Στην πασαρέλα των ευρωψηφοδελτίων

του Βασίλη Πάικου

Δεν θέλεις να ξέρεις ποιους θα στείλουμε στο Ευρωκοινοβούλιο αυτή τη φορά. Πραγματικά δεν θέλεις να ξέρεις. Θα μελαγχολήσεις άχρι θανάτου. Ο Αντώνης Σαμαράς και ο Βαγγέλης Βενιζέλος φρόντισαν γι αυτό. Όταν εισήγαγαν τον σταυρό προτίμησης στο παρά πέντε. Τρεις μόλις μήνες πριν από την κάλπη. Τον σταυρό προτίμησης με σύστημα απλής αναλογικής σε ενιαία περιφέρεια. Με όλη τη Χώρα δηλαδή, μία και μόνη εκλογική περιφέρεια.

Όπου, φυσικώ τω λόγω, τον κύριο, αν όχι τον μοναδικό ρόλο ως προς την επιλογή των ευρωβουλευτών θα παίξει η αναγνωρισιμότητα και η δημοφιλία. Η με όποιον τρόπο αναγνωρισιμότητα και δημοφιλία. Συνήθως με τον ευτελέστερο...

Ο συνταγματικός νομοθέτης σοφά προέβλεψε, κατά την αναθεώρηση του2001, να μην μπορεί να ισχύει άμεσα, αλλά στις μεθεπόμενες εκλογές, οποιοδήποτε νέο εκλογικό σύστημα ψηφίζεται στη Βουλή. Εκτός κι αν εξασφαλίσει τα δύο τρίτα της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Προκειμένου να διορθωθεί έτσι πολιτική ασχημία δεκαετιών. Σύμφωνα με την οποία η εκάστοτε κοινοβουλευτική πλειοψηφία προσάρμοζε, παραμονές των εκλογών, το σύστημα στα μέτρα της. Στήνοντας δηλαδή συστήματα, καλπονοθευτικά στην πλειονότητά τους, τα οποία εκτιμούσε πως την βολεύουν. Αλλά, βλέπεις, η συγκεκριμένη συνταγματική ρήτρα δεν περιλαμβάνει και τις ευρωεκλογές. Κι έτσι οι δύο συγκυβερνώντες αρχηγοί, εντελώς μόνοι, δίχως την παραμικρή διαβούλευση με τον οποιονδήποτε, αποφάσισαν να κάνουν τα δικά τους. Περιφρονώντας ακόμη και την κοινή λογική.

Παρουσιάζοντας μάλιστα τη σχετική ρύθμιση ως παραχώρηση υπέρ της Δημοκρατίας και των δικαιωμάτων του πολίτη-εκλογέα. Είναι χαρακτηριστικό, και ασφαλώς αποκαλυπτικό των ύποπτων προθέσεων, το γεγονός πως η επικεφαλής της ευρωκοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ, η πρώην Υπουργός Μαριέττα Γιαννάκου, αποδοκίμασε με αυστηρότητα τη μεθόδευση. Και αρνήθηκε τη συμμετοχή της στο νέο ευρωψηφοδέλτιο του κόμματός της.

Ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος όλ' αυτά, οι ίδιοι που σκαρφίστηκαν και την μετάθεση των ευρωεκλογών για τη δεύτερη Κυριακή των αυτοδιοικητικών εκλογών. Πριμοδοτώντας έτσι, εν πλήρει επιγνώσει, την αποχή. Δεδομένου ότι πάντοτε η δεύτερη Κυριακή έχει πολύ μικρότερη προσέλευση. Και με δεδομένο το περιορισμένο ενδιαφέρον στις περιπτώσεις που θα έχουν εκλεγεί τοπικοί άρχοντες με την πρώτη. Ή στις περιπτώσεις που θα έχουν αποκλειστεί από τον δεύτερο γύρο υποψήφιοι της προτίμησης κατηγοριών πολιτών. Ήξεραν πολύ καλά λοιπόν τι έκαναν και γιατί το έκαναν οι δύο ηγέτες του συγκεκριμένου κυβερνητικού συνεταιρισμού. Εκείνοι που καταφανώς φοβούνται τη μεγάλη συμμετοχή, εκείνοι που φοβούνται τους πολίτες...

Όσο για τον σταυρό προτίμησης, τις πρώτες συνέπειες της ιδέας τις βλέπουμε ήδη. Πλημυρίζουν τα ευρωψηφοδέλτια με αστέρες της ευτελούς αναγνωρισιμότητας που λέγαμε. Της καθολικής παρ' όλ' αυτά αναγνωρισιμότητας, δίχως την παραμικρή πολιτική σκευή. Οι οποίοι, κατά πάσαν πρόβλεψη, θα θριαμβεύσουν. Έτσι ώστε δεν φαίνεται πολύ πιθανό να έχουν τύχη άνθρωποι σοβαροί ειδικών προσόντων, γνήσιοι εκφραστές κοινωνικών χώρων και κοινωνικών προβλημάτων, εκπρόσωποι, άνθρωποι των οποίων η παρουσία στα ψηφοδέλτια σημαίνει κάτι βρ' αδερφέ.

Αυτές που σήμερα βλέπουμε είναι οι πρώτες συνέπειες του σταυρού. Τις δεύτερες, τις οριστικές, θα τις δούμε την Κυριακή των εκλογών το βράδυ. Και θα τρίβουμε τα μάτια μας...