Γιάννης Μπέζος: «Εκλεισε η ΕΡΤ και όλοι κλαίνε με μαύρο δάκρυ, ενώ αν τους ρωτούσες πριν, θα σου έλεγαν πως έπρεπε να κλείσει»

Ο Γιάννης Μπέζος μίλησε στο «TV Έθνος» για την οικονομική κρίση αλλά και για την ανάκαμψη που φαίνεται να ζει η τηλεόραση τη φετινή σεζόν.

Οι τουρκικες σειρές έβγαλαν στο περιθώριο την ελληνική μυθοπλασία; «Οι ξένες σειρές δεν ήταν ποτέ απειλή για τις ελληνικές. Η μοναδική πραγματική απειλή για τις ελληνικές σειρές ήταν ανέκαθεν ο κακός εαυτός τους. Μη δαιμονοποιούμε τα πάντα. Έχουμε αυτή την τάση ως λαός. Εκλεισε, π.χ., η ΕΡΤ και τώρα όλοι κλαίνε με μαύρο δάκρυ, ενώ αν τους ρωτούσες όλους πριν, για το αν θα έπρεπε να κλείσει, θα σου έλεγαν "ναι". Συν το ότι τα περισσότερα προγράμματα της δημόσιας τηλεόρασης δεν τα έβλεπε κανείς».

Μιλώντας για την ελληνική τηλεόραση τη φετινή σεζόν, ο Γιάννης Μπέζος δήλωσε: «Φέτος υπάρχει μεγαλύτερη κινητικότητα. Και δεν δημιουργήθηκε γιατί άρχισε να... βρέχει λεφτά, αλλά χάρη στο μεράκι κάποιων ανθρώπων, που αποφάσισαν να περάσουν στην αντεπίθεση και να μην κάθονται με σταυρωμένα χέρια. Ολοι έχουν απίστευτη όρεξη να δουλέψουν σωστά, προκειμένου η μηχανή της τηλεόρασης να πάρει και πάλι μπροστά.. Δεν έχουν να κάνουν τα πάντα με τα λεφτά. Και λεφτά να είχε μια εταιρεία παραγωγής και να ήθελε να στήσει μια δουλειά πλουσιοπάροχα, αν οι συντελεστές πήγαιναν με τη διάθεση της... ξεπέτας, το αποτέλεσμα θα ήταν καταστροφικό, ανεξαρτήτως χρημάτων. Και αν είναι κανείς να κάνει τηλεόραση με αυτήν τη φιλοσοφία, ας κάτσει καλύτερα σπίτι του. Η TV μπορεί και χωρίς εμάς...».

Η κρίση αποτέλεσε αφορμή για αναθεώρηση αξιών εκ μέρους του; «Προσωπικά την αυτοκριτική μου την είχα κάνει καιρό πριν, οπότε όχι, η κρίση δεν με έκανε να αναθεωρήσω. Με ζόρισε μεν, όπως όλο το κόσμο, αλλά όχι, δεν με έκανε να αναθεωρήσω. Ανέκαθεν ήξερα στη ζωή μου να δίνω σημασία μόνο σε πράγματα που έχουν αληθινή αξία. Η κρίση ίσως να έγινε η αιτία να αναθεωρήσουν πάνω απ' όλα όλοι αυτοί οι κομπιναδόροι που ζούσαν με μαύρα χρήματα, που κυκλοφορούσαν με τα Cayenne και που υπηρετούσαν τον κόσμο της εικονικής χλιδής. Ζούσαμε πάρα πολλά χρόνια σαν τους... κλέφτες και τους αρματολούς».