Γλίτωσα στο τσακ το εγκεφαλικό

Αυτοί είναι ανελέητοι, απάνθρωποι, χωρίς ίχνος ευαισθησίας για τον πάσχοντα άνθρωπο, άνθρωποι-αριθμομηχανές που ζουν με τα νούμερα, με μαθηματικούς υπολογισμούς, διαλύοντας κοινωνίες, λαούς και οικογένειες.

Τους μάθαμε πια αυτούς τους άτεγκτους χαρτογιακάδες της τρόικα, που κάθε τόσο έρχονται εδώ και βυθίζουν όλο και περισσότερο τη χώρα στην κόλαση.

Αλλά κι εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τους στρώσουμε το χαλί. Και όταν λέω εμείς, δεν εννοώ φυσικά εσένα, φίλε αναγνώστη, κι εμένα τον γραφιά, αλλά αυτό που

λέμε κράτος (όσο υπάρχει ακόμα στην Ελλάδα).

Έχουμε συμφωνήσει από πέρυσι με την τρόικα να απολυθούν 25.000 πλεονάζοντες δημόσιοι υπάλληλοι μέχρι το 2014. Αν πράγματι πλεονάζουν, δυστυχώς, πρέπει να απολυθούν. Και σε πρώτη φάση αποφασίστηκε να απολυθούν οι λεγόμενοι επίορκοι υπάλληλοι, δηλαδή όσοι έχουν συλληφθεί «κλέβοντας οπώρες» (τα λαμόγια των υπουργείων με τις μίζες, τις ατασθαλίες, τις παράνομες αποφάσεις και τακτοποιήσεις εκκρεμοτήτων πολιτών, πάντα με το αζημίωτο).

Σωστά. Αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει απολυθεί ούτε ένας από αυτούς τους προκομμένους. Υπολογίζονται στους 7.000 από το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης.

Ρώτησα ο αφελής δημοσιογράφος, διευθυντή του υπουργείου «γιατί ρε σύντροφε δεν προχωράτε σε αυτές τις απολύσεις, απόλυτα δικαιολογημένες, που θα ήταν και ένα χρυσό χάπι στην τρόικα να μας αφήσει για λίγο ήσυχους».

Και η απάντηση που μου έδωσε με άφησε speechless που λένε και οι αγγλοσάξονες: οι εκθέσεις των ελεγκτικών αρχών για την παράνομη δραστηριότητα αυτών των 7.000 δημοσίων υπαλλήλων είναι ακόμα σε τέτοια θολούρα, που δεν έχει διαπιστωθεί τελεσίδικα ποιες από τις υποθέσεις αυτές αποτελούν πραγματικά βαριά πειθαρχικά παραπτώματα, που θα έδιναν το δικαίωμα στο κράτος να προχωρήσει στην απόλυσή τους.

«Και από πότε υπάρχουν αυτές οι εκκρεμείς υποθέσεις;», βρήκα τη δύναμη να ρωτήσω –από το 1980, μου απάντησε ο κύριος διευθυντής.

Και κάπου εκεί γλίτωσα στο τσακ το εγκεφαλικό. Μετά μας φταίνε οι ανελέητοι Μαζούχ και Τόμσεν.