Ο εμπρησμός της Δημοκρατίας

του Δημήτρη Β.Τριανταφυλλίδη

Ο εμπρησμός τηςεφημερίδας Athens Voiceδεν εξέπληξε πολλούς και κυρίως εκείνους,όπως ο γράφων, οι οποίοι μονότονα αλλάσυστηματικά, όλα αυτά τα τελευταίαχρόνια υπογραμμίζουν ότι στη χώρα η βίαείναι πλέον ενδημικό χαρακτηριστικότης κοινωνικής ζωής και ότι η διατήρησητου χαμηλής εντάσεως εμφύλιου πόλεμουπαραμένει σταθερά σε μια στρατηγικήέντασης που καλλιεργείται από τις άκρωςαντιτιθέμενες, μεταξύ τους, πλευρές τουπολιτικού φάσματος.

Η δυσανεξία προςτην άλλη

άποψη, η μισαλλοδοξία και ηδιάθεση φυσικής εξόντωσης του αντιπάλου,μετράνε ήδη τα δικά τους θύματα και οιδύο πλευρές, συνεχίζουν τον εμπλουτισμότων «εικονοστασίων» τους, έτσι ώστεκαθαγιασμένες μέσα στο αίμα, να συνεχίσουντο καταστροφικό τους έργο.

Η επιφανειακήκαι κατ' ανάγκη επαφή του νεοελληνικούπολιτισμού με τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό,η υποδόρια αλλά πανίσχυρη παράδοση τουκατσαπλιαδισμού, το θέριεμα τωνσυντεχνιακών συμφερόντων, αλλά και ηδιαπλεκόμενη και έμπλεη φόβο ελίτ,αποτελούν μερικά από τα υλικά τουεύφλεκτου μείγματος που περιμένει τηδική του ιστορική θρυαλλίδα.

Άτολμοι πολιτικοί,εμβρόντητοι ηγέτες και εξαγριωμένοιοπαδοί, αναμένουν το σήμα του αφέτη γιανα ξεκινήσει ένας ακόμη γύροςαλληλοεξόντωσης, ο οποίος μπορεί να μηνέχει την κλασσική μορφή που είχε οπροηγούμενος, θα είναι όμως εξίσουκαταστροφικός για τον τόπο και τουςανθρώπους του.

Από την απέναντιπλευρά, η κοινωνία παρακολουθεί ανήσυχηκαι αμήχανη τα πράγματα. Εφημερίδεςπυρπολούνται, καθηγητές πανεπιστημίωνπροπηλακίζονται, συναυλίες διακόπτονται,σχολεία καταλαμβάνονται εθιμικώ δικαίω,μη αρεστά βιβλία καίγονται, σε μιαπερίοδο όπου η συντριπτική πλειοψηφίατων πολιτών τα βγάζει με το ζόρι πέραστην καθημερινή τους ζωή.

Η κυβέρνησηπαραδέρνει από τη μία ανοησία στην άλλη,δίνοντας την εντύπωση πως έχει χάσειοριστικά τον έλεγχο και απλά περιμένεινα συμβεί το μοιραίο, δηλαδή να παραχωρήσειτη θέση της στην επόμενη και να λυτρωθείαπό το βάρος και την ευθύνη της ηγεσίαςτης χώρας.

Οι αιματηρέςθυσίες, οι στερήσεις των τελευταίωνετών, έχουν γίνει αντικείμενο τζόγουαπό το πολιτικό σύστημα της χώρας, ταμέλη του οποίου πλειοδοτούν σε υποσχέσειςκαι οράματα που δεν έχουν την παραμικρήσχέση με την πραγματικότητα και τιςδυνατότητες της χώρας.

Κι εκεί που όλοιπεριμέναμε να εξομαλυνθεί κάπως ηκατάσταση και να δούμε μια μικρή έστωβελτίωση της ζωής μας, ο εμπρησμός τηςAthens Voice ήρθενα μας θυμίσει πως το απόλυτο Κακόκαραδοκεί και χτυπά μέσα στην ατιμωρησίατου στο κέντρο της πρωτεύουσας.

Η εφημερίδα αυτή,ποτέ δεν χάιδεψε τα αυτιά των αναγνωστώντης. Διακρίθηκε για το θάρρος της γνώμηςτης, ακόμη κι αν δεν ήταν δημοφιλής. Πήγεκόντρα στην ευκολία και την ευτέλειατης εποχής. Αντιστάθηκε στο λαϊκισμόκαι στις άναρθρες κραυγές. Το τίμημαγια αυτή της τη στάση ήταν ο εμπρησμόςως μέσο εκφοβισμού αλλά και οικονομικήςαιμορραγίας.

Σε μια περίοδοόπου αμφισβητούνται εμπράκτως οιδημοκρατικές βάσεις οργάνωσης τηςκοινωνίας, παρόμοια φαινόμενα κρούουντην καμπάνα του κινδύνου για διολίσθησησε αυταρχικές μορφές διακυβέρνησης μεανυπολόγιστες συνέπειες. Προσέφερανκαι προσφέρουν χείριστες υπηρεσίες όχιεκείνοι που διαπράττουν παρόμοιεςεγκληματικές πράξεις, αλλά εκείνοι πουείτε με μισόλογα είτε με τη σιωπή τουςπαρέχουν πολιτική κάλυψη σε αυτές.Αυτοί, κυρίως, θα είναι υπόλογοι στομεγάλο δικαστήριο της ιστορίας.