Το αναπάντητο ερώτημα

Το Σύνταγμα της Ελλάδος είναι σαφές και ξεκάθαρο. Ο βουλευτής έχει απεριόριστο δικαίωμα γνώμης και ψήφου. Αυτό λέει ο υπέρτατος…

Του Διαμαντή Σεϊτανίδη

Διότι το πνεύμα, το έχουμε γνωρίσει πολύ καλά, όλοι οι Έλληνες τα τελευταία τέσσερα εφιαλτικά χρόνια. Βουλευτές που δημοσίως ομολογούν ότι ψήφισαν το μνημόνιο χωρίς να το έχουν διαβάσει, άλλοι που περιφέρονται από κανάλι σε κανάλι κι εξηγούν περίλυποι γιατί ψήφισαν αντιλαϊκά μέτρα με

το... πιστόλι στον κρόταφο, άλλοι που σαλτάρουν από κόμμα σε κόμμα χωρίς να μπουν στον κόπο να δώσουν την παραμικρή εξήγηση. Όλοι αυτοί, που με τις πράξεις τους αμαυρώνουν και δυσφημούν το Δημοκρατικό Πολίτευμα, κρύβονται πίσω από το γράμμα της Συνταγματικής ρήσης: Έχω απεριόριστο δικαίωμα γνώμης και ψήφου, άρα κάνω ό,τι θέλω.

Φυσικά, δεν είναι έτσι. Ο πολιτικός υποχρεούται να εξηγεί στους πολίτες τις αποφάσεις και τα πράξεις του, διότι (πάλι σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ελλάδος) βρίσκεται στη Βουλή με μια συγκεκριμένη εντολή που του έχουν δώσει οι πολίτες της εκλογικής του περιφέρειας. Δεν βρίσκεται στη Βουλή για να κάνει «ό,τι θέλει».

Το ερώτημα, λοιπόν, των ημερών είναι σαφές, ξεκάθαρο και συγκεκριμένο: Ένας βουλευτής που μόλις προχθές (Κυριακή, 7 Δεκεμβρίου) καταψήφισε τον προϋπολογισμό που παρουσίασε η κυβέρνηση για το 2015, δηλαδή εξέφρασε την αποδοκιμασία του προς την κυβέρνηση και την οικονομική πολιτική της για την επόμενη χρονιά, είναι δυνατόν σε μόλις 20 ημέρες να ψηφίσει την παραμονή της αυτής της συγκεκριμένης κυβέρνησης στην εξουσία; Άρα να ψηφίσει την εφαρμογή του προϋπολογισμού τον οποίο καταψήφισε;

Ποιος θα δώσει απάντηση στο ερώτημα αυτό; Ή θα μείνει αναπάντητο; Ή θα μας πουν και πάλι «μη ρωτάτε, έχω απεριόριστο δικαίωμα γνώμης και ψήφου»; Στο κάτω- κάτω, κανέναν δεν ενδιαφέρει η προσωπική τύχη ενός βουλευτή. Όλους, όμως, μας ενδιαφέρει ποια κυβέρνηση και ποια πολιτική θα εφαρμοστεί το 2015. Τα έργα και της ημέρες της σημερινής κυβέρνησης Σαμαρά, τα έχουμε νιώσει για τα καλά στο πετσί μας. Γι αυτό και ο ένοικος του Μαξίμου θέλει να αποφύγει τις εκλογές όπως ο διάβολος το λιβάνι.

Η προσοχή της κοινής γνώμης εστιάζεται στη στάση ορισμένων βουλευτών, από εκείνους που καταψήφισαν τον προϋπολογισμό. Και θέτει το ερώτημα: Με ποιο ηθικό και πολιτικό δικαίωμα θα ψηφίσουν την εφαρμογή ενός προϋπολογισμού, δηλαδή μιας οικονομικής πολιτικής, την οποία μόλις 20 ημέρες νωρίτερα είχαν καταψηφίσει;