Παρασκηνιακό "μπρα ντε φερ" και κόντρες κορυφής για ΔΕΠΑ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: 13:38

Του Χάρη Φλουδόπουλου

Έφτασαν τελικώς, σύμφωνα με πληροφορίες, στους συμμετέχοντες του διαγωνισμού για τη ΔΕΠΑ τα τεύχη δημοπράτησης, στα οποία ξεκαθαρίζει το τοπίο σε σχέση με τους όρους των επιτρεπόμενων συνεργασιών. Επί της ουσίας, η επιλογή που έγινε ήταν να μην υπάρξουν παρεκκλίσεις από το τυπικό της διαδικασίας και επομένως να επιτραπούν μόνο οι συνεργασίες μεταξύ των εταιρειών της short list (5 σχήματα, έξι εταιρείες) και των εταιρειών που μετείχαν στην πρώτη φάση της εκδήλωσης ενδιαφέροντος (8 εταιρείες).

Πάντως για το θέμα των όρων των επιτρεπόμενων συνεργασιών, εξελίχθηκε μια παρασκηνιακή «κόντρα κορυφής» με ευρύτερες διαστάσεις.

Στο επίκεντρο της βρέθηκε το περίφημο «άνοιγμα» του διαγωνισμού και σε νέους παίκτες. Από την πλευρά του ΤΑΙΠΕΔ υποστηρίχθηκε η άποψη (που τελικώς φαίνεται να επικρατεί) ότι ο διαγωνισμός δεν μπορεί να «ανοίξει» περαιτέρω, πέραν των τυπικών προβλέψεων που υπάρχουν στους αρχικούς όρους: δηλαδή δεν μπορεί να επιτραπεί στην παρούσα φάση η είσοδος νέων παικτών και οι συνεργασίες που μπορούν να γίνουν αφορούν μόνο μεταξύ των εταιρειών της short list και των 8 εταιρειών που δεν κατέθεσαν προσφορές στα επόμενα στάδια του διαγωνισμού παρότι είχαν συμμετάσχει στην πρώτη φάση.

Στον αντίποδα, εκδηλώθηκε έντονος σκεπτικισμός στα κυβερνητικά κλιμάκια για το γεγονός ότι ο διαγωνισμός ξεκίνησε σε μια περίοδο που δεν είχε ξεκαθαρίσει το μέλλον της χώρας και η παραμονή της ή όχι στην ευρωζώνη. Πλέον η «ορατότητα» γύρω από τις προοπτικές της χώρας είναι καλύτερη και το λεγόμενο country risk έχει μειωθεί με αποτέλεσμα πληροφορίες να αναφέρουν ότι υπάρχει απτό ενδιαφέρον και από άλλους παίκτες. Ως εκ τούτου εκτιμήθηκε ότι θα έπρεπε να αξιοποιηθεί αυτή η κινητικότητα και ο διαγωνισμός να «ανοίξει» περαιτέρω και να μεγιστοποιηθούν τα οφέλη από την πώληση τόσο σε επίπεδο τιμήματος όσο και κυρίως σε επίπεδο εξυπηρέτησης των εθνικών στρατηγικών στόχων στον τομέα της ενέργειας.

Διεθνείς πιέσεις

Στο πλαίσιο αυτό πάντως φαίνεται να εντείνονται οι εκατέρωθεν πιέσεις: από την πλευρά της Ρωσίας υποστηρίζονται ένθερμα οι δύο υποψηφιότητες από τις εταιρείες Sintez και Gazprom, οι οποίες μάλιστα κατά τη διαδικασία υποβολής των μη δεσμευτικών προσφορών, προσέφεραν υψηλά τιμήματα και προβάλουν ως «φαβορί» στη διαδικασία. Το τελευταίο διάστημα πάντως γίνεται όλο και περισσότερο φανερό ότι επί της ουσίας οι δύο προσφορές δείχνουν να είναι περισσότερο «αλληλοσυμπληρωματικές» και λιγότερο ανταγωνιστικές μεταξύ τους.

Στον αντίποδα, εκφράζονται έντονες ανησυχίες από την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και τις ΗΠΑ με το επιχείρημα ότι η χώρα μας οδηγείται σε πλήρη ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία. Και εδώ ίσως προκύψει ένα πιθανό πρόβλημα, εφόσον τελικώς ο διαγωνισμός κατακυρωθεί πχ στη ρωσική Gazprom, καθώς η πώληση θα πρέπει να λάβει μια σειρά από ρυθμιστικές εγκρίσεις από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και συγκεκριμένα από την Επιτροπή Ενέργειας (DGENER).

Σε κάθε περίπτωση, η θέση της ελληνικής κυβέρνησης είναι εξαιρετικά λεπτή, καθώς αφενός μεν δεν επιθυμεί να έρθει σε ρήξη με τη Μόσχα αφετέρου δε έχει διαμηνύσει ότι στις αποκρατικοποιήσεις του ενεργειακού τομέα θα ληφθεί υπόψη εκτός από το προσφερόμενο τίμημα και η γενικότερη εθνική ενεργειακή στρατηγική. Αυτή περιλαμβάνει κριτήρια όπως η ενεργειακή ασφάλεια, η διαφοροποίηση των πηγών προμήθειας και η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας (με τη διασφάλιση ικανοποιητικών τιμών για τα ενεργειακά προϊόντα). Και γίνεται αντιληπτό ότι αυτή η στρατηγική θα εξυπηρετηθεί καλύτερα εφόσον στην τελική φάση της διαδικασίας δώσουν το παρών ισχυρές συμμαχίες. Από την πλευρά του ταμείου τέλος, δίνεται και η διάσταση ότι το ΤΑΙΠΕΔ έχει ως αρμοδιότητα να φέρει σε πέρας την αποκρατικοποίηση και όχι να ασκεί πολιτική.