Γράφει η Κλεοπάτρα Πατλάκη γιαYour Face Sounds Familiar: Ο ΑΝΤ1 ξέρει να κάνει show παρέας

Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από το να βλέπεις show όπως το Your Face Sounds Familiar με φίλους. Αυτά που ακούγονται βάζουν κάτω την καλύτερη κριτική επιτροπή και μερικούς από τους πλέον έμπειρους τηλεκριτικούς. Τα πάντα είναι ωραία με όμορφη παρέα, αλλά το να παρακολουθείς τέτοιου είδους show είναι απόλαυση!

Ο ΑΝΤ1, λοιπόν, έχει το know how των μεγάλων show-παρέας. Το απέδειξε με το Dancing, το εδραίωσε με το The Voice και τώρα έρχεται ξανά με το YFSF II να σου πει πως όσο οι «απέναντι» μετρούν τα σεντς στον κουμπαρά τους, θα κάνει παιχνίδι στους δείκτες τηλεθέασης, με τους δικούς του όρους.

Το YFSF δεν έχει τα δυνατά ονόματα που θα σε κρατήσουν από πλευράς διαγωνιζόμενων. Ούτε πέρσι τα είχε. Δεν έχει την πλέον ατακαδόρα ή γκλαμουράτη κριτική επιτροπή. Ούτε πέρσι είχε. Τι είναι αυτό που έχει λοιπόν και σάρωσε σε τηλεθέαση;

Μια παρουσιάστρια που το χαίρεται με την ψυχή της και απολαμβάνει αυτό που κάνει, με αποτέλεσμα και ο τηλεθεατής να χαίρεται με τη χαρά της. Ένα κορίτσι που θα είναι πάντα αυτό της διπλανής πόρτας ακόμα κι αν κάποια στιγμή μετακομίσει στην… απέναντι βίλα. Ένα κορίτσι με χαμόγελο καρδιάς, χωρίς απογειωτική ομορφιά ή σωματικές αναλογίες που κολάζουν. Η Μαρία Μπεκατώρου είναι μπριόζα και κάπου σε μια γωνιά του μυαλού της έχει απομνημονεύσει κινήσεις και σκέρτσα της Ρένας Βλαχοπούλου. Εκείνο που δεν χρειάζεται να κάνει είναι να νιαουρίζει, να φωνάζει (μερικές φορές της ξέφευγε) και να χορεύει λίγο πριν ανακοινώσει τη βαθμολογία. Κούρασε πέρσι, κουράζει και φέτος. Είπαμε να γίνει trade mark, αλλά εδώ μοιάζει πλέον με τις επαναλήψεις που σου έβαζαν στο σχολείο ως τιμωρία.

Τι άλλο έχει το YFSF; Ειλικρινείς προθέσεις. «Δεν υπάρχουν πολλά χρήματα, με αυτά που έχουμε, κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε». Έτσι,πολλά «μπράβο» σε make up artists και στιλίστες για τον αγώνα που δίνουν προκειμένου να «πλησιάσουν» όσο μπορούν στο πρόσωπο που πρέπει να μιμηθεί ο κάθε διαγωνιζόμενος. Δεν τα καταφέρνουν πάντα, αλλά με τα μέσα που διαθέτουν κάνουν το καλύτερο δυνατό.

Φέτος προστέθηκε στην κριτική επιτροπή ο Τάκης Ζαχαράτος. Ο Ζαχαράτος έχει «ατάκα», γνώση του… αντικειμένου και σπάει λίγο τη μονοτονία της κριτικής- συμβουλής- παρατήρησης. Αλλά μπορεί να κάνει τη διαφορά και με λιγότερο μακιγιάζ είναι η αλήθεια.

Εξαιρετικός και ο Αλέξανδρος Ρήγας. Μεστός, με χιούμορ, αντιμετώπιζε τον κάθε διαγωνιζόμενο με σεβασμό. Άνοστη και καρικατούρα για δεύτερη χρονιά η Μπέσυ Μάλφα. Πέρσι μας είχε «γονατίσει» με το… γκαραζότεκνο (έτσι αποκαλούσε τον Μαρτάκη). Φέτος έβαλε στο στόχαστρο τον Λευτέρη Ελευθερίου: Ας την προστατέψει κάποιος από το ξεσάλωμα, που τελικά αδικεί το ταλέντο της.

Λαμπερή αλλά κοινότυπη η Κατερίνα Γκαγκάκη. Έχει τη μοναδική πάντως ικανότητα να βομβαρδίζει τον διαγωνιζόμενο με ένα λεκτικό αποθεωτικό παραλήρημα μέσα στο οποίο μπλέκει μικρές αυστηρές παρατηρήσεις, οι οποίες όμως χάνονται μέσα στον βερμπαλιστικό καταιγισμό.

Ναι, ο Λευτέρης Ελευθερίου εμφανίζει δυναμική νικητή. Όχι, ο Χρηστάκης δεν είχε δισκοπάθεια, όπως νόμιζε ο Παντελής Καναράκης, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου έχει κάτι περισσότερο από το να σηκώνει ψηλά τα χέρια και φυσικά ο Δάκης δεν φορούσε μόνο καμπάνα παντελόνι -είχε κάτι περισσότερο και σε φωνή και σε κίνηση.

Το YFSF είναι τελικά ένα show παρέας. Μόνος μπορεί να βαρεθείς να το δεις (σε αντίθεση με το Voice), με παρέα όμως είναι ιδανικό για τα κυριακάτικα βράδια.

tvshow.gr