Να πως χάσαμε 13.000 θέσεις εργασίας και 100 εκατ. δολάρια

Επενδύσεις ακούμε και επενδύσεις δεν βλέπουμε σε τούτη την πολύπαθή χώρα τα δύο τελευταία, καθώς ουδείς δέχεται να ρίξει τα χρήματά του στην Ελλάδα της γραφειοκρατίας και του γρηγορόσημου.

Τι γίνεται όμως όταν κάποιος παρά τις δυσκολίες επιμένει να επενδύσει στην χώρα μας;

Η απάντηση είναι απλή. Δεινοπαθεί.

Όπως διαβάζουμε στο Capital.gr χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Christopher Egleton , ο οποίος ως πρόεδρος της βρετανικής Minoan

Group PLC, θέλησε να εμπλακεί στην ανάπτυξη και διαχείριση ενός τουριστικού θέρετρου στο Κάβο Σίδερο της Κρήτης.

Όπως αναφέρει σε δημοσίευμά του το Marketwatch ο επίδοξος επενδυτής ξόδεψε 50 εκατ. δολάρια και 12 ολόκληρα χρόνια για να γίνει πραγματικότητα η επένδυση, ωστόσο όμως βρήκε μπροστά του ντόπιους επιχειρηματίες οι οποίοι προσπάθησαν να τον μπλοκάρουν με κάθε τρόπο.

«Ανταγωνιστές ξενοδόχοι έστησαν οδοφράγματα. Η κυβέρνηση τον «έδεσε» με τη γραφειοκρατία και δώδεκα χρόνια αργότερα, το έργο βρίσκεται ακόμη στο στάδιο του σχεδιασμού», αναφέρει το δημοσίευμα.

Ο επιχειρηματίας εξιστορώντας την περιπέτειά του, αναφέρει πως αντιμετώπισε πολλά αντισυμβατικά προβλήματα, αναφερόμενος στην γνωστή, τακτική της δωροδοκίας. «Είτε συμφωνείς με αυτό από πλευράς ηθικής, είτε διαφωνείς, δεν μπορείς να το κάνεις. Αν είσαι μία βρετανική ή αμερικανική εταιρεία δεν μπορείς να το κάνεις. Είναι ενάντια στο νόμο», υπογραμμίζει ο Egleton.

Το σχέδιο της Minoan προέβλεπε την κατασκευή πέντε ξενοδοχείων μιας μαρίνας και διαμερισμάτων. Όλο το εγχείρημα θα «γεννούσε» άμεσα 2.300 θέσεις εργασίας και έμμεσα, άλλες 11.000, ενώ θα επέφερε έσοδα σε μια όχι τόσο αναπτυγμένη περιοχή της Κρήτης που θα έφταναν τα 100 εκατ. δολάρια ετησίως.

Μετά από όλα όσα έγιναν η Minoan προσανατολίζεται πλέον σε μια μικρότερη επένδυση στην ίδια περιοχή και ο Egleton ελπίζει να τα καταφέρει μέσω του Fast track.

Αν διαβάσει κάποιος ξένος την εξέλιξη της συγκεκριμένης επένδυσης πιθανότατα θα καταλάβει πως σε αυτή την χώρα δεν έχουμε ανάγκη για θέσεις εργασίας και χρήματα. Κι όμως με αυτό το σκεπτικό φαίνεται να λειτουργεί ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός.