Ο Τ. Σαλτέρης στον ΑΘΗΝΑ984

Ο πρώην Πρόεδρος της Ένωσης Αποφοίτων Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης, Τάσος Σαλτέρης, μίλησε στις 22/7 στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και τον Γιάννη Παπαγεωργίου.

Μεταξύ άλλων είπε:

* Για το σύστημα αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων:

«Η αξιολόγηση είναι απολύτως αναγκαία. Πρέπει να γνωρίζουμε την απόδοση κάθε υπαλλήλου, να δούμε ποιοι είναι αυτοί που αποδίδουν περισσότερο και ποιοι είναι αυτοί που αποδίδουν λιγότερο. Πρέπει να δούμε όμως και την απόδοση συνολικά των υπηρεσιών. Δεν γίνεται, δηλαδή, δεν νοείται ατομική αξιολόγηση των υπαλλήλων, χωρίς ν' αξιολογήσουμε μία υπηρεσιακή μονάδα. Για να το κάνουμε, όμως, αυτό, υπάρχουν κάποια προαπαιτούμενα. Και στην ελληνική περίπτωση, πολύ φοβάμαι ότι τα προαπαιτούμενα αυτά δεν υπάρχουν, ιδίως σε ό,τι αφορά το σύστημα, το οποίο επιχειρεί να επιβάλει το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, αυτό το σύστημα με την ποσόστωση. Υπάρχουν δύο λόγοι. Ο πρώτος λόγος είναι ότι για να εφαρμοστεί ένα τέτοιας ακρίβειας σύστημα αξιολόγησης απαιτούνται υποδομές και προαπαιτούμενα. Αυτά τα προαπαιτούμενα είναι πολύ συγκεκριμένα. Πρέπει να υπάρχει μία στοχοθεσία, δηλαδή να ξέρουν οι υπηρεσίες και οι αξιολογητές τι είναι αυτό που βαθμολογούν. Αυτό, λοιπόν, δεν υπάρχει. Ο νόμος για τη στοχοθεσία στο ελληνικό δημόσιο δεν εφαρμόζεται, παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις και σε πολλές επίσης περιπτώσεις, είναι συμβολική η εφαρμογή του. Αυτό, λοιπόν, σημαίνει ότι οι αξιολογητές, οι προϊστάμενοι, δηλαδή, θα πρέπει ν' αξιολογήσουν κάποιον, όχι βάσει μετρήσιμων στοιχείων...».

Και πρόσθεσε: «Η δημόσια διοίκηση δεν προσομοιάζει ακριβώς με εμπορικές επιχειρήσεις. Δεν μπορεί, δηλαδή, πάντα να έχει το ποσοτικό, αλλά εμπεριέχει και το ποιοτικό στοιχείο.Η εξυπηρέτηση του πολίτη, η αποτελεσματικότητα ενός νόμου ή μίας διοικητικής πράξης δεν μετράται και πάντα, πολύ εύκολα με νούμερα. Υπάρχει και το ποιοτικό στοιχείο, το οποίο μπορούν να καθορίσουν ειδικές διαδικασίες και μεθοδολογίες. Αυτά δεν γίνονται σήμερα. Και ερχόμαστε να ζητήσουμε από τους αξιολογητές, από τους προϊσταμένους δηλαδή, να εφαρμόσουν μία συγκεκριμένη ποσόστωση ακριβείας, χωρίς να υπάρχει τίποτα να μετρήσουν. Τους καλούμε, λοιπόν, να μετρήσουν με βάση τη διαίσθησή τους, την αίσθηση που έχουν από κάθε υπάλληλο, με βάση τη γενική τους εντύπωση και τη γενική τους εικόνα και με βάση -ας μην το κρύψουμε- και προσωπικές ενδεχομένως κρίσεις, που εμφιλοχωρούν σε μία τέτοια διαδικασία. Έτσι, λοιπόν, μπορούν να μπουν και άλλοι παράγοντες, οι οποίοι θα επηρεάσουν την τελική κρίση και μόνο ένα δίκαιο και αξιοκρατικό σύστημα δεν δημιουργούν...
Αυτό το συγκεκριμένο μοντέλο δεν είναι η πρώτη φορά που εφαρμόζεται στην Ελλάδα. Είχε εφαρμοστεί και το 1992 - 1993 επί υπουργίας Κούβελα. Γιατί λέμε πολλές φορές ότι χρειαζόμαστε νεωτερικά και καινοτόμα μέτρα. Αυτό δεν είναι ούτε νεωτερικό, ούτε καινοτόμο. Είναι ένα μέτρο, το οποίο στην Ελλάδα, τουλάχιστον, έχει μία ιστορία 22 ετών. Εφαρμόστηκε μια χρονιά, έφερε την απόλυτη διάλυση στις υπηρεσίες, απέτυχε κι αποσύρθηκε ως αποτυχημένο. Και ερχόμαστε σήμερα να το "ξεθάψουμε" από κάποια συρτάρια για να προσπαθήσουμε να το επιβάλουμε σαν μεταρρύθμιση...».

Σε άλλο σημείο είπε: «Αυτός που αξιολογείται, καλείται ν' αξιολογηθεί χωρίς να γνωρίζει εκ των προτέρων ότι θ' αξιολογηθεί με αυτόν τον τρόπο. Δηλαδή, εμείς ερχόμαστε εκ των υστέρων -κάτι το οποίο δεν έχει γίνει πουθενά και ποτέ στον κόσμο- ν' αξιολογήσουμε κάποιους εκ των υστέρων, με ένα σύστημα που δεν το γνώριζαν οι ίδιοι... Οπότε, καταλαβαίνετε, ότι δημιουργείται ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα αξιοπιστίας του ίδιου του δημοσίου. Όμως πρέπει ν' αναφέρουμε και μια άλλη παράμετρο που είναι απόλυτα σημαντική. Εσείς φαντάζεστε, όπως και εγώ και οι ακροατές που μας ακούν, ότι οι αξιολογητές που κάνουν τις κρίσεις έχουν προέλθει και οι ίδιοι μέσα από αντικειμενικές και αδιάβλητες διαδικασίες. Δεν είναι και αυτό ένα απόλυτα λογικό προαπαιτούμενο; Δυστυχώς, δεν είναι έτσι όμως. Αυτή τη στιγμή, η μεγάλη πλειοψηφία των προϊσταμένων της δημόσιας διοίκησης έχουν οριστεί εντελώς αυθαίρετα, χωρίς να υπάρχει μία αξιόπιστη και αντικειμενική διαδικασία κρίσεων. Οι κρίσεις έχουν "παγώσει" από το 2011. Άρχισαν να εφαρμόζονται, επειδή είδαν ότι δεν μπορούν να κάνουν αυτούς που θέλουν, το κομματικό και πολιτικό σταμάτησε να εφαρμόζει το νόμο του 2010 και σήμερα το σύνολο σχεδόν της δημόσιας διοίκησης έχει μία ηγεσία, η οποία δεν έχει ούτε νομιμοποίηση, όχι νομιμότητα -πριν από λίγο καιρό δεν είχε ούτε καν νομιμότητα- και δεν είχε το κύρος και τα ουσιαστικά προσόντα για να επιβάλει ουσιαστικά αυτού του τύπου τη διαδικασία. Και ακόμη χειρότερα, ετοιμαζόμαστε με τα νέα οργανογράμματα των υπουργείων ν' αντικαταστήσουμε όσους έχουν κριθεί με αντικειμενικές διαδικασίες -και έχουμε μία διασφάλιση ότι θα είναι αντικειμενικοί, ένα τεκμήριο αντικειμενικότητας- να τους αντικαταστήσουμε αυθαίρετα με κομματικές -πολύ φοβάμαι- επιλογές των υπουργών. Είναι το νέο σύστημα επιλογής προϊσταμένων. Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι δημιουργείται ένα πολύ επικίνδυνο μείγμα αυτή τη στιγμή στη δημόσια διοίκηση, μιας πολύ αυστηρής και πολύ ανορθολογικής αξιολόγησης, η οποία θα διενεργηθεί και από ανθρώπους, οι οποίοι δεν έχουν το τεκμήριο της αντικειμενικότητας...
Επιχειρούμε ουσιαστικά να ελέγξουμε πλήρως τη δημόσια διοίκηση κομματικά και να επιβάλουμε μία αξιολόγηση -ελληνικού τύπου, δυστυχώς-, η οποία δεν θα επιφέρει τα αποτελέσματα που έχουν ανάγκη οι πολίτες. Η αξιολόγηση είναι απολύτως αναγκαία και πρέπει να γίνεται σε κάθε επίπεδο για όλους μας. Πρέπει να γίνεται, όμως, έτσι όπως λέει η επιστήμη και έτσι όπως πρέπει ν' ακολουθείται για να έχει τα κατάλληλα αποτελέσματα».

«ΑΘΗΝΑ 9.84» - ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ