Όταν λογαριάζουμε χωρίς τον ξενοδόχο

Του Γιάννη Παπαγεωργίου

...Επί της ουσίας και ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος, η επόμενη μέρα στην Ελλάδα ελάχιστα θα διαφέρει από την προηγούμενη, ως προς τις υποχρεώσεις της. Αντιθέτως, θα διαφέρει σε μεγάλο βαθμό ως προς την υπομονή των εταίρων και δανειστών μας, οι οποίοι ήδη δείχνουν έμπρακτα τις προθέσεις τους.

Είναι παραπάνω από βέβαιο ότι το μήνυμα των ελληνικών εκλογικών αποτελεσμάτων της 6ης Μαΐου ελήφθη και αξιολογήθηκε αρμοδίως

τόσο στην Ευρώπη, όσο και στον υπόλοιπο «αναπτυσσόμενο» κόσμο. Δεν είναι καθόλου βέβαιο, όμως, ότι τα ελληνικά κόμματα αποκωδικοποίησαν σωστά το απαντητικό μήνυμα των εταίρων και συμμάχων μας.

Την ώρα που τα ριψοκίνδυνα σενάρια περί μονομερών ενεργειών της Ελλάδας έχουν περιοριστεί χωρίς να έχουν εκλείψει, η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, αλλά και η ΔΗΜΑΡ έχουν προχωρήσει σε πλειοδοσία μεθόδων απεμπλοκής από το μνημόνιο. Η φρασεολογία ποικίλει, αλλά οι εξαγγελίες αντικειμενικά ελάχιστα διαφοροποιούνται πλέον. Έως και σε πλειοδοσία προεκλογικών οικονομικών ελαφρύνσεων προχώρησαν πρόσφατα ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Ως επικρατέστεροι διεκδικητές του bonus των 50 εδρών, εικάζουμε...

Δυστυχώς, για μία ακόμη φορά, κρίσιμα θέματα τίθενται σε λάθος βάση. Γιατί, αν εξαιρέσει κανείς ορισμένες ισχνές αναφορές στην πιθανότητα επιμήκυνσης του χρόνου εφαρμογής των όρων του μνημονίου, κανένας από τους εταίρους και τους δανειστές μας δεν έχει αφήσει ανοικτό παράθυρο επαναδιαπραγμάτευσης. Αντιθέτως, μάλιστα. Σύμφωνα με το σύνολο των δηλώσεών τους, οι... «φίλοι Έλληνες που υφίστανται τα δεινά της λιτότητας και έχουν τη συμπόνια μας» θα πρέπει να προχωρήσουν σε επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων και να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους. Στην καλύτερη για εμάς περίπτωση, υπό τις ευεργετικές επιπτώσεις ενός νέου «σχεδίου Μάρσαλ», το οποίο επιδιώκει σύσσωμος ο Ευρωπαϊκός Νότος, όχι όμως και οι Γερμανοί που θα κληθούν να το πληρώσουν.

Επί της ουσίας και ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος, η επόμενη μέρα στην Ελλάδα ελάχιστα θα διαφέρει από την προηγούμενη, ως προς τις υποχρεώσεις της. Αντιθέτως, θα διαφέρει σε μεγάλο βαθμό ως προς την υπομονή των εταίρων και δανειστών μας, οι οποίοι ήδη δείχνουν έμπρακτα τις προθέσεις τους.
Εκταμίευσαν π.χ. το μέρος της τελευταίας δόσης του δανείου που αφορούσε στο εξωτερικό μας χρέος, παρακρατώντας το 1δισ ευρώ που αντιστοιχούσε σε εσωτερικές υποχρεώσεις της χώρας. Εκβιασμός; Προφανώς. Σίγουρα, όμως, όχι μικρότερος από αυτόν που θεωρούν ότι ενδέχεται να τους κάνει η Ελλάδα.

Κατά συνέπεια, το κρίσιμο ερώτημα που προκύπτει αβίαστα και πρέπει να απαντηθεί ως τις 17 Ιουνίου, είναι ποιος, αν και πώς θα κατορθώσει να τηρήσει τις προεκλογικές του εξαγγελίες. Δυστυχώς για εμάς, ουσιαστική απάντηση μπορεί να έρθει μόνο από το εξωτερικό. Ως στιγμής -και παρά τις δηλώσεις καλών προθέσεων- το μήνυμα προς την Ελλάδα παραμένει σαφές: »Implementation, implementation, implementation»...