Ο «πόλεμος» Ολλανδίας-Γερμανίας

του Διονύση Δελλή

Μιλώντας αυστηρά... ποδοσφαιρικά; Φτάνει απλά μια πρόταση. Έστω κομματάκι μεγαλούτσικη. Δίχως τελεία για να εκνευρίζει τους... δασκάλους μας.

Ολλανδία-Γερμανία στις 21.45, σε μια «ματσάρα» που νίκη των Γερμανών στέλνει -εκτός συγκλονιστικού απροόπτου- εκείνους από τώρα στους «8» και τους Ολλανδούς στο σπίτι τους!

Και όταν πρόκειται για την δεύτερη και τρίτη καλύτερη ομάδα του κόσμου, όπως αυτές ανακηρύχθηκαν στο μουντιάλ του 2010; Σίγουρα είναι λιγάκι... ψαρωτικό. Είμαστε άλλωστε ακόμη στην πρώτη φάση του Euro.

Σε μια διοργάνωση όπου και οι δύο είναι εκεί, για να την κατακτήσουν. Τίποτε λιγότερο... Το να πάρει λοιπόν κάποιος τον δρόμο της επιστροφής; Προκαλεί.

Είναι όμως τόσο απλό; Και περιγράφεται μέσα από λίγες λέξεις το ποδοσφαιρικό ΜΙΣΟΣ που χωρίζει τους δύο μονομάχους; Την αντιπαλότητα που όμοια της δεν υπάρχει στο ευρωπαϊκό football, σε επίπεδο εθνικών ομάδων. Διότι Ολλανδοί και Γερμανοί μέσα από το ποδόσφαιρο σηκώνουν τα σύνορα που δεν υπάρχουν στις αούτομπαν, που τις συνδέει. Συντηρούν μια κόντρα που έχει τη βάση της, πέρα από τη γειτνίαση στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Και μέσα από το χορτάρι των γηπέδων; Του δίνουν και καταλαβαίνει. Είπαμε νωρίτερα ότι Ολλανδία και Γερμανία έχουν στόχο την κατάκτηση του Euro. Είπαμε όμως μισή αλήθεια.

Η σωστή διατύπωση: Έχουν στόχο να εξοντώσει η μια την άλλη αφού η κλήρωση τους έστειλε απέναντι. Και ύστερα να κερδίσουν στο Euro.

Όταν το 1988 ο Γκούλιτ, ο Βαν Μπάστεν και ο Ράικαρντ κατέκτησαν την κορυφή της Ευρώπης μέσα στη Γερμανία, υπό την καθοδήγηση του Ρίνους Μίχελς, οι συμπατριώτες τους βγήκαν στο δρόμο. Όχι όμως μετά τη νίκη στον τελικό (επί της Ρωσίας). Μετά την πρόκριση στον τελικό. Μετά τη νίκη επί της Γερμανίας, στο Αμβούργο ήταν που ξεσάλωσαν. Και μην φανταστεί κανείς ότι η γκολάρα του Φαν Μπάστεν στον Ντασάεφ είναι η αγαπημένη στιγμή των Οράνιε σε εκείνο το τουρνουά. Όλοι θυμούνται τον Ρόναλντ Κούμαν μετά το τέλος του ημιτελικού να... σκουπίζεται προκλητικά στην φανέλα του Όλαφ Τον. Τα υπόλοιπα είναι... για εμάς τους ουδέτερους.

«Περίμενα αυτή τη στιγμή δεκατέσσερα χρόνια. Πριν από το παιχνίδι θυμήθηκα τα συναισθήματά μου βλέποντας τηλεόραση ως έφηβος. Αυτό αύξησε το θυμό μου. Είμαι ευτυχής που μπόρεσα να δώσω αυτό το δώρο σε εκείνους που έζησαν τον πόλεμο». Αυτή ήταν η δήλωση του Χανς Βαν Μπρόκελεν του πορτιέρο της εθνικής Ολλανδίας μετά τον ημιτελικό.

Θέλετε κάτι περισσότερο;
Εκείνη η επιτυχία έριξε λιγάκι ιώδιο στην ανοιχτή πληγή. De Moeder aller nederlagen («Η μητέρα όλων των ηττών»), έτσι αποκαλείται ακόμη και σήμερα, 38 χρόνια μετά στην Ολλανδία, η ήττα από τους Γερμανούς στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1974.

Έξι χρόνια αργότερα, στο Euro του 1980; O Ρενέ Βαν Ντε Κέρκοφ σηκώνει το γήπεδο στον αέρα όταν ρίχνει μια μπουνιά στον περίφημο Μπερντ Σούστερ. Αυτό το ματς έγινε σαν αύριο, στο Σάο Πάολο της Νάπολι. Στις 14 Ιουνίου, στον όμιλο όπου συμμετείχε και