Ο συνδικαλισμός στην ΕΣΗΕΑ ως ελιξίριο αιώνιας νεότητας

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

Κλαδικές ανησυχίες σήμερα το αντικείμενο του σημειώματος. Πριν από μερικές ημέρες η ΕΣΗΕΑ, το συνδικαλιστικό σωματείο (η πνευματική διάσταση που αναφέρεται στο καταστατικό της, έχει παραδώσει το πνεύμα προ πολλού), διεξήγαγε τις τακτικές της εκλογές απ' όπου προέκυψε νέο διοικητικό συμβούλιο.

Στα 11 μέλη του Δ.Σ. τα 4 είναι συνταξιούχοι και επικεφαλής παρατάξεων. Πρόκειται για μια παγκόσμια

πρωτοτυπία, η οποία οφείλεται στο καταστατικό του σωματείου. Η πρωτοτυπία αυτή, μάλιστα, δεν είναι η μόνη, αφού η ΕΣΗΕΑ είναι το μόνο σωματείο όπου οι συνταξιούχοι μέλη της ρωτώνται επισήμως και ψηφίζουν νομίμως απαντώντας στο ερώτημα αν «εξουσιοδοτούν το Δ.Σ να προκηρύξει απεργία για τη συλλογική σύμβαση». Φαιδρά και οπισθοδρομικά πράγματα εν Ελλάδι του 2013.

Ωστόσο, το γεγονός της συμμετοχής στο νέο Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ τεσσάρων (αριθμός 4) συνταξιούχων είναι αδιαμφισβήτητο (3 συνταξιούχοι και ένας σε ηλικία συνταξιοδότησης). Θα πρέπει για την ολοκλήρωση της εικόνας να πούμε πως οι εν λόγω συνδικαλιστές προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον κλάδο εδώ και δεκαετίες δίχως να παρουσιάζουν την παραμικρή ένδειξη κοπώσεως. Αξιοθαύμαστη η προσκόλληση στις συνδικαλιστικές καρέκλες ή ο συνδικαλισμός ως ελιξίριο της αιώνιας νεότητας.

Σε μια εποχή όπου ο δημοσιογραφικός κλάδος πρέπει να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις και τις προσκλήσεις που αναδύονται με τη τεχνολογική επανάσταση του 21ου αιώνα, όπου πρέπει να επαναπροσδιορίσει τη θέση του και τη σχέση του στο αναδυόμενο σκηνικό με πρωταγωνιστή τα new media, το 1/3 των μελών του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ έχει ξεπεράσει προ πολλού το απόγειο της παραγωγικής τους προσφοράς.

Το νέο Δ.Σ της Ένωσης θα κληθεί να διαχειριστεί και να διαπραγματευτεί σύνθετα προβλήματα όπως τα πνευματικά δικαιώματα από το διαδίκτυο, η περιγραφή των θέσεων εργασίας (job description) στα new media κ.α. Αναρωτιέμαι πως ένας άνθρωπος που γεννήθηκε κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου ή λίγο αργότερα, θα μπορέσει να αντιπροσωπεύσει επάξια τον γεμάτο αγωνία κλάδο των δημοσιογράφων στη νέα κονίστρα των διαπραγματεύσεων.

Το νέο Δ.Σ. θα πρέπει να προχωρήσει άμεσα τις διαδικασίες για την αναθεώρηση του καταστατικού της Ένωσης. Προσωπικά σέβομαι και εκτιμώ τους απόμαχους του επαγγέλματος μας. Φρονώ όμως πως δεν είναι δυνατόν να ψηφίζουν οι συνταξιούχοι για το αν ο κλάδος θα προχωρήσει σε απεργιακές κινητοποιήσεις. Είναι ένα λογικό παράδοξο που οδηγεί σε συνδικαλιστικά αδιέξοδα. Κάλλιστα, οι συνταξιούχοι συνάδελφοι θα μπορούσαν να ιδρύσουν τη δική τους Ένωση, η οποία θα ασχολείται αφενός με τα ιδιαίτερα προβλήματα τους και, αφετέρου, ως σύμβουλος και παραστάτης της ένωσης των εργαζόμενων δημοσιογράφων.

Δεν αναφέρομαι ειδικά στο θέμα της νόθευσης της βούλησης του κλάδου στις ψηφοφορίες, όταν οι συνταξιούχοι καλούνται μαζί με τους εν ενεργεία δημοσιογράφους να απαντήσουν σε ζητήματα που έχουν σχέση με συλλογικές συμβάσεις και πολυσύνθετα προβλήματα της καθημερινής εργασιακής πραγματικότητας, γιατί είναι κοινός τόπος στον κλάδο σήμερα, πως αυτό πρέπει να σταματήσει εδώ και τώρα.

Θα προσέφεραν μεγάλες υπηρεσίες στον κλάδο αν οι εκλεγέντες συνταξιούχοι παραιτούνταν υπέρ των νεοτέρων συναδέλφων από το συνδυασμό τους. Σε αυτή την περίπτωση οι συνάδελφοι σημερινοί και μελλοντικοί θα εκτιμήσουν την κίνησή τους και θα αποτιμήσουν θετικά την παρουσία τους στα συνδικαλιστικά πράγματα. Σε αντίθετη περίπτωση πολύ φοβάμαι πως θα έχουν τη τύχη του Ηρόστρατου.