Στη δικαιοσύνη οικογένειες με βρέφη που είχαν κλαπεί

Οικογένειες των απαχθέντων βρεφών κατά τη διάρκεια της φρανκικής περιόδου αλλά και των χρόνων που ακολούθησαν προσέφυγαν σήμερα στην ισπανική δικαιοσύνη, αξιώνοντας να ξεκινήσουν έρευνες για πάνω από 1.400 καταγγελθείσες υποθέσεις.

Τρεις οργανώσεις θυμάτων κατέθεσαν αίτημα υπογεγραμμένο από 90.000 πρόσωπα στον Γενικό Εισαγγελέα του κράτους, ζητώντας να μην αρχειοθετούνται εφεξής οι καταγγελίες και να ανοίξουν οι ήδη κλειστές υποθέσεις.

Σύμφωνα με τις ίδιες οργανώσεις πάνω από 1.400 υποθέσεις που θεωρείται πως αφορούν την κλοπή βρεφών έχουν καταγγελθεί στις δικαστικές αρχές εδώ και

έναν χρόνο, όμως στο μεγαλύτερο μέρος τους έχουν τεθεί στο αρχείο.

«Οι αρχές εξακολουθούν να επιτρέπουν την αρχειοθέτηση των καταγγελιών μας χωρίς να δοθεί συνέχεια, και σε ορισμένες περιπτώσεις χωρίς να προηγηθεί επισταμένη έρευνα», τόνισε η Σολεδάδ Ντελγάδο, εκπρόσωπος των διαδηλωτών που συγκεντρώθηκαν έξω από την εισαγγελία.

«Φυσικά και γνωρίζουμε ότι τίποτε δεν μπορεί να αποζημιώσει τους γονείς που δεν έσωσαν να δουν το παιδί τους, τους εφήβους που δεν μπόρεσαν να μεγαλώσουν με τη συντροφιά ενός αδελφού, η όσους οργάνωσαν τη ζωή τους πάνω σε μία άλλη ταυτότητα, πάνω σε ένα ψέμα. Ωστόσο οφείλουμε να μάθουμε τουλάχιστον την αλήθεια», πρόσθεσε η ίδια.

Η οργάνωση Anadir, μία από τις τρεις που υπογράφουν το αίτημα και η οποία εκπροσωπεί τα θύματα του αήθους αυτού εμπορίου βρεφών, εκτιμά πως 300.000 μωρά ενδέχεται να κλάπηκαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Φράνκο (1936-75) έως και τα χρόνια της δεκαετίας του 1980.

Υπό το καθεστώς Φράνκο τα βρέφη αποσπάσθηκαν από τις δημοκρατικών φρονημάτων μητέρες τους και θέτονταν υπό την επίβλεψη του κράτους εάν κρινόταν πως διακυβευόταν η «ηθική διαπαιδαγώγησή τους».

Οι μητέρες ενημερώνονταν πως το μωρό τους πέθανε στη γέννα και τα παιδιά κατόπιν πωλούνταν σε άτεκνες οικογένειες. Συχνά οι ταυτότητες των παιδιών πλαστογραφούνταν και παρουσιάζονταν σαν βιολογικά παιδιά στο οικογενειακό βιβλιάριο των νέων τους οικογενειών.

Μέχρι το 1987 στην Ισπανία δεν υπήρχε καμία ειδική νομοθεσία που να ρυθμίζει τις υιοθεσίες, επιτρέποντας την άνθηση ενός πραγματικού εμπορίου βρεφών.