Ο Ι. Χανδρινός στον ΑΘΗΝΑ984

Ο ιστορικός Ιάσονας Χανδρινός, μίλησε στις 23/08 στην εκπομπή του «ΑΘΗΝΑ 9.84», «Radio GaGa» και τον Βαγγέλη Καργούδη. Μεταξύ άλλων, είπε:Για την έρευνά του για την «ΟΠΛΑ»: «Η απόφασή μου να ασχοληθώ με αυτό το θέμα της "ΟΠΛΑ", έχει κυρίως δύο συνιστώσες: η μια είναι, ότι σαν νέος ερευνητής και με διακαή πόθο να διακριθώ στις μελέτες της δεκαετίας του '40, έψαχνα ένα θέμα εξαιρετικά πρωτότυπο, που δεν το είχε αγγίξει κανείς. Η άλλη συνιστώσα είναι προσωπική. Ως άνθρωπος, ο οποίος στα φοιτητικά του χρόνια έζησε -εντάξει, μην κάνουμε και τους ήρωες- όχι πάρα πολύ έντονα, αλλά έζησε τις φοιτητικές κινητοποιήσεις του 2006, του 2007, τι σημαίνει διεκδίκηση, τι σημαίνει κοινωνικό κίνημα ας πούμε, αλλά ζώντας και την ιστορία των Αγανακτισμένων, έθεσα κάποια ερωτήματα στο παρελθόν. Προσπάθησα να δω τις συνάφειες παρόντος και παρελθόντος. Και προσπάθησα να δω, πώς ακριβώς -εμένα με ενδιέφεραν πάρα πολύ τα αστικά κέντρα- οργανώθηκε, εξελίχθηκε ο αγώνας του ΕΑΜ στα αστικά κέντρα. Πώς, δηλαδή, από το φαινόμενο της μαζικής, άοπλης διαμαρτυρίας, κατέληξε σε φαινόμενα μαζικής και ανεξέλεγκτης βίας, που ακόμη περιμένει την καταγραφή και την ερμηνεία της...».Για Αγανακτισμένους - πολιτικά κόμματα:«Λεγόταν συχνά στις τάξεις των Αγανακτισμένων και αυτών που υποστήριζαν αυτή τη μορφή διεκδίκησης, ότι "επιτέλους, με αυτή την αφορμή που μας δίνεται, να ξεσηκωθούμε και να βγούμε στους δρόμους, ήρθε η ώρα να ξεπεράσουμε τα τραύματα και τα χάσματα του Εμφυλίου, γιατί είμαστε όλοι Έλληνες. Πρέπει να βγούμε έξω και να κρατάμε όλοι ελληνικές σημαίες".Τι θα πει, κόμματα; Έτσι κι αλλιώς, τα κόμματα έχουν χρεοκοπήσει. Μπορώ να απαντήσω και ως άνθρωπος, αλλά στην προκειμένη περίπτωση θα απαντήσω σαν ιστορικός: ότι μέχρι τώρα -κι αυτό είναι μια κληρονομιά του παρελθόντος-, έχουμε μάθει να τα ερμηνεύουμε όλα με βάση ένα παντοδύναμο και αμετακίνητο κομματικό σύστημα. Είναι αδιανόητο να σκεφτεί κανείς, να διατυπώσει κάποιου άλλου είδους δημόσιο λόγο ή πολιτικό λόγο, έξω από κομματικά σχήματα. Διστάζει και ο ίδιος...».Και πρόσθεσε: «Είμαι από αυτούς που πιστεύουν, ότι είναι κατά τεκμήριο λάθος να βλέπουμε τη σύγχρονη ελληνική ιστορία ως μια διαδοχή γενεαλογιών, ως μια αλληλουχία τέτοιων πολιτικών διχοτομήσεων, απόλυτων... Έχει να κάνει με το τι επιλέγει η ιστορία να καταγράψει. Είναι λογικό, ότι οι άνθρωποι που έχουν την εξουσία, έχουν την πρόσβαση στα Μέσα Ενημέρωσης -στα οποιαδήποτε, ανάλογα με την εποχή-, είναι αυτοί με τους οποίους θα ασχοληθεί αναγκαστικά η Ιστορία...».Για τη γενιά του:«Σε σχέση, ας πούμε, με τη γενιά του Πολυτεχνείου ή τις γενιές της Μεταπολίτευσης, οι οποίες μεγάλωσαν σε ένα κλίμα ελεύθερης πολιτικής έκφρασης, γενιές πολύ περισσότερο κοινωνικά ευαίσθητες. Αυτό λείπει από τη δική μου γενιά... Βλέπω μια έλλειψη κοινωνικής ευαισθησίας, μια έλλειψη ενδιαφέροντος...Είναι ένα δείγμα παθογένειας, ότι κάθε γενιά, εκ των πραγμάτων, προσπαθεί να αποκοπεί από τις εμπειρίες της προηγούμενης. Δεν το καταφέρνει. Φαίνεται πως στην Ελλάδα, ο απογαλακτισμός σε ατομικό και συλ