Η Κλεοπάτρα Πατλάκη ξεσπά δικαιολογημένα για το χαμηλό επίπεδο των σειρών. "Κάτω Παρτάλι" και "Σπίτι της Έμμας" στο στόχαστρο. Διαβάστε τι γράφει.

Ελληνικά σίριαλ: Από την βιντεοκασέτα στο Σπίτι της Έμμας… ένα Παρτάλι δρόμος
«Ναι, είναι καλό να γίνονται δουλειές, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όποιος διαφωνεί με το αισθητικό αποτέλεσμά τους είναι εχθρός του Έθνους»

Ανήκω στους ανώνυμους εθισμένους των αμερικανικών σίριαλ. Κάθε εβδομάδα περιμένω με λαχτάρα να δω τα επεισόδια από τα αγαπημένα μου The Blacklist, True Detective, house of cards και σε λίγο Game of thrones.
Υπερπαραγωγές σε όλα τα επίπεδα. Σίριαλ που είναι γυρισμένα σα να πρόκειται για κινηματογραφική ταινία. Σεναριακά άρτια, σκηνοθετικά άψογα, με απίστευτες ερμηνείες από ηθοποιούς, με ιδιαίτερη προσοχή στον φωτισμό, στη μουσική, στους διαλόγους, στις ανατροπές, στις λεπτομέρειες. Σίριαλ που απευθύνονται σε εκατομμύρια ανθρώπων ανά τον πλανήτη και δεν είναι μόνο για εγχώρια κατανάλωση.
Στην Ελλάδα, αντιθέτως, όλο αυτό το διάστημα υπήρχε μια δαιμονοποίηση των τουρκικών σίριαλ και κλάματα και επικήδειοι μπροστά στο μνήμα της ελληνικής μυθοπλασίας. Και εγένετο φως, και οι κακοί Τούρκοι (που όσο και αν με λιθοβολείτε, τα περισσότερα σίριάλ τους, όπως το Ezel, είναι πανάκριβες παραγωγές, με δυνατό σενάριο και άψογο αισθητικά αποτέλεσμα) έφυγαν και η ελληνική μυθοπλασία επανέκαμψε στις οθόνες μας.
Είναι πολύ καλό να υπάρχουν ελληνικά σίριαλ, να υπάρχουν δουλειές για τόσους ανθρώπους που εργάζονται σε μια παραγωγή. Ναι, είναι καλό να γίνονται δουλειές αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όποιος διαφωνεί με το αισθητικό αποτέλεσμα αυτών, είναι εχθρός του Έθνους. Γιατί κάπως έτσι αντιμετωπίστηκαν από κάποιους ηθοποιούς οι τηλεκριτικοί που έγραψαν αρνητικά σχόλια για κάποιες από αυτές τις δουλειές.
Από την πρεμιέρα του μέχρι και το χθεσινό του επεισόδιο το «Κάτω Παρτάλι» σημειώνει νούμερα τηλεθέασης δυσθεώρητα. Ναι, αυτό θεωρείται επιτυχία για το κανάλι και τους συντελεστές, και είναι. Τι άλλο είναι; Ένα σίριαλ- ατάκας. Έχεις την αίσθηση ότι κάποιος σκέφτηκε μερικές έξυπνες ατάκες που βγάζουν γέλιο, και πάνω σε αυτές άρχισε να γράφει ένα σίριαλ. Υπερβολικό, χαοτικό, με στιγμές υστερικές, το «Κάτω Παρτάλι» είναι κατώτερο των προηγούμενων δουλειών του Λευτέρη Παπαπέτρου (όπως τα εξαιρετικά «Εγκλήματα»). Βλέπεις το σίριαλ και κάποια στιγμή αναρωτιέσαι τι κάνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι εκεί να τρέχουν πάνω κάτω και πώς μπλέκεται, έστω και σουρεαλιστικά, η παρωδία της «Οικογένειας Άνταμς» με τον «Εξορκιστή» έχοντας ως γαρνιτούρα έναν βουκολικό έρωτα κι ένα πουλί στο κλουβί, με συμβολικό χαρακτήρα.
Το ίδιο θα έλεγε κάποιος και για «Το σπίτι της Έμμας», που σε κάνει να νοσταλγείς το cult «Ρετιρέ» ή το «Πάτερ Ημών». Τουλάχιστον στο δεύτερο έπαιζε η Ελένη Μενεγάκη που δεν ήταν και ηθοποιός. Στο Σπίτι της Έμμας όμως, παίζουν εξαιρετικοί ηθοποιοί αλλά το ντεκόρ και το αποτέλεσμα είναι λίγο καλύτερο από τις παλιές βιντεοκασέτες.
Και, τελικά, ο Στάθης Ψάλτης θα κουβαλά για αιώνες το βάρος της βιντεοκασέτας στους ώμους του όταν πολλές δουλειές σήμερα είναι στο επίπεδο εκείνης της εποχής, αδικαιολόγητα.
Kλεοπάτρα Πατλάκη / tvshow