Σε μια «κανονική» Χώρα…

του Βασίλη Πάικου

Κουβέντα δεν βρήκε να πει, για τις περί τον Μπαλτάκο αποκαλύψεις, η Κυβέρνηση. Ούτε μισή κουβέντα, έτσι για τα μάτια. Τίποτα, τσιμουδιά. Για τις αποκαλύψεις της «Εφημερίδας των Συντακτών», σύμφωνα με τις οποίες, ο Μπαλτάκος ως Γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου, βρισκόταν σε ανοιχτή γραμμή με τη Χρυσή Αυγή. Και καθοδηγούσε τους βουλευτές της για την ψήφο τους στη Βουλή. Όπου, εκτός των άλλων, τους συνιστούσε

Αποκαλύψεις, τις οποίες παραδέχτηκε, έμπλεος υπερηφανείας, και ο ίδιος ο δράστης. Ο Παναγιώτης Μπαλτάκος όλ' αυτά, ο πιο στενός, ο πιο πιστός, ο πιο σταθερός συνεργάτης του Αντώνη Σαμαρά, για χρόνια και χρόνια. Ε λοιπόν θα πρέπει να είναι κανείς αθεράπευτα αφελής, για να πιστέψει ότι τα σχετικά συνέβαιναν εν αγνοία του Πρωθυπουργού. Ο οποίος Πρωθυπουργός ή ο εκπρόσωπός του δεν θεώρησαν ότι χρωστούν μια εξήγηση, την όποια. Σου λέει, που θα πάει, θα το πάρει το ποτάμι, θα ξεχαστεί. Εννοείται πως και τα μεγάλα κανάλια υποβάθμισαν τραγικά το θέμα. Την επομένη το είχαν κιόλας ξεχάσει.

Σε μια σοβαρή, σε μια «κανονική» Χώρα, από την υπόθεση Μπαλτάκου, θα είχε κλονιστεί συθέμελα η Κυβέρνηση, μπορεί και να είχε πέσει...

*Κουβέντα δεν βρήκε να πει, για τις φοβερές καταγγελίες του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρου Ρακιντζή, η Κυβέρνηση. Τις καταγγελίες σύμφωνα με τις οποίες οι ισχυροί, οι «επώνυμοι» βρίσκονται σ' ένα είδος δικαστικής «ασυλίας» σ' αυτό τον τόπο. Η δικαιοσύνη δυσκολεύεται να τους αγγίξει, ο ίδιος ο επιθεωρητής, συναντά τείχος αδιαπέραστο. Συχνά η ατιμωρησία τους είναι νομοθετημένη. Με ευθύνη εκείνων που άσκησαν και που ασκούν εξουσία, φυσικά. Ε λοιπόν, ούτε ο Λέανδρος Ρακιντζής ούτε οι πολίτες, ως αποδέκτες των καταγγελιών, αξιώθηκαν απαντήσεως από την Κυβέρνηση. Ούτε κουβέντα, τίποτα. Εννοείται πως και τα μεγάλα κανάλια ούτε που καταδέχτηκαν ν' ασχοληθούν με το θέμα. Θάλεγε ίσως κανείς, ότι μυγιάζονται.

Σε μια σοβαρή, σε μια «κανονική» Χώρα, μετά τις καταγγελίες Ρακιντζή, θα είχε κλονιστεί συθέμελα η Κυβέρνηση. Μπορεί και να είχε πέσει...

*Κουβέντα δεν βρήκε να πει η Κυβέρνηση, για τη στάση της στην πρόσφατη συνέλευση του ΟΗΕ. Εκεί όπου, σε ψηφοφορία για την προστασία των υπερχρεωμένων χωρών του κόσμου, η Ελλάδα απείχε. Απείχε η υπερχρεωμένη Ελλάδα σε ψηφοφορία για την προστασία των υπερχρεωμένων Χωρών του κόσμου. Εξωπραγματικό; Τερατώδες; Ανήκουστο; Ίσως. Όμως, βλέπετε, στην ίδια ψηφοφορία η Γερμανία ψήφισε κατά. Οπότε ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, το τελευταίο που θα ήθελαν, είναι να χαλάσουν την καρδιά της κ. Μέρκελ. Και βέβαια η Κυβέρνηση, το Υπουργείο των Εξωτερικών, κάποιος τέλος πάντων, δεν βρήκε να πει κουβέντα, να δικαιολογήσει, να εξηγήσει, τίποτα. Εννοείται πως και τα μεγάλα κανάλια ουδόλως συγκινήθηκαν με το θέμα.

Σε μια σοβαρή, σε μια «κανονική» Χώρα, το γεγονός θα είχε κλονίσει την Κυβέρνηση. Τουλάχιστον...

*Κουβέντα δεν βρήκε να πει η Κυβέρνηση, όταν έγινε γνωστό πως ο γερμανός Υφυπουργός Εργασίας Χανς Γιοαχίμ Φούχτελ απέστειλε επιστολή στους έλληνες δημάρχους, ζητώντας τους να τον ενημερώσουν για τα περιουσιακά στοιχεία, για τις επιχειρήσεις, για τους εργαζόμενους των δήμων τους, για τη διαχείριση των απορριμμάτων, για τα πάντα τέλος πάντων. Έτσι λοιπόν ο φον Φούχτελ, απ' ευθείας, χωρίς την μεσολάβηση, ούτε καν την ενημέρωση της ελληνικής Κυβέρνησης. Η οποία Κυβέρνηση με τον τρόπο της, δια της σιωπής της, δηλώνει αναρμόδια για ό,τι συμβαίνει στον τόπο. Ο κ. Φούχτελ, βλέπετε, ως τοποτηρητής της «μεγάλης», βρίσκεται υπεράνω της Κυβέρνησης, της Βουλής, των νόμων, των θεσμών, των πάντων. Εννοείται ότι και τα μεγάλα κανάλια ουδόλως συγκινήθηκαν από το γεγονός.

Σε μια σοβαρή, σε μια «κανονική» Χώρα, το θέμα θα είχε κλονίσει την Κυβέρνηση. Τουλάχιστον...

*Κουβέντα δεν βρήκε να πει η Κυβέρνηση, να εξηγήσει, να διορθώσει, να ζητήσει συγνώμη, όταν πρώτος ο Πρωθυπουργός, «προέβλεψε» ότι θ' αδειάσουν τα ταμεία των τραπεζών, έτσι κι έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στα πράματα. Δίνοντας έτσι το σύνθημα στον Άδωνι να το πάει το πράμα ένα βήμα παραπέρα. Να πει ότι κι ο ίδιος σκοπεύει να βγάλει έξω τα λεφτά του. Και βέβαια το όλο θέμα επικεντρώθηκε επικοινωνιακά στον Άδωνι. Ο Σαμαράς έμεινε στο απυρόβλητο. Ούτε ο κεντρικός τραπεζίτης Γιάννης Στουρνάρας, ούτε εκπρόσωπος κάποιας από τις συστημικές τράπεζες, ούτε η Δικαιοσύνη αντέδρασαν κατ' ελάχιστο. Παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε μπροστά σε καραμπινάτη περίπτωση πρόκλησης πανικού. Εννοείται πως και τα μεγάλα κανάλια, με τον Άδωνι ασχολήθηκαν. Με τον Σαμαρά, ούτε όσο πατάει η γάτα.

Σε μια σοβαρή, σε μια «κανονική» Χώρα, το γεγονός θα είχε κλονίσει την Κυβέρνηση. Μπορεί και να την είχε ρίξει...

Πρόκειται για κάποια μόνο από τα, πολύ τελευταίας εσοδείας, επεισόδια, από κείνα που χαρακτηρίζουν τον δημόσιο βίο μας. Και πρόκειται επίσης για την θηριώδη αδιαφορία της Κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, απέναντι στις ευαισθησίες των πολιτών, απέναντι στο φιλότιμό του.

Ε λοιπόν, δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να απαλλαγούμε από το ΔΝΤ, όπως φαντασιώνονται ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος. Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να ξαναβγούμε στις αγορές. Να ξαναγίνουμε όμως «κανονική» Χώρα, πολύ δύσκολο. Πάρα πολύ δύσκολο...