«Όταν σταματάς να ελπίζεις είσαι νεκρός»

Συγκλονιστικές ιστορίες καταγράφει η έρευνα του Αθήνα 9.84 για τους άστεγους της πρωτεύουσας, που παρουσιάζεται έως και αύριο στην εκπομπή «Αθήνα Σήμερα» με τη Νόνη Καραγιάννη. Ο δήμος Αθηναίων θέτει σε εφαρμογή σχέδιο προστασίας των αστέγων από σήμερα και για όσο διάστημα διαρκέσει η κακοκαιρία. Ανοιχτοί θα παραμείνουν: ο Πολιτιστικός Χώρος 4ης Δημοτικής Κοινότητας, Λένορμαν και Αλεξανδρείας, η Λέσχη Φιλίας, στην οδό Αγίου Μελετίου και Ξεναγόρα 6, η Λέσχη Φιλίας, Κίου 5, στην Κυψέλη, καθώς και το Κλειστό Γυμναστήριο του Ρουφ,

Τις ιστορίες αστέγων και τις μαρτυρίες τους συνέλεξαν οι δημοσιογράφοι του Αθήνα 9.84 Καλλιόπη Ασλανίδου, Ελευθερία Κουμάντου και Δέσποινα Μπαρδάκου.

Λεωνίδας: «Είμαι από τη Χίο, δούλευα σαν ελαιοχρωματιστής στην οικοδομή, ώσπου μια μέρα δεν είχε μεροκάματο, έψαξα παντού δουλειά, δεν βρήκα και αναγκάστηκα και βγήκα στα παγκάκια που λένε. Έχω έναν αδερφό, τον οποίο δεν θέλησα εγώ να τον φορτώσω με τα δικά μου τα προβλήματα και αποφάσισα μόνος μου να το τραβήξω αυτό το λούκι. Όταν έγινα και εγώ άστεγος άλλαξα πάρα πολύ λόγω και της κρίσης, που υπάρχει αυτή τη στιγμή. Το να γίνει κανείς άστεγος δεν είναι καθόλου δύσκολο. Όλα σου συμβαίνουν απλό τη μια στιγμή στην άλλη. Στην Κλίμακα έφτασα μέσω κάποιων άλλων φίλων μου -πάλι άστεγων- που μου είπαν ότι υπάρχει και αυτός ο χώρος που προσφέρει φαγητό, μπάνιο... Από την πρώτη στιγμή μου συμπεριφέρθηκαν με πολύ ζεστασιά, με έκαναν σαν να είμαι στο σπίτι. Αν όλα γίνουν όπως πρώτα τι θα αλλάξω; Θα είμαι πιο ανοιχτός σε ανθρώπους που χρειάζονται την βοήθειά μου. Παιδιά πρέπει κάποιος να έρθει στη θέση του άλλου για να τον καταλάβει».

Ηλίας: «Πάω τώρα στα τρία χρόνια  άστεγος, και όταν δεν μπαίνουν σε ένα σπίτι λεφτά μπαίνει η γκρίνια. Και αυτό δεν γίνεται  καλά με τίποτα. Ήμουν οδηγός από το 1985. Έχω βγει και έξω. Μένω κάτω από τη γέφυρα. Ακούς θόρυβο και ανοίγει το μάτι σου. Τρέμει το φυλλοκάρδι σου και λες να ξημερώσει το πρωί, γιατί πολλά γίνονται, πολλά ακούγονται και παραφυλάς και τι ύπνο να κάνεις. Κάποιοι συγνώμη κυνηγούσαν κάποιους κλέφτες και ένας σκόνταψε πάνω μας , σηκώθηκε και έφυγε. Άντε να μην σηκωνόταν, να αρνιόταν να σηκωθεί και να σου έβγαζε κανένα κέρατο, στα καλά καθούμενα και χωρίς να ξέρεις τι σου γίνεται. Σπίτι είχα πριν 4 χρόνια, και οικογένεια και αυτή τη στιγμή, είμαι στη γέφυρα, τρώω από το Δήμο και τι να πεις φοβάσαι, πάρα πολύς ξένος κόσμος, και ελάχιστοι οι καλοί. Η οικογένεια είναι στη Μυτιλήνη, έχω παιδιά, κοντά 4-5 χρόνια χώρια. Πας συζητάς με μάντρες με αυτοκίνητα, με το ένα με το άλλο, δουλειά, σου λέει τα βλέπεις; Κάθονται. Άσε τηλέφωνο, άμα ανοίξει δουλειά θα τα πούμε. Να βρούμε μια δουλίτσα, να πατήσω στα ποδαράκια μου, να πάω στα παιδάκια μου. Άμα σταματήσεις να ελπίζεις, είσαι νεκρός. Όλοι μαζί βοήθεια ο ένας τον άλλο θα κάνουμε δουλειά, ένας ένας θα πάμε...τελίτσα. Δεν το λέω».

Ευστράτιος Παπάνης, καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου: «Υπολογίζεται πως το ποσοστό αστέ