετήσει όλα τα χαρακτηριστικά που κωδικοποιούν την εμφάνιση μια τραγουδίστριας «της πίστας». Πολλά πρόσθετα μαλλιά με μπούκλες, που ξεπερνούν κάθε φυσικό νόμο, πολύ μακιγιάζ σε ένα πρόσωπο που είναι ήδη βελτιωμένο, και βλεφαρίδες που σκιάζουν τα πάντα είναι μόνο η κορφή του παγόβουνου. Τα ρούχα που φοράει είναι ένα συνονθύλευμα glamorous κι επιτηδευμένης «απλότητας», προδίδοντας παράλληλα ένα άγχος εντυπωσιασμού, ενώ τα αξεσουάρ είναι σαν να μπαίνουν στο τέλος χωρίς να έχει υπολογιστεί καθόλου το υπόλοιπο outfit. Η εικόνα της Μελίνας Ασλανίδου είναι, για μένα, πραγματικά ό,τι πιο παράταιρο σε σχέση με αυτά που εκείνη έχει στο μυαλό της ότι πρεσβεύει.

Φυσικά και δεν εννοώ ότι πρέπει να φορά φαρδιά και αδιάφορα ρούχα και να αποφεύγει το μακιγιάζ και τα καλοχτενισμένα μαλλιά. Όπως δεν τα αποφεύγει κι η Ελευθερία Αρβανιτάκη, που φορούσε ρούχα σχεδιαστών κι είχε make up artist και κομμωτή στις εμφανίσεις της - μπορεί και πριν από τις τραγουδίστριες στου λεγόμενου «λαϊκού» ρεπερτορίου. Αλλά μια τραγουδίστρια που θέλει να υπάγεται σε μια συγκεκριμένη μουσική κατηγορία, να έχει υιοθετήσει όλα τα «κακώς κείμενα» των κοριτσιών των μπουζουκιών, δείχνει αν μη τι άλλο ένα αισθητικό μπλέξιμο, που, πραγματικά, δύσκολα μπορεί κανείς να καταλάβει.

Stan
Η αρχή του έγινε με το όραμα να πετύχει ως pop idol που θα απασχολούσε teenagers - και τα κατάφερε με τεράστια επιτυχία. Οι πιτσιρικάδες τoν αγάπησαν, τον μιμήθηκαν στο styling, που ήταν ένα εύκολα χτισμένο στυλ ενός λαϊκού παιδιού που τραγουδάει hits με dance αναφορές και λίγη «ανατολή», κάτι που αγαπάει πάντα το ελληνικό κοινό. Ο Stan, όμως, μεγάλωσε και άρχισε να γράφει τραγούδια που γίνονται επιτυχίες και μάλιστα τα τραγούδια αυτά είναι λαϊκά και όχι pop. Κι εδώ ξεκινάει το μπλέξιμο.

O νεαρός τραγουδιστής κατάλαβε πως σε αυτή τη βιομηχανία που ξεκίνησε να μπαίνει με τα live και τις μεγάλες πίστες το λαϊκό είναι η δύναμη που φέρνει μεγαλύτερο κοινό και, φυσικά, μεγαλύτερη δημοσιότητα και περισσότερα χρήματα. Το παιδί με τα περίεργα μαλλιά και τα «μοδάτα» ρούχα μπήκε, λοιπόν, στο λαϊκό ρεπερτόριο, αλλά ξέχασε να αλλάξει γκαρνταρόμπα. Και ποια είναι η πλησιέστερη δικαιολογία γι’ αυτό το θέμα; Ο Μαζωνάκης. Έτσι, τα τελευταία χρόνια ο Stan μεταλλάσσεται σιγά σιγά σε Γιώργο Μαζωνάκη, που, ναι μεν είναι εκκεντρικός και πραγματικά μοντέρνος, αλλά τραγουδάει λαϊκά. Όμως: Αφενός ο Γιώργος Μαζωνάκης έχει μια πραγματική σχέση με τη Μόδα, κι αυτό φαίνεται σε κάθε του βήμα, κάτι που δεν συμβαίνει με τον Σταν και, αφετέρου, είναι εξαρχής λάθος να πάρεις ως πρότυπο έναν άνθρωπο που είναι τόσο ιδιαίτερος. Διότι, πάντα, θα μοιάζεις μιμητής του.

Ο Stan έχει μπερδευτεί πολύ κι έχει βάλει τον πετυχημένο λαϊκό εαυτό του να μάχεται την pop εικόνα τού παρελθόντος. Όπως, όμως, η ενηλικίωση είναι σκληρή στη ζωή, έτσι συμβαίνει και στην καριέρα. Όταν φεύγεις από έναν κόσμο, χάνεις κάποιους από το κοινό σου. Οφείλεις όμως να προσαρμοστείς στον καινούριο κόσμο που μπαίνεις και, έτσι, θα κερδίσεις ένα άλλο κοινό. Η μετάβαση αυτή έχει παράλληλα και ένα dress code που πρέπει να κατανοήσεις. Και για να γίνει πιο κατανοητό, ας το δώσω με μια εικόνα: Δεν ταιριάζουν καθόλου τα ιπτάμενα γαρίφαλα και τα νησιώτικα τραγούδια με βερμούδα και σακάκι. Εκτός κι αν αυτή η εμφάνιση ήταν μια παραδοσιακή στολή από το Λύκειο Ελληνίδων!
http://www.tvnea.com