Το κρατίδιο της ανομίας

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

Υπάρχουν θύλακες ανομίας, όπου το ελληνικό κράτος, σε όλες του τις υποστάσεις απουσιάζει, κυρίως όμως δεν μπορεί να επιβάλει τη νομιμότητα. Πολύ χειρότερα, υπάρχουν θύλακες ανομίας, όπου τα εντεταλμένα όργανα της πολιτείας δεν εισέρχονται και οι λόγοι για αυτό το φαινόμενο παραμένουν άγνωστοι στους πολίτες.

Οι θύλακες αυτοί της ανομίας είναι η πιο ανάγλυφη και γλαφυρή απόδειξη της κατάρρευσης του κρατικού μηχανισμού, της παντελούς απουσίας ασφάλειας για τους κατοίκους, της παντοκρατορίας του εγκλήματος.

Σε απόσταση 200 μέτρων από την πλατεία

Ομονοίας, υπάρχει μια περιοχή, παλαιότερα κόσμημα της πόλης και σήμερα χωματερή ψυχών και αποθετήριο κορμιών με ημερομηνία λήξης.

Στην περιοχή αυτή υπάρχει μερικές εκατοντάδες παράνομοι οίκοι ανοχής. Ο Δήμος Αθηναίων πραγματοποιεί ελέγχους, τους κλείνει και οι ιδιοκτήτες τους, τούς ξανανοίγουν μόλις απομακρυνθούν τα κλιμάκια ελέγχου, παραβιάζοντας τις ταινίες με τις οποίες σφραγίστηκαν οι πόρτες. Οι αρμοδιότητες του Δήμου σταματούν στον έλεγχο και στο σφράγισμα, δυνατότητες επιβολής όμως δεν έχει. Το έγκλημα θριαμβεύει και οι κάτοικοι φοβισμένοι παραδίδονται στη μουδιασμένη τους αδράνεια. Υπήρξε μάλιστα περίπτωση, όπου οι ιδιοκτήτες ενός οίκου ανοχής, άνοιξαν τρύπα στον τοίχο κι έφτιαξαν νέα πόρτα δίπλα στην παλιά, προσαρμόζοντας μια εξωτερική σιδερένια σκάλα για την είσοδο των πελατών. Η αποθέωση της εφευρετικότητας.

Στην ίδια περιοχή, υπάρχουν ολόκληρα καζίνο ξένων συμφερόντων, τα οποία καταλαμβάνουν ολόκληρα κτίρια, φυλάσσονται με εξελιγμένα συστήματα ηλεκτρονικής παρακολούθησης και τους σχετικούς «φουσκωτούς». Η διεθνής του εγκλήματος έχει απλώσει τα πλοκάμια της με οίκους ανοχής, παράνομο τζόγο, κλεπταποδόχους και όλο αυτό το συρφετό της ανομίας.

Λίγους δρόμους πιο πέρα από το μεγάλο καζίνο λειτουργεί παράνομο φαρμακείο, το οποίο πουλά φάρμακα μη πιστοποιημένα από τον ΕΟΦ, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή των δυστυχισμένων ασθενών.

Σε όλη την περιοχή υπάρχουν διάσπαρτα καταστήματα όπου πωλούν και αγοράζουν μεταχειρισμένα κινητά τηλέφωνα, φορητούς υπολογιστές, ηχητική συστήματα αυτοκινήτων. Η κλεπταποδοχή οργιάζει, αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτό.

Η αστυνομία περιορίζεται σε τακτικούς είναι αλήθεια ελέγχους των στοιχείων των περαστικών. Παρεμβαίνει και σε περιπτώσεις συγκρούσεων μεταξύ συμμοριών για τον έλεγχο των ζωνών επιρροής που έχουν καθορίσει. Μέχρις εκεί όμως.

Ο Δήμος πλένει καθημερινά τους δρόμους. Ελάχιστη ώρα αργότερα, τα στίφη των τοξικοεξαρτημένων που έρχονται να προμηθευτούν τη δόση τους, έχουν μετατρέψει την περιοχή σε έναν απέραντο σκουπιδότοπο με ιδιαίτερα μολυσμένα απόβλητα, μεταχειρισμένες σύριγγες γεμάτες αίματα, βελόνες στο κατάστρωμα των οδών. Η διάβαση των πεζών είναι αδύνατη. Στην περιοχή όμως λειτουργούν δημοτικά σχολεία και τα παιδάκια είναι υποχρεωμένα να διασχίζουν αυτούς τους δρόμους καθημερινά.

Διάφοροι φιλανθρωπικοί οργανισμοί, με κλιμάκια τους, επισκέπτονται την περιοχή και μοιράζουν είτε πακέτα με σύνεργα μίας χρήσης ναρκωτικών είτε προσφέρουν γεύματα σε όσους δυστυχισμένους ξέμειναν στην περιοχή το βράδυ. Οι κάτοικοι πολλών σπιτιών, κυρίως πολυκατοικιών, έχουν τοποθετήσει κάγκελα στην είσοδο, προκειμένου να αποτρέψουν τη μόνιμη εγκατάσταση άστεγων τοξικοεξαρτημένων.

Απλές παρεμβάσεις μηδενικού δημοσιοοικονομικού κόστους που θα μπορούσαν να ληφθούν για τη βελτίωση της κατάστασης, άγνωστο γιατί δε συζητούνται καθόλου.

-Το οριστικό κλείσιμο των οίκων ανοχής

-Η δημιουργία ενός «πάρκου με βελόνες» στα πρότυπα των προηγμένων χωρών

-Η καταγραφή των εγκαταλελειμένων σπιτών, το κλείσιμο των θυρών και των παραθύρων τους με έξοδα των ιδιοκτητών ή των κληρονόμων τους, ώστε να μην υπάρχουν υγειονομικές βόμβες στο κέντρο της Αθήνας

-Η επιβολή του νόμου σε κάθε είδους παράνομης δραστηριότητα, από την κλεπταποδοχή και τα καζίνο, μέχρι τα παράνομα φαρμακεία και τους παράνομους γιατρούς.

Μπορεί η κατάσταση αυτή να αλλάξει; Είναι το ερώτημα που τίθεται. Αν ρωτήσετε τους κατοίκους της περιοχής, η απάντηση θα είναι αρνητική. Χόρτασαν από υποσχέσεις και είναι βαθιά απογοητευμένοι από την κατάσταση που επικρατεί. Ωστόσο, είναι θέμα επιβίωσης της ίδιας της δημοκρατικής πολιτείας. Όπου οι θεσμοί δε λειτουργούν, ανθίζει το έγκλημα. Όπου ανθίζει το έγκλημα, μαραζώνει η Δημοκρατία. Τόσο απλά.