Μήνυμα από τη μεγαλύτερη «φυλακή» του κόσμου

Δύο ώρες με το αεροπλάνο και άλλη μία με το αυτοκίνητο. Τόση είναι η απόσταση που πρέπει κανείς να διανύσει…

Σχεδόν άλλη τόση ώρα χρειάζεται για να περάσει τους ελέγχους του αεροδρομίου, τις πιθανές ανακρίσεις, να πάρει τη βίζα και να μπει τελικά στο αυτοκίνητο.
Στο δρόμο φυσικά θα του ζητηθεί μία ή και δύο φορές να σταματήσει, να εξηγήσει ποιος είναι και πού πάει καθώς και ποιος είναι ο σκοπός επίσκεψης στη Δυτική Όχθη. Σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού από το αεροδρόμιο του Τελ Αβίβ, η αίσθηση είναι ότι βρίσκεσαι σε μια ευρωπαϊκή χώρα.

Πεντακάθαρη, ήσυχη, με καινούργιους δρόμους. Η

κατάσταση αλλάζει δραματικά λίγο πριν το πέρασμα του τείχους. Ενός τείχους, μήκους 708 χιλιομέτρων που το Ισραήλ κατασκεύασε ως «φράκτη ασφαλείας» και το οποίο έχει χαρακτηριστεί ως «Τείχος του Απαρτχάιντ». Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης το έχει χαρακτηρίσει παράνομο καθώς θεώρησε ότι είναι ένας βέβαιος τρόπος προσάρτησης εδαφών.

Πίσω από το τσιμεντένιο κατασκεύασμα το Ισραήλ έχει φροντίσει να εγκλωβίσει 2.649.020 ανθρώπους. Η είσοδος και η έξοδος τους από τη Δυτική Όχθη ελέγχεται από τον ισραηλινό στρατό, ο οποίος έχει τοποθετήσει 500 μόνιμα σημεία ελέγχου (τα λεγόμενα chekpoints). Σε αυτά οι Παλαιστίνιοι μπορεί να περιμένουν για ώρες μέχρι να πάρουν το «πράσινο φως» από τους στρατιώτες για να συνεχίσουν τη διαδρομής τους.

Οι ίδιοι κανόνες δεν ισχύουν για τους εποίκους (Ισραηλινοί και όχι μόνο που κατοικούν εντός των κατεχόμενων εδαφών), οι οποίοι έχουν φτάσει τους 500.000. Οι εποικισμοί τους αποτελούνται από ολοκαίνουργια κτίσματα, τα οποία φυλάσσονται από διπλές και τριπλές στρώσεις συρματόσχοινου και φυσικά οπλισμένους στρατιώτες. Οι Παλαιστίνιοι σε πολλές περιπτώσεις απαγορεύεται και να χρησιμοποιήσουν τους ίδιους δρόμους με τους εποίκους.

Το Ισραήλ νομιμοποιεί όλα αυτά τα μέτρα με το πρόσχημα της ασφάλειας. Της ασφάλειας ενός πληθυσμού που το ίδιο το κράτος συστηματικά τοποθετεί σε κατεχόμενο έδαφος. Πρακτική που έχει χαρακτηριστεί παράνομη σύμφωνα με τη Συνθήκη της Γενεύης.

Κατεδάφιση σπιτιών, παράνομες συλλήψεις, έλλειψη νερού

Το Ισραήλ παραβιάζει συστηματικά όλες τις Διεθνείς Συνθήκες και δείχνει να μην ενδιαφέρεται για το Διεθνές Δίκαιο καθώς και για τα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Τόσο το Τείχος όσο και οι εποικισμοί έχουν κριθεί παράνομοι και θα έπρεπε να κατεδαφιστούν. Αντιθέτως το Ισραήλ συνεχίζει την επέκταση του τείχους αλλά και την ανοικοδόμηση νέων εποικισμών. Την ίδια ώρα κατεδαφίζει σπίτια Παλαιστινίων που χτίζονται χωρίς άδεια από τις ισραηλινές αρχές (στην περιοχή C, η οποία αποτελείται από το 70% της Δ. Όχθης οι κάτοικοι πρέπει να πάρουν άδεια από το Ισραήλ για να χτίσουν σπίτι), βάζοντας τους ιδιοκτήτες να πληρώνουν ακόμα και τη μπουλντόζα που τους τα κατεδαφίζει.

Πραγματοποιεί διοικητικές κρατήσεις, χωρίς να αποδώσει κατηγορία, με αποτέλεσμα οι κρατούμενοι να μένουν για μήνες στη φυλακή χωρίς να γνωρίζουν τι έχουν κάνει. Στις περιοχές Β και C, όπου μένει το 47% των Παλαιστινίων, οι Παλαιστίνιοι υπόκεινται σε στρατιωτικό νόμο και δικάζονται σε στρατιωτικά δικαστήρια χωρίς να έχουν το δικαίωμα υπεράσπισης.

Οι Ισραηλινές Αρχές ελέγχουν επίσης πλήρως τη ροή του νερού σε Δυτική Όχθη και Γάζα και αποφασίζουν πότε και για πόσο διάστημα θα διακόψουν την παροχή.

Οι Παλαιστίνιοι συλλέγουν βρόχινο νερό ή το αγοράζουν από καταστήματα που το έχουν προμηθευτεί από την ισραηλινή αγορά. Στη Γάζα το δίκτυο έχει καταστραφεί από τους συνεχείς βομβαρδισμούς και ο ΟΗΕ έχε επισημάνει ότι ο υδροφόρος ορίζοντας θα είναι επαρκής μέχρι το 2016 ενώ οι συνέπειες θα είναι μη αντιστρέψιμες έως το 2020.

Τα περισσότερα από τα παραπάνω τα ζήσαμε από κοντά 20 εθελοντές της ActionAid που το Μάιο του 2014 ταξιδέψαμε μαζί με τέσσερα άτομα από το προσωπικό της οργάνωσης στην Δυτική Όχθη. Όλοι φιλοξενηθήκαμε από οικογένειες Παλαιστινίων και επί μία εβδομάδα βιώσαμε τις δυσκολίες της καθημερινότητάς τους. Νιώσαμε την αδικία και τι σημαίνει να είσαι φυλακισμένος στην ίδια σου τη χώρα.