Μανώλης Μαυροματάκης: Εχουμε ανάγκη να μας αγαπούν!

Σπανίως κάνει τηλεόραση. Οταν εμφανίζεται, το κάνει επειδή του αρέσει όχι μόνο η δουλειά αλλά και οι άνθρωποι. Ο Μανώλης Μαυροματάκης αφηγείται στο «Βήμα» πώς βρέθηκε στο «Ταμάμ» του ΑΝΤ1 και αν ακόμη παραμένει ο «Ομορφάντρας» που όλοι είδαμε και αγαπήσαμε...

Σε παλαιότερη συνέντευξή σας είχατε δηλώσει ότι αποφεύγετε την τηλεόραση επειδή σας χρωστάει; Λύσατε τις διαφορές σας;
«Οντως το είχα πει. Προσπαθώ να εξασφαλιστώ οικονομικά. Τώρα συνεργάζομαι με μια αξιόπιστη εταιρεία παραγωγής, και απ' όσο ξέρω το κανάλι ποντάρει στο σίριαλ. Ρισκάρουμε σε αυτή την εποχή, δεν μπορείς να μη ρισκάρεις».

Ωραία, ας αφήσουμε το οικονομικό. Για ποιον λόγο κάνετε εφέτος τηλεόραση;
«Οταν με πήραν τηλέφωνο, μου μίλησαν πάρα πολύ ευγενικά, αισθάνθηκα κάτι τρυφερό, γλυκό. Δεν χάρηκα μόνο σε επίπεδο συνεργασίας, ένιωσα κάτι πιο γλυκό, πιο προσωπικό. Το είχα ανάγκη αυτό γιατί τον τελευταίο χρόνο πολύ ταλαιπωρήθηκε η ψυχή μου στο θέατρο λόγω συνεργασιών. Ετυχε η τελευταία χρονιά να είναι πιο ζόρικη, δεν τα βρήκαμε. Ετσι όπως οι άνθρωποι που φοβούνται γίνονται πιο επιθετικοί από τον φόβο τους, έτσι γίναμε και εμείς. Τι να κάνουμε; Συμβαίνουν και αυτά».

Εσείς τι φοβάστε;
«Φοβάμαι πολλά αλλά προσπαθώ κάθε φορά να ονομάζω τους φόβους μου. Δεν είναι εύκολο. Πολλές φορές δίνεις και παρατσούκλια. Για να τους καλύψεις και να τους ξεφύγεις. Τα πιο πολλά ξεκινούν κυρίως από αυτό που έχεις συνηθίσει να φοβάσαι από μικρό παιδί. Αλλά αυτό είναι κάτι που το ξέρει καλύτερα ο ψυχαναλυτής».

Ο κυρίαρχος φόβος σας αυτή την περίοδο ποιος είναι; Είναι οικονομικός, προσωπικός, επαγγελματικός;
«Προσωπικός είναι πιο πολύ. Οικονομικώς ευτυχώς εγώ δεν έχω φτάσει στο σημείο να μην έχω να φάω. Δεν πήρα δάνεια, δεν ανοίχτηκα, έκανα μια καλή διαχείριση στα οικονομικά μου. Ούτε έκανα πολλή τηλεόραση για να ξανοιχτώ και να κάνω αγορές. Είναι πιο προσωπικός ο φόβος μου. Στο θέατρο θέλουμε ο κόσμος να μας αγαπάει και φοβόμαστε μήπως δεν μας αγαπάει, και δεν αναφέρομαι μόνο στο κοινό, αλλά και στους δικούς μας ανθρώπους, στους φίλους μας. Από εκεί έρχονται πολλά κακά, από εκεί έρχεται και η συγκεκριμένη διαστροφή: η ανάγκη μας να μας αγαπούν οι άλλοι».

Αυτό το έχετε ανάγκη και τηλεοπτικά;
«Αυτό είναι ένα στοιχείο της δουλειάς μου. Θέλω να παίξω καλά, να με θαυμάζουν. Είμαι από αυτούς που είχαν την τύχη, αυτοί που με βλέπουν στην τηλεόραση να νιώσουν κάτι πιο βαθύ από έναν θαυμασμό. Δεν στόχευα κυρίως στον θαυμασμό. Τον νιώθω όμως και θέλω να είναι καλή η σειρά, να αρέσει».

Οταν προβλήθηκε το πρώτο επεισόδιο πήρατε τηλέφωνο την άλλη μέρα το πρωί να μάθετε τι νούμερα έκανε;
«Οχι, δεν έχω σχέση με αυτά τα νούμερα. Τα έμαθα στο γύρισμα. Χάρηκα, αλλά κυρίως χάρηκα γι' αυτά που μου είπαν κάποιοι άνθρωποι που με πήραν τηλέφωνο και μου μίλησαν. Το πρώτο επεισόδιο το είδα σε ένα μπαρ όπου είχαμε μαζευτεί όλοι οι συντελεστές. Ηταν αρκετά οικογενειακή ατμόσφαιρα, χάρηκα τη σχέση μου με αυτούς τους ανθρώπους. Γι' αυτό νιώθω ότι προσωπικά δικαιώθηκα που διάλεξα να κάνω φέτος τηλεόραση με αυτούς τους ανθρώπους».

Κερδίσατε ένα στοίχημα που είχατε βάλει με τον εαυτό σας;
«Ευτυχώς δεν είχα βάλει μεγάλο στοίχημα. Διαισθητική κίνηση ήταν».

Λειτουργείτε με ένστικτο δηλαδή;
«Ναι, αλλά όχι μόνο».

Στο «Ταμάμ» παρουσιάζεται μια δύσκολη συνύπαρξη. Εκτός τηλεόρασης, σε κοινωνικό επίπεδο, η συνύπαρξη διαφορετικών ανθρώπων είναι εύκολη σήμερα στην Ελλάδα;
«Πολύ δύσκολη. Θα μπορούσε να το θέσει κάποιος ως αίτημα αλλά αυτό δεν είναι τόσο απλό. Η σύγχρονη κοινωνία που ζει λίγο-πολύ σε ένα ίδιο πολιτικό σύστημα έχει μάθει να μη συνυπάρχει αλλά να σκέφτεται μόνο τον εαυτό της. Εχει μάθει να λειτουργεί ιδιωτικά και όχι κινούμενη σε δημόσιο χώρο. Και στο σίριαλ σε μια μη τυπική οικογένεια που κάνει υπέρβαση για να είναι μαζί, πάει να υπερβεί τον εαυτό της, να γίνει λίγο πιο δημόσια».

Κύριε Μαυροματάκη, διαχειριστήκατε πολύ διακριτικά τη δημοσιότητα από το διαφημιστικό σποτ με τον «Ομορφάντρα». Εγινε συνειδητά;
«Το διαχειρίστηκα λίγο λάθος για μένα. Γιατί με πίεσε όλο αυτό· του επέτρεψα να με πιέσει. Αισθάνθηκα πίεση. Κάποιος θα έλεγε στη θέση μου "τώρα λοιπόν θα το εκμεταλλευτώ αυτό και θα βγάλω λεφτά. Θα πάω να παίξω το καλοκαίρι μια επιθεώρηση με τίτλο "Ζήτω ο ομορφάντρας" και θα οργώσω την ύπαιθρο". Είχα προτάσεις. Δεν το έκανα επειδή έκανα θυσία. Δεν το ήθελα. Από την άλλη, και ο φόβος μου απέναντι στη δημοσιότητα ήταν ένα μειονέκτημά μου. Εκ των υστέρων το αναγνώρισα. Επρεπε να βρω έναν άλλο τρόπο να διαχειριστώ αυτή τη διασημότητα».

Σας ακολουθεί ακόμη;
«Ω! ναι, ακόμη με ακολουθεί. Είδατε; Η δύναμη της δημοσιότητας. Με ταράζει κάποιες φορές. Ερχεται μια εξωτερική πληροφορία βίαιη γιατί το συγκεκριμένο διαφημιστικό γέννησε ένα σλόγκαν. Δεν έρχεται κάποιος να σου πει "μου άρεσες". Φωνάζει κάποιος την ώρα που πληρώνεις τον λογαριασμό ή πίνεις τον καφέ σου: "Ομορφάντρα μου!". Δεν λέω ότι είναι κακό, ίσα-ίσα ανθρώπινο είναι. Απλώς νιώθω λίγο περίεργα».http://www.tvnea.com