Όλα για το «μήνυμα»…

ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΪΚΟΥ

Το, όπως πάντα, ευφυές και ευρηματικό σκίτσο του Ανδρέα Πετρουλάκη στην «Καθημερινή», παρίστανε τον Υπουργό Εξωτερικών Δημήτρη Αβραμόπουλο, ο οποίος εκπροσώπησε την Ελλάδα στην κηδεία της Μάργκαρετ Θάτσερ στο Λονδίνο, να δηλώνει στους δημοσιογράφους: «Σύμφωνα με τις επιθυμίες της εκλιπούσης, η ελληνική Κυβέρνηση προσέφερε, αντί στεφάνου, στη μνήμη της Μάργκαρετ Θάτσερ

Ήταν λίγες μέρες αφ' ότου οι αρχηγοί των κομμάτων που στηρίζουν την Κυβέρνηση, απεδέχθησαν απολύτως τις επιταγές της Τρόικας σχετικά με την -κομψά λεγόμενη- «κινητικότητα» στο δημόσιο. Την απομάκρυνση δηλαδή 4.000 δημοσίων υπαλλήλων φέτος, κι άλλων 11.000 το 2014. Και, φυσικά, ο κ. Τόμσεν και οι παρέα του έβαλαν την υπογραφή τους στην εκταμίευση και αυτής της δόσης. Υπερθεμάτισαν κιόλας, αποδεχόμενοι την πρόσληψη ίσου αριθμού νέων υπαλλήλων, στη θέση των απομακρυνομένων.

Προκύπτει όθεν ευλόγως το ερώτημα. Προς τι η πρεμούρα της Τρόικας, και γιατί κοντέψαμε να κάψουμε ζωντανό στο Σύνταγμα τον έρμο τον Μανιτάκη, αφού όσοι θα βγουν άλλοι τόσοι και θα μπουν; Δεδομένου πως δεν θα υπάρξει δημοσιονομικό όφελος. Γιατί, να πιστέψει κανείς πως οι τροϊκανοί νοιάζονται απλώς για την εξυγίανση, για τη «φρεσκάδα» του ελληνικού δημοσίου, δύσκολο, πολύ δύσκολο. Ως τα τώρα αλλιώς μας έχουν συνηθίσει. Μας έχουν συνηθίσει να μετρούν έσοδα-έξοδα, και πάνω σ' αυτούς τους ισολογισμούς να κάνουν τα παιχνίδια τους. Είναι προφανές λοιπόν πως εκείνο που, σ' αυτή τη φάση, ενδιαφέρει τους εκπροσώπους των πιστωτών μας, είναι να σταλεί ένα ηχηρό μήνυμα. Ένα μήνυμα σύμφωνα με το οποίο στην Ελλάδα των μνημονίων δεν υπάρχουν πια μονιμότητες, δεν υπάρχουν πια βεβαιότητες, δεν υπάρχουν πια σταθερές. Κι ας λέει ό,τι θέλει το Σύνταγμα, κι ας λένε ό,τι θέλουν οι νόμοι. Υπάρχει πάντα η δημιουργική λογική της διασταλτικής τους ερμηνείας, εκεί θα κολλήσουμε;

Και καλά οι λεγόμενοι «επίορκοι». Αυτούς ας τους πάρει η μπάλα, άλλωστε τάθελαν και τάπαθαν. Ο αριθμός θα συμπληρωθεί, λέει, από τις οργανικές θέσεις που θα καταργηθούν, από τις υπηρεσίες που θα καταργηθούν, από τους οργανισμούς που θα καταργηθούν. Και από τους υπαλλήλους που ως τα τώρα τους στελέχωναν, που θα προστεθούν στην εφιαλτική λίστα της ανεργίας. Για να της ανεβάσουν κι' άλλο τα σκορ. Πράγμα που σημαίνει πως, δεδομένου πως είναι συγκεκριμένος και ανελαστικός ο αριθμός των 15.000 απομακρύνσεων ως το τέλος του 2014, θα καταργηθούν θέσεις, υπηρεσίες, οργανισμοί κι ας χρειάζονται, κι ας είναι απαραίτητοι για να λειτουργήσει στοιχειωδώς η δημόσια διοίκηση. Αρκεί να πιάσουμε τις νόρμες...

...Αλλά είπαμε, όλα για το «μήνυμα». Το μήνυμα πως στην Ελλάδα των μνημονίων σήμερα (αύριο και στην υπόλοιπη Ευρώπη ασφαλώς), δεν υπάρχουν μονιμότητες, δεν υπάρχουν βεβαιότητες, δεν υπάρχουν σταθερές. Έτσι για να δροσιστεί η ψυχή της εκλιπούσης...