Το ραντεβού με την Κλειώ στη Σομαλία της Βαλκανικής

 του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

Πρέπει να επιδιώκουμε την ελευθερία /  και όχι μόνο την ασφάλεια, /
αν όχι για κάποιον άλλο λόγο, /  επειδή μόνο η ελευθερία /  μπορεί να καταστήσει την ασφάλεια ασφαλή.
Κάρλ Πόπερ 

 Κανένας άνθρωπος, καμιά κοινωνία δεν μπορεί να αποφύγει το ραντεβού με την ιστορία. Είναι αλυσιτελείς οι προσπάθειες καθυστέρησης, αναβολής ή ματαίωσης αυτής της συνάντησης. Το μόνο που επιτυγχάνουν είναι η επιδείνωση των συνθηκών, υπό τις οποίες θα πραγματοποιηθεί η συνάντηση αυτή.

Στη χώρα διεξάγεται, εδώ και καιρό, ένας ακήρυκτος εμφύλιος πόλεμος.

Ένας πόλεμος μεταξύ των πιο ακραίων πολιτικών ομάδων του πολιτικού φάσματος, κοινό χαρακτηριστικό των οποίων είναι η περιφρόνηση κάθε έννοιας Δημοκρατίας, κάθε κανόνα κοινωνικής συμβίωσης, κάθε αρχής διαλόγου και συνύπαρξης ανθρώπων με διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις.

Είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε είτε όχι, αυτή τη στιγμή ανά την επικράτεια υπάρχουν ομάδες, (που φέρουν διάφορα είδη οπλισμού: από καδρόνια και αυτοσχέδια γκλοπ μέχρι αυτοσχέδιες βόμβες και αυτόματα όπλα), οι οποίες με κάθε ευκαιρία προσπαθούν να ορίσουν, - τοπικά προς το παρόν,- το ζωτικό τους χώρο. Μια ματιά στο αστυνομικό δελτίο συμβάντων, αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Ιδιαίτερα έντονο είναι το πρόβλημα στις μεγάλες πόλεις της χώρας, όπου υπάρχουν ολόκληρες συνοικίες που τελούν υπό τον έλεγχο της μιας ή της άλλης συμμορίας, με την αστυνομία απλά να παρακολουθεί και να μην επεμβαίνει, είτε γιατί είναι ανέτοιμη ή και ανίκανη επιχειρησιακά είτε γιατί δεν λαμβάνει τις δέουσες εντολές από την πολιτική ηγεσία.

Η προσπάθεια που καταβάλλεται από ορισμένους κύκλους να διαχωρίσουν τη βία των αντιτιθέμενων αυτών ομάδων σε «καλή» και «κακή», σε «δίκαιη» και «άδικη», σε «φασιστική» και «επαναστατική», το μόνο που καταφέρνει είναι να νομιμοποιεί την άσκηση βίας, την επιβολή του ισχυρού, την φίμωση του Άλλου. Οι λογικές ακροβασίες που επιχειρούνται εδραιώνουν απλά το αίσθημα της ανασφάλειας στο μεγάλο εκείνο κομμάτι της κοινωνίας που παρακολουθεί με τρόπο την εμφάνιση περιοχών άβατων και ελεγχόμενων από συμμορίες διαφόρων αποχρώσεων και με το πρόσχημα είτε της ιδεολογικής είτε της εθνοαιματολογικής καθαρότητας.

Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες επεισοδίων αυτού του ακήρυχτου εμφυλίου πολέμου, πότε σε μια συνοικία της Πάτρας, πότε σε ένα δήμο της Αττικής. Άλλοτε κάποιοι εμποδίζουν την παρουσίαση ενός βιβλίου στα Εξάρχεια προπηλακίζοντας το συγγραφέα και τους αναγνώστες του κι άλλοτε κάποιοι άλλοι εμποδίζουν τη παράσταση ενός θεατρικού έργου που το θεωρούν βλάσφημο.

Οι θεωρητικές κατασκευές, έωλες και γυμνές έναντι της απλής τυπικής λογικής, που προσπαθούν να διαχωρίσουν τη βία, εξυπηρετούν, προφανώς, τους συντάκτες τους που μάλλον έχουν τη δική τους, κρυφή ατζέντα ως προς την προστασία των θεσμών της Δημοκρατίας.

Το πιο ανησυχητικό απ’ όλα είναι ότι η οργανωμένη πολιτεία παρακολουθεί αμήχανη (;), αναποφάσιστη (;), ανίκανη (;) να αντιδράσει σ