Το πικρό μάθημα του 2013

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

Φεύγοντας το 2013 αφήνει μια πικρή γεύση. Έχοντας διαψεύσει άπειρες προβλέψεις μα και ελπίδες, η χρονιά αυτή θα μείνει στην ιστορία ως η χρονιά ήττας του διαλόγου, της κοινής λογικής και της κανονικότητας. Επί 12 μήνες, το πολιτικό κατεστημένο της χώρας, αλλά και ένα πολύ μεγάλο τμήμα του πληθυσμού αρνήθηκαν και συνεχίζουν να αρνούνται κάθε έννοια συζήτησης, διαλόγου, νηφαλιότητας και ψυχραιμίας. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο δημόσιος διάλογος στη χώρα διεξάγεται μόνο επί ενός και μόνο ζητήματος: το μνημόνιο

έφερε την κρίση ή η κρίση το μνημόνιο. Είναι δε εξοργιστικό το γεγονός ότι κανείς δε θέλει να συζητήσει για τα αίτια που οδήγησαν τον τόπο σε τούτη την περιπέτεια που τελειωμό δεν έχει.

Στο δωδεκάμηνο που πέρασε είναι αλήθεια ότι οι φωνές που καλούσαν σε νηφάλια συζήτηση της παρούσας κατάστασης αλλά και των προοπτικών της χώρας, ηττήθηκαν κατά κράτος από τις άναρθρες κραυγές όλων εκείνων που ακόμη πιστεύουν πως με ένα νόμο και ένα άρθρο η ζωή θα επιστρέψει στα επίπεδα και τις συνήθειες του 2008. Παράλληλα, η κοινωνία βιώνει μια ανώμαλη κατάσταση όπου στις αυθαιρεσίες της εξουσίας δεν υπάρχει η αντιπαράθεση με όπλο τη νομιμότητα και τη κανονικότητα, αλλά οι φαιδρές υποσχέσεις ενός επί της Γης παραδείσου, ο οποίος θα επιβληθεί νομοθετικά στην περίπτωση αλλαγής του κυβερνητικού σχήματος.

Κακομαθημένα παιδιά της ιστορίας, χαρακτήρισε πρόσφατα έγκριτος ιστορικός τους νεοέλληνες, οι οποίοι θεωρούν πως για όλα φταίνε οι άλλοι και ποτέ οι ίδιοι, ενώ πιστεύουν πως ο κόσμος του χρωστάει, επειδή κάποτε, οι μακρινοί τους πρόγονοι ανακάλυψαν συζητώντας διαλογικά, την έννοια του μέτρου και της προόδου.

Φέτος οι πολίτες παρακολούθησαν έκπληκτοι μια επικοινωνιακή καταιγίδα, με αψιμαχίες, μάχες, συγκρούσεις. Τα δύο στρατόπεδα, της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με μηχανισμούς ζηλευτούς ως προς την οργάνωση, τη ταχύτητα και τη δύναμη πυρός, αντάλλασσαν σε καθημερινή βάση πυρά για ψύλλου πήδημα. Οι μεν για να μας πείσουν ότι πράττουν καλώς, οι δε για να πείσουν ότι θα πράξουν καλύτερα. Το γνωστό ανέκδοτο με το βεζύρη που ήθελε να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη, για να κυβερνήσει όχι μια χώρα, αλλά τον ερειπιώνα της. Μαθητευόμενοι μάγοι οι δε, μεταξεταστέοι θαυματοποιοί οι δε.

Στο μεταξύ, ούτε οι μεν ούτε οι δε, έχουν συγκεκριμένο σχέδιο εξόδου από αυτή την κατάσταση. Κοκορομαχίες και σκιαμαχίες περί όνου σκιάς ή κουβέντα να γίνεται. Στην πραγματικότητα και οι δύο αποτελούν μέρος του προβλήματος και όχι τη λύση του.

Με βαριά καρδιά και δυσοίωνες σκέψεις, αποχαιρετούμε το 2013, τη χρονιά που αποτύχαμε να μάθουμε να συζητάμε και να αναζητάμε λύσεις. Η αισιοδοξία δεν περισσεύει για τη χρονιά που έρχεται. Η μακροχρόνια απουσία παραδόσεων διαλόγου και νηφάλιας συζήτησης δεν μπορεί να ξεπεραστεί εκ θαύματος. Εξάλλου στον τόπο αυτό κάθε θαύμα κρατάει ημέρες τρεις.