Το πικρό μάθημα του καλοκαιριού

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

Στη ζωή υπάρχουνμαθήματα που γρήγορα τα λησμονούμε.Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να επανερχόμαστεξανά και ξανά στο συγκεκριμένο ζήτημακαι κάθε φορά με περισσότερη λύπη καιμελαγχολία. Ένα από τα μαθήματααυτά είναι η "ραστώνη" του καλοκαιριού,ο τρόπος δηλαδή με τον οποίο αξιοποιούμετο χρόνο μας και, κυρίως, η "πτώση"των ρυθμών ζωής.

Θες η ίδια η εποχή,το καλοκαίρι,

θες οι παραδόσεις, θες οκαιρός, μα αυτοί οι 3 μήνες "επιβάλλουν"τρόπο τινά μια αλλαγή στη συμπεριφορά,μια επιβράδυνση των ταχυτήτων, μιαεντελώς διαφορετική θεώρηση της ζωήςκαι των πραγμάτων.

Αν θα θέλαμε νασυνοψίσουμε με δύο λέξεις αυτό το θερινόμάθημα, θα επιλέγαμε τις λέξεις "διεύρυνσητου ρεμβασμού". Είναι η ευλογημένηεκείνη κατάσταση όπου ο άνθρωπος κάνειμερικά βήματα προς τα πίσω, προκειμένουνα δει και θα θαυμάσει από μακριά τημεγάλη εικόνα της ζωής, στην οποία αυτόςείναι μια μικρή, απλή κουκίδα.

Η πολυτέλεια αυτήτου ρεμβασμού τον ωθεί σε αναστοχασμούς,αναθεωρήσεις και αναπρογραμματισμούςγια τη ζωή του, πράγματα που συνήθωςλησμονεί με τα πρωτοβρόχια του φθινοπώρουκαι τη βίαιη επανένταξη στους φρενήρειςρυθμούς της βιωτής.

Ωστόσο, το μικρόεκείνο διάστημα που παραδίδεται στηρέμβη και την αναπόληση, έχει ιαματικήεπίδραση στον ήδη βεβαρημένο από τιςδυσκολίες της ζωής ψυχισμό του. Είναιένα σύντομο διάλειμμα, ικανό όμως ναβοηθήσει τον άνθρωπο να ανταπεξέλθεισε αναποδιές και δυσκολίες του υπόλοιπουχρόνου.

Εξ ου και αυτή ημανιακή διάθεση όλων μας όσο πλησιάζειο χρόνος των διακοπών ή των "μπάνιωντου λαού", όπως καθιερώθηκε κατά τηνΓ' ελληνική δημοκρατία. Γνωρίζουμε καλά,πως το διάλειμμα αυτό, όσο περιορισμένοκι αν είναι, θα μας βοηθήσει νασυγκεντρώσουμε δυνάμεις για το χειμώναπου έρχεται. Το κλίμα προφανώς διαδραματίζειτο δικό του σημαντικό ρόλο και ιδιαίτερατο φως, αυτό το φως για το οποίο έχουνγραφτεί τόσα και τόσα από φιλοσόφους,ποιητές, ζωγράφους.

Το μικρό, σύντομομα και πικρό μάθημα του ρεμβασμού μέσαστο καλοκαίρι, επαναλαμβάνεται κάθεχρόνο με την ίδια σχεδόν θρησκευτικήευλάβεια, την ίδια προσήλωση, την ίδιααπόλαυση.

Μοιραία τοδιάλειμμα αυτό τελειώνει με την έλευσητου φθινοπώρου και την επιστροφή στιςκαθημερινές μονότονα επαναλαμβανόμενεςδραστηριότητες. Το μόνο που απομένει,είναι η νοσταλγία ανάμεικτη με τηνπροσδοκία. Νοσταλγία γι' αυτό που πέρασεαλλά και προσδοκία γι' αυτό που θαξανάρθει.