Ο Ν. Λέανδρος στον ΑΘΗΝΑ984

Ο πρόεδρος στο τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων Ενημέρωσης και Πολιτισμού του Παντείου πανεπιστημίου, Νίκος Λέανδρος, μίλησε στις 26/5 στον «ΑΘΗΝΑ 9.84», στις Νίκη Λυμπεράκη και Αγγελική Πανταλέων.
Μεταξύ άλλων είπε:
* Για το κίνημα των «αγανακτισμένων» πολιτών:

«Το κίνημα έχει το ομοιογενές χαρακτηριστικό της αγανάκτησης και της απόγνωσης. Είμαστε σε μια εποχή που ο κόσμος ασφυκτιά, που δεν βλέπει προοπτικές, υπάρχει μια ηθική απαξίωση. Αυτό είναι το κοινό στοιχείο αυτή τη στιγμή, είναι ένα κίνημα στην πρώτη του φάση. Φυσικά θα μετεξελιχθεί, φυσικά θα αλλάξει, θα συγκεκριμενοποιήσει κάποιους στόχους, θα πάρει άλλες μορφές, θα αλλάξει ονόματα, αλλά είμαστε στην αρχή μιας πολύ μεγάλης πορείας... Τα αιτήματα δεν είναι πολύ σαφή, είναι κάπως νεφελώδη, θέλουμε μια αλλαγή...».

Ν. Λυμπεράκη: Σε επικοινωνιακό επίπεδο, αισθάνεστε ότι η λέξη «αγανάκτηση» -που χρησιμοποιήθηκε ως κεντρικό σύνθημα, στα διαδικτυακά προσκλητήρια- συνέβαλε στη μαζική ανταπόκριση του κόσμου;

Ν. Λέανδρος: «Βέβαια, διότι αγγίζει αυτό που αισθανόμαστε. Βιώνουμε μια κατάσταση στα πανεπιστήμια ή στη νέα γενιά -με την οποία είμαστε σε επαφή-, η οποία είναι δραματική. Δεν υπάρχουν προοπτικές, ανεργία, μαύρη εργασία, άνθρωποι δεν πληρώνονται, συντάξεις κόβονται. Φυσικά η λέξη αυτή έχει απήχηση, γιατί εκφράζει μια πραγματικότητα. Και βέβαια, μια άλλη διάσταση πολύ σημαντική αυτού του κινήματος, είναι ότι πλέον μέσω του διαδικτύου μπορούν οι πολίτες και να επικοινωνούν, αλλά και να οργανώνονται, να αυτοοργανώνονται. Είμαστε, δηλαδή, σε μια άλλη εποχή πια, τόσο επικοινωνιακά όσο και πολιτικά. Παλιά, την επικοινωνία την έλεγχε είτε το κράτος είτε κάποιοι μεγάλοι παίκτες ας πούμε, μεγάλες επιχειρήσεις. Σήμερα δεν υπάρχει πια αυτό, αλλάζει συνεχώς, άρα έχουμε μπει σε μια νέα εποχή εξεγέρσεων και ανατροπών και συγκρούσεων. Θα είναι πολύ δύσκολη εποχή, θα είναι δραματική, αλλά θα είναι και δημιουργική... Όσο το κοινωνικό υπόβαθρο συνεχίζει να επιδεινώνεται -γιατί, δυστυχώς, η πορεία αυτή είναι-, οι αντιδράσεις θα υπάρχουν και θα ενισχύονται. Μπορεί να μη λέγονται αγανακτισμένοι, να λέγονται κάπως αλλιώς, να πάρουν άλλες μορφές, ακόμα και αρνητικές, βίαιες μορφές, που να είναι αρνητικές. Θα δούμε φαινόμενα τέτοια, εντεινόμενα, με διαφορετικές μορφές».

* Για ομοιότητες ελληνικού κινήματος «αγανακτισμένων», με το αντίστοιχο ισπανικό:

«Νομίζω ότι υπάρχει συνάφεια. Επίσης, θα έλεγα ότι υπάρχει συνάφεια και με τις εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο. Διότι υπάρχει μια επιδείνωση της διεθνούς οικονομικής κατάστασης, την οποία την βιώνουν με εντονότερο τρόπο, από ό,τι αλλού, ορισμένες περιοχές του κόσμου, μεταξύ των οποίων και η Νότια Ευρώπη. Η Νότια Ευρώπη, αυτή τη στιγμή, έχει και το πρόβλημα της υπερχρέωσης -δηλαδή την αδυναμία να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις-, αλλά έχει και ένα αναπτυξιακό αδιέξοδο, το οποίο βιώνει λόγω του ευρώ. Δηλαδή, λόγω ενός πολύ ακριβού νομίσματος το οποίο έχει. Συνεπώς, υπάρχουν κοινά στοιχεία, στο βαθμό που έ